gusto ko lang maglabas ng sama ng loob, ang sakit sakit na, lagi na lang ako umiiyak
naiistress ako sa lip ko..
iinom nanaman sya, though hindi naman weekly pero sinasakto nya talaga na badtrip ako sknya kninang umaga, tapos ngaung hapon andun sa inuman
samantalang ako, naka gawa na ng mga gawaing bahay, ung assignment nya nga na maghugas ng bote hindi nagawa, ako prin gumawa
hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na ichat sya ng kung anu-anong masasakit na salita
2nd time n to nangyari, akala ko marerealize nya ung dapat nyang gawin, pero hindi pa rin
feeling ko talaga hindi pa sya ready maging ama
mabuti pa sya nakakaalis ng bahay kung kailan nya gustuhin.. ako ndi pwede kasi mag aalaga kay baby.. napaka unfair.. hindi ko naman gusto iwan si baby sa bahay, gusto ko lamang minsan isama nya kami, kasi nakakaburyo sa bahay
tapos nung huling away namin, wala ako narinig na sorry mula sa kanya.. haaay
at parang ako pa talaga may kasalanan ng lahat, nagsisisi talaga ako na nagpabuntis ako sa kanya.. pero wala na magagawa, nandito na baby namin, kailangan ko magpakatatag para ky baby na lang
pero may pagkakataon na gusto ko nang mamatay na lang, kasi ayoko na makaramdam ng sakit, pagod na pagod na akong umiyak.. alam ko sa lahat ng galit ko sa kanya, ako pa rin naman ang talo, at ako lang naman gumagawa ng problema ko, pero hindi ko talaga nararamdaman ung support na kailangan ko para malampasan ang pagsubok na ito..
mas ok na siguro na mamatay na lang ako
Dawn Estrada