Hi I just want to vent out. I feel guilty right now na nasabe ko sa anak ko na mas gusto ko pang umalis kesa dito sa bahay. My daughter is 6yo and I also have a son who is 2yo. I am working mom since pandemic hindi everyday ang pasok ko. At sa everyday ko sa bahay napapagod ako mentally. Yung buong araw ko wala ako pahinga sa pagaalaga at pagsasaway. May yaya naman pero mas marameng gingawa sa loob ng bahay kesa magalaga. Living with inlaws din ako. Pakiramdam ko wala akong katulong ako lang magisa. Although ngbabantay naman yung byenan ko sa hapon pero madalas kasi sila umalis pag wala ako work kaya ako maghapon. I feel helpless!!! Sa maghapon ko nakakapago yung pakiramdam na wala kang katulong parang ikaw lang sa lahat. Sobrang stress na ko at napapagod. Kahit gustohin kong magpahinga hindi kaya, pakiramdam ko wala din ngaalala para saken. Pakiramdam ko magisa lang ako. I feel guilty na nasabe ko sa anak ko yun pero pagod lang talaga ako at ayoko sila hawakan dahil nung 1 time napalo ko yung bunso ko. Hindi ko mapigilan para akong sasabog. Pag nahimasmasan naman ako narerealized ko na bakit ko ba yun ginagwa. Mahal ko mga anak ko at hanggat maari ayoko sila saktan at alam ko di ko mean na sabihin sa kanila yun, sobrang napapagod lang talaga ako. By the way yung asawa ko wala syang work pero may business sya
Parang wala din ako maasahan na tulong, parang hindi ako naiintindihan kung bakit ko nasabe yun sinabihan pa ko na mas gusto ko pa daw kasama ang ibang tao kesa sa kanila. Sabe ko naman walang nakakaintindi saken. Ano ba gagawin ko? Baka kung ano pa magawa ko sa susunod di ko mapigilan sarili ko. 😭