แต่อยากระบายไม่รู้จะระบายที่ไหน

😢ถ้าไม่ใช่เพราะลูก แม่คนนี้คงไม่ทนอยู่จนทุกวันนี้ คำว่าพ่อมีหน้าที่อะไรหรอตอนนี้คำถามเต็มหัว คำว่าเสียสละมีมั้ย คำว่าทำเพื่อลูกแค่นี้ได้มั้นอยากถามแต่ก็ไม่กล้าถาม แต่แม่ทำเพื่อลูกทุกอย่างยอมสามีทุกอย่าง ยอมลาออกจากงานที่ทำ ยอมไม่มีรายได้เพื่อมาดูแลลูกแบบ100%ยอมเลิกแต่งหน้าแต่งตัว เลิกซื้อเสื้อผ้า เลิกซื้อของที่อยากได้ เพื่อนก็ไม่มีคนที่เป็นเพื่อนตอนนี้มีแค่ลูก สังคมก็ไม่มีอีกแล้ว อุ้มท้องลูกคนที่สองก็ทั้งเลี้ยงคนแรก ดึกดื่นตื่นมาพาลูกไปฉี่ ท้องแก่ปวดท้องทุกวัน ทำนั่นนี่ให้ลูกกับสามีจนหมอบอกพักผ่อนให้มากกว่านี้หน่อยส่งผลกับลูกมาก ลูกตัวเล็กเพราะแม่พักผ่อนไม่พอ จะทำไรกินไรก็ตามใจสามีและลูก แค่จะนอนยังไม่มีเวลาเลย นอนพักแล้วโดนว่าทำไมไม่รู้จักพักผ่อนหรือนอน จะนอนได้ไงในเมื่อลูกก็ต้องเลี้ยง คำว่าแม่มันไม่ใช่แค่อยู่เฉยๆสบายๆจะนอนตอนไหนก็ได้กินไรก็ได้ทำไรก็ได้นะ คนไม่มีลูกก็ไม่เข้าใจหรอก เคยหาเงินได้เงินเข้ามือตลอดตอนนี้จับเงินก็ไม่ได้จับ รู้มั้ยมันเครียดแค่ไหน จะใช้จ่ายอะไร มันก็เกร็งใจเพราะเราไม่ได้หาช่วยเค้า ทำได้แค่อดทนไม่พูดเพราะพูดไปเราก็ไม่ถูกอยู่ดี ชีวิตมันจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน ตลอดไปเลยใช่มั้ย คนที่เคยบ้างานมีเพื่อน ไปไหนได้ไปกินไรได้กิน ทำไรได้ทำตามใจต้องหยุดทุกอย่าง พอขอไปทำงานสิ่งที่เกิดหลังจากนั้นคือปัญหา ต้องมีแัญหากันทุกครั้ง บอกอยากอยู่กับลูกเล่นกับลูก คนเป็นพ่อให้เหตุผล แต่เอาเข้าจริงๆ นอกจากจอคอม โทรศัพท์ก็ไม่เล่นมาเล่นกับลูกเลย แค่ลูกเรียกต้องต้องเกินสามครั้งให้แม่เรียกซ้ำถึงสนใจลูก ลูกอยากเล่นด้วยก็ไม่เห็นจะสนใจ มันอยากอยู่กับลูกตรงไหนการกระทำกับคำพูดมันช่างสวนทางกันเหลือเกิน ทุกอย่างทุกวันนี้เพื่อลูกของแม่นะ 😢