ท้อแท้มากค่ะ

ตอนช่วงเราท้องได้เดือนกว่าๆ เราง่วงมาก คาบว่างจากการสอน เราเลยฟุบโต๊ะ งีบ มนุษย์ป้าคนนั้น คนที่ไม่เคยมีผัวและลูกเดินเข้ามาก็มาทำเสียงดังตึงตัง เสียงเปิดลิ้นชักบ้าง ลากเก้าอี้บ้าง บลาๆ จนเราไม่กล้านอนเลย แต่เพื่อนร่วมงานคนอื่นเข้าใจเขาก็พยายามบอกว่าให้งีบ งีบเลย แต่ด้วยความที่มนุษย์ป้าเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคลากร เราเลยไม่กล้านอน จนถึงทุกวันนี้ อดทนมาก ตัดสินใจรอสิ้นเทอมลาออกค่ะ กลัวท้องโตแล้วลำบาก เดี๋ยวเค้าจะว่าเราไม่อยากทำอะไร

ทางนี้เลือกลาออกค่ะ เจอเหมือนกัน เราเอาลูกไว้อันดับแรกเลย ท้องแรกด้วยหมอบอกให้ระวังด้วยเราทำงานเกี่ยวกับขายของเซียร์ขายกับลูกค้ามันเหนื่อยมากค่ะเพราะมีเราทำเป็นอยู่คนเดียวไม่มีใครคอยช่วย บางครั้งเจออะไรที่กระทบจิตใจเรา เราเครียดก็ส่งผลต่อลูก ไว้คลอดค่อยหางานใหม่นะคะ แต่ถ้าจำเป็นต้องทำจริงก็ได้แค่อดทนค่ะเพราะส่วนมากที่ทำงานจะอิจฉากันเพราะอาจจะมองว่าเราทำงานได้น้อยลง

เราไม่เจอคำพูดแต่เจอการกระทำค่ะ เขากลัวเราเอาเปรียบทั้งๆที่เราก็ท้องอยู่แต่ก็ทำได้แค่อดทนค่ะ เพราะภาระค่าใช้จ่ายที่ต้องรับผิดชอบหลายอย่างเพราะแฟนหาคนเดียวไม่ทันแน่ๆ ตอนนี้คลอดแล้วลาคลอด90วันสบายใจมากค่ะ❤️ ยังไงคุณแม่ก็สู้ๆนะคะ สิ่งที่เราเลือกย่อมมีเหตผลเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ✌️🥰

เราร้องไห้ทุกเดือนค่ะ 🤣 เครียดงาน ง่วงนอน โดนด่า ไม่มีวันหยุด ดึกดื่นทักมาสั่งงานสารพัด แต่เราสู้ค่ะเราลาออกไม่ได้เพราะสามีเลี้ยงไม่ไหว มีหนี้ มีลูกต้องเลี้ยง ลาออกไปจะเอาอะไรกิน กัดฟันทำจนทุกวันนี้ สู้ ๆ นะคะแม่ ถ้าสามีเลี้ยงไหวออกโลดค่ะ

เราเจอกับการกระทำมากกว่าค่ะ รับมือก็ ทำงานของตัวเองไปปกติค่ะจากอะไรที่ต้องยกหนักๆก็แบ่งยกน้อยๆหลายๆรอบไม่เป็นไรค่ะทำไปเรื่อยๆยังมีเพื่อนร่วมงานที่เข้าใจเรา ที่เจอกับคำพูดก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเอาค่ะ ใจเย็นๆนะคะสู้ๆนะคะ เรายังต้องใช้เงิน 😁✌

ยิ่งท้องแก่ยิ่งทำอะไรลำบาก ทำงานได้ไม่เต็มที่มันจะมีทั้งคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ เราตัดสินใจออกมาขายของออนไลน์ค่ะ ถึงจะไม่ได้ขายดิบขายดีอะไร แต่ก็ขายเรื่อยๆค่ะพอมีเงินเก็บไใเป็นค่าคลอด ค่าของใช้ลูก และแบ่งเบาภาระสามี

ยิ่งท้องแก่ยิ่งทำอะไรลำบาก ทำงานได้ไม่เต็มที่มันจะมีทั้งคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจค่ะ เราตัดสินใจออกมาขายของออนไลน์ค่ะ ถึงจะไม่ได้ขายดิบขายดีอะไร แต่ก็ขายเรื่อยๆค่ะพอมีเงินเก็บไใเป็นค่าคลอด ค่าของใช้ลูก และแบ่งเบาภาระสามี

แม่บ้านนี้เลือกที่จะลาออกค่ะ บั่นทอนร่างกายและจิตใจ ตอนนี้ที่ทำงานมีปัญหามาก ตอนที่เราอยู่เราจัดการได้ทุกอย่าง ตอนนี้รับคนใหม่เข้ามาเป็นสิบคนก็ออกหมด ล่าสุดทักมาเหมือนจะตามไปทำงาน

ทำงานประจำค่ะ ขับรถไปกลับ30กว่าโล แต่ดีที่ที่พี่ๆทำงานเข้าใจ ไม่ค่อยให้ทำอะไรเลย แค่เราจับนู่นนี่นั่นเดินบ่อยก็โดนบ่น โชคดีมากๆค่ะที่เจอเพื่อนร่วมงานดี เลยมีแรงไปทำงานทุกวัน

นี่ไม่เคยสนใจคำพูดและการกระทำของคนอื่น เพราะเรารู้ว่าเราทำเต็มที่เท่าที่เราทำได้ ยิ่งแคร์คำพูดคนที่เครียด ยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้ด้วย มีงานทำดีกว่าไม่มีคะ