ว่าด้วยเรื่อง... เจ็บมากมั๊ย ผ่าคลอด

ส่วนตัวคือเราเป็นคนขี้กลัว ขี้เจ็บ กลัวเข็ม กลัวเลือด กลัวเจ็บ กลัวไปหมด ก่อนคลอด 1 เดือน บอกเลยว่าเป็นกังวลมาก กลัวเจ็บ กลัวทนไม่ไหว นั่งหาข้อมูลเรื่องการผ่าคลอดทุกวัน วันนี้เลยอยากจะมาแขร์ประสบการณ์ให้ว่าที่คุณแม่ที่จะใกล้คลอด ว่าเจ็บมากแค่ไหน ทนไหวรึป่าว ส่วนตัวเราผ่าคลอด คุณหมอนัดให้มาอยู่โรงพยาบาลล่วงหน้า 1 วัน (คลอดช้วงโควิดระบาดหนัก) เพื่อเฝ้าระวัง คืนนั้นพยาบาลมาเจ็บเลือด เพื่อเก็บไว้ยามฉุกเฉิน กรณีมีปัญหาตอนทำคลอด และใส่เข็มใหญ่ประมาณ 0.5 มิล ไว้ใส่น้ำเกลือตอนทำคลอด เจาะอันนั้นคือเจ็บ เพราะเข็มค่อนข้างใหญ่ ก่อนคลอดประมาณ 1 ชั่วโมง เค้าก็จะพาเราไปโกนขน และใส่ถุงปัสสาวะ อันนี้ไม่เจ็บสบายมาก และเปลี่ยนชุด รอเข้าห้องทำคลอด เมื่อใกล้ถึงเวลา เค้าก็เข็นเราเข้าไปห้องทำคลอด จังหวะนี้ ตือไปคนเดียว ทางโรงพยาบาลยังไม่ให้สามีเข้ามาด้วย บอกเลยว่า ตื่นเต้น หนาวตัวสั่น กลัวไปหมด สักพักถึงห้องคลอด ทีมหมอและพยาบาลทุกคนก็ประจำที่ พร้อมบล็อคหลัง จะมีพยาบาล 1 คน มาขดตัวเราเป็นกุ้ง โค้งสุด หมอวิสัญญี ก็จะฉีดยาบล็อค อันนี้ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไรเลย หลังจากนั้น เค้าก็อนุญาตให้สามีเข้ามาได้ (ดีใจมาก กำมือสามีไว้แน่น) แต่ด้วยเรื่องฤกษ์ ที่ทางเราดูมาคือ คลอด 16.19 แต่ยาชาออกฤทธิฺ วินาทีนั้น สามีตัดสินใจ ให้ไม่ทันฤกษ์ไม่เป็นไร เอาเราไม่เจ็บพอ หมอเลยให้อีกทางเลือกคือให้ยาสลบ เราเลยโอเค และสามารถคลอดได้ภายในฤกษ์ 16.29 น (เรื่องฤกษ์ผ่าคลอด โพสต์ไปก่อนหน้านี้นะคะ) ด้วยความที่ได้ย่สลบเราเลยไม่รู้เรื่องเลยว่า ผ่าเจ็บมั๊ย ซึ่งส่วนตัวเราโอเคมาก เพราะกลัวสุด สักพักได้ยินเสียงลูกร้องไห้ เลยได้ตื่นมาถ่ายรูป พ่อแม่ลูก แบบเบลอๆ ไม่ได้เห็นหน้าลูกเลย เสร็จแล้วหมอก็จะให้ยาสลบอีกครั้ง เพื่อปิดแผล หลังจากนั้นเค้าก็เข็นเรามาอยู่ห้องพักฟื้น ให้ความร้อน และดูอาการข้างเคียงประมาณ 1 ชั่วโมง อันนี้เรารู้สึกตัว แต่ไม่รู้สึกเจ็บ เพราะฤทธิ์ยาชา ยาชา ทำให้ส่วนขาชา อยู่ประมาณเกือบอีก 8 ชั่วโมง ไม่รู้สึกเจ็บเลย จนยาชาหมดฤทธิ์ เราลองขยับตัวเจ็บระดับหนึ่ง ด้วยความกลัว เราเลยขอให้หมอให้ยาแก้ปวดไว้เลย เค้าจะฉีดเข้าน้ำเกลือ เราไม่รู้สึกปวดไปอีกประมาณ 2 วัน จนวันที่มาเอาสายปัสสาวะออก และต้องลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ก้าวแรกที่สัมผัสพื้น บอกเลยว่าเจ็บสะท้านถึงสมอง แต่พอได้ก้าวที่ 2 ที่ 3 รู้สึกดีขึ้น แต่เจ็บมากจริงๆ พยาบาลพยายามพูดให้กำลังใจว่า ต้องรีบเดินให้ได้ เพื่อที่จะได้ไปดูลูก ความเป็นแม่เข้าสิง เจ็บก็ทนไป กัดฟัน เพื่อจะได้เดินไปหาลูก (เนื่องจากคลอดช่วงโควิดระบาด ทางโรงพยาบาลเลยไม่อนุญาตให้เด็กออกจากห้องเนอเซอรี่) ประมาณวันที่ 4 เราเริ่มเดินได้คล่อง ด้วยความเจ็บที่ทนไหว แต่รู้สึกเดินหลังตรง ทำอะไรได้เลย ก็ประมาณ 7 วัน ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ใกล้คลอดทุกคนนะคะ #เจ็บทนไหว