Unsupportive family members

naalala ko tuloy ung kapatid ko na lalaki mas bata sakin. may sama ng loob kase bumukod nako. ginawang katatawanan ung nalaglag naming baby ni LIP na para bang di nya yun pamangkin. bukod pa dun dami nyang sinasabi na masakit ni hindi nya naman alam na nagaabot ako ng tulong kay mama. bukod pa dun, nung nahospital ako nun dahil nga emergency na pala ung miscarriage ko di ko alam, wala man lang isa sa knila ang pumunta at nagtanong ng kalagayan ko kahit nag 50/50 nako sa hospital. kaya masakit kung makapagsalita sya na para bang mali na nagpamilya nako. ngayon, masaya ako kase bukod nako sa kanila natotoxican nadin ako kase parang sakin na inasa lahat ng magulang ko bago pa ko bumukod. ngayon nga sinabihan ko ang mama ko na maghanda ng pera kase may utang sya sakin na 10k ginamit sa pang hospital ng daddy ko nung nadisgrasya. sabi ko any amount muna kase baka mamaya mashort kami ni LIP sa gastos lalo na next year manganganak nako sa rainbow baby namin. not sure pa kung normal or cs syempre need na ready. alam ko problemado ang mama ko na ibalik kse nga mahina ang kita sa sari sari store ayoko naman sana singilin ndin yun. kaso naiisip ko kase bakit pag ako na ung nagkakasakit or nahohospital wala naman may pake sa kanila, kargo ko parin sarili ko. inoobliga ako ng daddy ko na magprovide sa bahay pero wala naman silang plano na pagaralin ako ng college noon. maski nung naghahanap ako ng trabaho, online interview ko rinig sa likod walang consideration na tatay kase nagmumura pa. nakakahiya sobra sa interviewer. kaya nga wala nakong pake kahit ano pa sabihin nila sakin walang utang na loob or anuman dahil alam naman nila sa sarili nila na lagi ko silang inuna kesa sa sarili ko. neto lang ako nagdesisyon para sakin naman lalo na magkakaanak nadin ako. blessings para sakin si LIP at baby sa sinapupunan. di nila deserve ang ganung environment. kaya malayo kami sa knila.