Please be kind
Most often than not, people who found their person would feel complete. And even if they are losing in life, they'd feel motivated somehow. Pero bakit sa kin iba? I feel like I am being emptied day by day. Pakiramdam ko pababa na ako ng pababa? I have been married for four years, may anak na din kami. In the first two years of our marriage, okay naman kami. Pero simula nung lumipat kami malapit sa parents ni hubby, nagiba lahat. Career woman ako nung dalaga ako. I would work my ass off sa corpo world para makapagipon. Madami akong pangarap (magkaroon ng sariling bahay, sasakyan, makatulong sa parents ko, etc.). Hanggang sa makilala ko ung asawa ko ngayon. I was happy then. Kahit na inuutangan nya lang ako lagi, naramdaman ko naman na mahal nya ako. Namotivate ko din sya na maghanap ng mas magandang trabaho, nakatapos naman kasi sya pero mahina ang loob. Na ayusin ang sarili nya dahil marami syang bisyo noon. Masasabi ko na I made my husband to the man he is now. Sobrang layo sa happy go lucky na tao na nakilala ko noon na wala direksyon ang buhay. I fixed him somehow. He now had a purpose in life and dreams he wanted to achieve. I lifted him up with me. Pero after namin makalipat sa bahay na malapit sa kanila, bumalik ung pagiinom nya every weekend. Malapit din kasi dito ung mga barkada nya. Ang siste ako ang maiiwan sa anak namin. Full time working mom din ako. Weekends off. Pero he would rather spend his weekends sa mga barkada nyang hanggang ngayon binata. Ang point ko, binata sila. Hawak nila ang oras nila. Walang silang inuuwiang pamilya. Ngayon ko nakita ang immaturity ng mga lalaki. Ung lalaki na nagkamagandang trabaho at instant sasakyan dahil sa kin, pakiramdam ko sya na rin ang humihila sa kin pababa. I don't feel successful anymore. Naniniwala ba kayo na malaking influence ang lugar kung san ka nakatira at ang kasama mo sa loob ng bahay sa success mo? Pakiramdam ko di na ako aasenso sa lugar na to. Baka mali ding tao ang pinakisamahan ko. Next weekend, I will have my first check up with a psych. Nagdecline na din ang mental health ko. Pagod na ako sa totoo lang. Ang hirap umahon pag ung asawa mo mismo ang naglalagay ng putik sa nilalanguyan mo. Anak ko na lang ang dahilan bakit nagpapatuloy ako.
