Sama ng loob

Hi mga momshies., gusto ko lang mag labas ng sama ng loob. Dahil parang wala naman ako makakausap sa bahay na to. Well dto kami now nakatira sa bahay ng parents ng partner ko, kasama ng ate nyang single pa. So, happy naman ako kasi may makakatulong ako sa pag aalaga kay baby. And expected ko na pag lipat namin, syempre ako ang mommy dba? Maa'alagaan ko padin si baby, kung may kailangan akong gawin, pwedeng sila naman mag alaga dba?. But NO! Pag gising sa umaga, parang nakaabang na sila sa labas ng pinto para makuha si LO, hanggang yung parents na rin nya mag pakain or magpatulog kung nakakatulog na si LO. Pati pag gising ni LO from afternoon nap, same situation padin. So syempre, bilang nakikisama at wala kaming work pareho, kami nag luluto. Nakakainis lang isipin na ako yung mommy, syempre gusto ko ako laging kasama ng baby ko for every milestone nya. Minsan ssbhin na lang nila na alam mo ba ganto ganyan si baby. Minsan ngingiti na lang ako. May instances pa na pag kakabuhat ko lang kay LO, hnd pa nag iinit pwet nya sakin kukunin na nila agad. Parang gusto kong sabhin na "hello??? Ako po ang nanay. Baka pwede ko naman alagaan??". Yung partner ko naka tutok sa laptop dahil "nag hahanap daw ng work" since Nov. 2020 nung lumipat kami ganun na gngwa nya. Gusto kong mag sabi sknya pero pag may onti akong napapansin o massbi about sa family nya parang ako pa yung mali at dapat mag adjust. Kaloka lang. #1stimemom #firstbaby