sad
..ang hirap pala pag nalalayo sayo ang anak mo, my son is 2 years and 8 months old.. di pa sya masyadong nkakapagsalita, mama at papa palang, pina check up nmin sya sa pedia yun nga possible na speech delay sya.. at need din sya ipa check sa dev ped.. pero mahahabol pa dw nmin yun, kausapin daw ng kausapin.. pero yun ang problema di ako madaldal, kung baga, kaya kong di lumabas ng bahay ng isang buwan.. kaya kong di dumaldal ng isang linggo.. pinipilit ko baguhin yun kasi para sa anak ko.. pero ewan ko ba bkit d ko mabago bago.. kaya npagdesisyunan nmin mag asawa na dalhin muna sa ate nya ang anak nmin, madami kasing bata doon.. para mtuto sya mkisalamuha at mkita nya yung mga bagay na wala dto sa lugar nmin.. yun nga lang.. ang sakit.. yun hinatid nmin yun anak nmin saka un byenan ko sa sakayan, di ko mapigilan umiyak.. nkita ng asawa ko.. naiyak n din sya hanggan makaalis yun jeep.. hanggan sa makauwi kami.. umiiyak p din ako.. prang iniisip ko kasalanan ko.. ayaw kong malayo sakin ang anak ko, kasi ako di ako laki sa mama ko, my original family ang tatay ko, sa mga kaibigan, lolo at tita ko ako lumaki.. dadalawin ako ng mama ko, once a month, mnsn after 2months.. pag dating ng hapon patutulugin lang ako, pg gising ko.. wala na sya.. umiiyak nlng ako.. kahit mg isa naiyak ako.. kaya siguro nging tahimik ako.. psensya na kau, napahaba.. buntis pa ko, 4 months.. kaya nilalabas ko.. ayoko m stress.. thanks po..
