I was a working mom until May of last year. Before, I thought masarap maging stay-at-home mom. Na hawak mo oras mo, walang mga boss, walang magmamando sayo, walang ifofollow na guidelines, walang stats na magistress sayo. Oo, wala lahat nang yan. Pero yung pagod at loneliness ng isang stay-at-home mom ang kalaban mo. 24/7 ka mag aalaga ng baby, maglalaba ka ng mga maruruming cloth diaper (yes, everyday yan. yung clothes nya weekly ko ginagawa), hugas ng bote, maggogrocery kasama anak, yung pamper time mo nagagawa mo sya pag tulog c baby. Tapos wala kang kausap, kasi yung mga kaibigan mo dati, busy sa work. Mkakausap mo lang sila pero saglit lang, simpkenv kamustahan lang at yun na, tapos na. I was warned by my aunt who is a SAHM for more than 20yrs. Na mahirap esp pag nasanay ka magwork outside ng house. Pero kung babalikan ko lahat, wala akong pinagsisihan kasi i get to enjoy my child's toddler years (kasi yung nagwowork ako yung mga ibang firsts nya, mga uodate lang ng yaya, di ko talaga nawitness yun). I would still choose to a SAHM kahit alam ko ang consequences, all for the sake na maramdaman ng anak ko na anjan ako palagi sakanya and para na din sa akin, bilang isang ina, iba ang saya kapag kasama mo palagi anak mo at ikaw mismo nag aalaga sakanya. Opinion ko lang naman po ito at experience. :)