Saya bersalin czer. Hari ni dah 66 hari.
Berpantang di rumah nnek, tapi saya dh balik ke rumah parents saya atas sbb² x selesa.
Nnek sye x prnh jaga pntang czer, jdi sye bgtauu lah Dr suruh tu ini, jgn renyah², jgn angkt/kerja berat². Nak ikutkan 2 minggu waktu sye berpantang, sye meroyan sbb x boleh terima sya czer. Tapi suami pujuk, Allah dh ttpkan cre tu yg terbaik, akhirnya saya okay.
Tapi nak dijadikan cerita, hari yg sye keluar dri rmah nnek tu, ada satu perkataan yg bt sye terasa dan igt smpai skrg
1. Nenek ckp pde sye “Dah makan, baring je” dengan memek muka yg x suka. Sye jdi terasa, sbb sye ad jgk bt kerja² rmah, basuh baju, sidai baju semua tapi x kerap walaupun luka x berapa kering lagi. Sye dh ckp, pntang normal dan czer tak sme, tempoh utk luka tu baik sgt lama.
Kadang bila sye kluar bilik, ada ajak berbual dgn nnek, tapi tak dilayan. Bila duduk dalam bilik, kena pula kata² mcm tu. Sye baru nk hilangkan rasa meroyan tu.
2. Waktu pntang situ, anak sye sllu juga dtg jenguk sye (3tahunlebih), main dgn cucu² yg lain. Tapi sye rse,nmpk ank sye tu dilayan mcm org luar. Apa yg cucu dia bt, puncanya anak sye yg mulakan dulu, jdi cucunya ikut apa yg anak sye bt. Lagi sye terasa.
Skrg ni, sye bt kerja tanpa fikir apa dah,naik turun tangga, bt kerja berat², sbb nak memuaskan hati orang. Sye nk meluahkan pon xde tempat, suami x nk dgr, sbb kami ada selisih faham waktu hari kejadian. Saya rasa mental sye dibuli cukup². Malam² saya nangis, nak ws suami pon, sye rse mcm x perlu. Ws hanya utk tnye benda penting je. Sampai mcm tu sekali sya rasa.
#pleaseadvise #czerjourney
Anonymous