เรารู้สึกอคติกับลูกเลี้ยงค่ะ

คือต้องเล่าก่อนว่า คบกับสามีมา 2 ปีค่ะเเล้วตอนนี้ก็มีลูกด้วยกันเเล้ว 1 คน ลูกเพิ่งได้เดือนกว่าๆเเละสามีมีลูกติด 1 คนค่ะเป็นผู้หญิง ตอนเเรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรเราก็รู้สึกดีกับน้อง เพราะน้องเป็นเด็กดีน้องอยู่กับครอบครัวสามีค่ะ ย่าเป็นคนเลี้ยงเพราะเเม่เด็กเขาไม่เลี้ยง เเต่ก็ยังมียายของเด็กเเวะเวียนมาหาซื้อของกินมาให้เป็นครั้งคราวมารับน้องไปค้างที่บ้านเขาบ้าง และจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเกิดความอคติ คือ เเม่ของน้องค่ะเพราะผู้หญิงคนนี้เข้ามาก่อกวนเราด่าว่าเราเสียๆหายๆว่าเรามาทับที่ทับรอยโทรมาก่อกวนเหมือนเป็นโรคจิตทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เเละสามีเราก็ไม่เคยยุ่งไม่เคยคุยเเละไม่เคยติดต่อกับเขาเลย ตัวเขาเองก็ไม่เคยสนใจลูกตัวเองเลย เเต่กลับมาทำกับเราแบบนี้ จนทำให้เราเกิดความอคติในใจเเละทำให้เราพลอยรู้สึกอคติกับเด็กไปด้วย เรารู้ดีนะคะว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับน้องเลยเเละเด็กไม่รู้เรื่องด้วยเเต่ความอคติที่เกิดขึ้น มันทำให้เรารู้สึกว่าไม่อยากยุ่ง ไม่อยากสนใจ ไม่อยากอยู่ใกล้เด็กคนนี้เลย เวลาไปไหนมาไหนกับสามีเขาก็จะพยายามพาเด็กคนนี้ไปด้วย เรารู้สึกไม่อยากให้มาด้วยคืออยากไปกับสามีเเค่ 2 คน เเต่เราไม่เคยเเสดงออกนะคะว่าเรารู้สึกยังไงกับเด็กเเล้วก็รู้ดีค่ะว่าการที่เรามีความคิดแบบนี้มันไม่ดีกับน้องเลยค่ะเพราะน้องเขารักเราเเละเรียกเราว่า เเม่ ทำยังไงถึงจะลบความรู้สึกแบบนี้ออกไปได้คะหรือต้องให้เวลาเป็นเครื่องช่วยรักษาให้ความรู้สึกที่มีมันหายไปเอง ปล.ทุกวันนี้แม่เด็กก็ยังคงมาก่อกวนเราอยู่ค่ะแต่เราก็เเจ้งความเรียบร้อยเเล้ว