จแตกแล้วคร้าาา 37w 1d

น้อสเมล ด.ช.วรภพ บุญเจริญกิจกุล เกิดเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 63 วันมาฆบูชาพอดีเลยจร้าา เวลา 20.54 น. น้ำหนัก 2270 กรัม น้ำหนักน้อยแต่ผมแข็งแรงดีนะครับ... ขอแชร์ประสบการณ์นะค่ะ - ตี 3 เริ่มมีอาการน้ำเดิน มีมูกเลือดนิดหน่อย มดลูดบีบตัว ทุกๆ 5-10 นาที - มาถึง โรงพยาบาลประมาณ 9.30 ปากมดลูกเปิด 2 ซม. มดลูกเริ่มบีบตัวทุก 5 นาที หมอบอกเชิงกรานแคบ แต่แม่อยากคลอดเอง เด็กตัวเล็กน่าจะออกเองได้ - ห้าโมงเย็น หมอมาเช็คปากมดลูกอีกที ปากมดลูกเปิด 2 ซม. เท่าเดิม แต่ผนังมดลูกเริ่มบางขึ้น ก็เลยถามพยาบาลว่าผนังมดลูกเริ่มบางขึ้นคืออะไร พยาบาลบอกว่าถ้ามดลูกบาวขึ้นปากมดลูดต้องเปิดเยอะกว่านี้ เนื่องจากเชิงกรานแคบทำให้มดลูกเปิดช้า ตอนนั้นเริ่มปวดท้อถี่ขึ้น มดลูกบีบตัวทุกๆ 3 นาที -หกโมงเย็น อาหารเย็นมา ตอนนั้นเริ่มลังเล กับการคลอดเองหรือจะผ่าคลอดดี เพราะเชิงกรานเราแคบ และบวกกกับมดลูกไม่เปิด เลยไม่กินอาหารเย็นเพราะกลัวตัวเองทนปวดท้องไม่ไหวแล้วต้องผ่าคลอด เพราะถ้ากินไปจะต้องเจ็บท้องเพิ่มขึ้นอีกเพราะต้องดน้ำ งดอาหาร อย่างน้อย 8 ชม. ถึงผ่าคลอดได้ - ประมาณสองทุ่ม ตัดสินใจ ผ่าคลอด เพราะปากมดลูกเปิด 2 ซม. เท่าเดิม และมดลูกบีบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เจ็บปวดมากๆ - สองทุ่มสิบห้า วิสัญญี เริ่มฉีดยาบล็อกหลัง เตรียมเครื่องมือ รอหมอ เพราะเรามีฤกษ์ผ่าก่อนสามทุ่ม คุณหมอเริ่มผ่าสองทุ่มสี่สิบห้า - สองทุ่มห้าสิบสี่ น้องสเมล ออกมาแล้วจร้า ได้ยินเสียงลูก น้ำตาไหลทันที ดีใจมากกก **อาจจะยาวหน่อยนะค่ะ ความเจ็บปวดนี้เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม และเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต เลยค่ะ