เหนื่อยใจค่ะ บ้านไหนเป็นแบบนี้บ้าง

ความเจ็บใจไม่เท่าบ้านนี้หลอกค่ะให้ฝั่งยายเลี้ยงก็ไม่ยอมให้ฝั่งพ่อเลี้ยงก็ไม่มีใครเอา ตกลงกันแต่แรกแล้วว่าให้ลาออกจากงานมาเลี้ยงเองเพราะมีภาวะแท้งคุกคาม แรกๆก็ดีค่ะไปๆมาๆการเงินเริ่มหมุนยากขึ้น เริ่มว่าเราเป็นภาระเกาะแดกมั่ง เราพยายามข่มใจทุกๆวันพยายามให้เขาเห๊นหน้าที่ที่เราต้องทำทั้งเลี้ยงลูกทั้งงานบ้านที่เรียบร้อยกับมาแค่กินน้ำเย็นๆกินข้าวเข้าอายน้ำไปทำงานลูกไม่เคยต้องเลี้ยง เราไม่เคยบ่นเคยพูดเลยสักคำ เจอคำว่าเกาะแดกเข้าไปแทบล้มทั้งยืน ขอไปทำงานก็ไม่ให้ไปทุกวันนี้ข่มใจแทบจะอกแตกตายแล้วค่ะ แม่ค่อยๆพูดค่อยๆอธิบายนะคะถ้าไม่มีแม่บ้าน บ้านมันก็จะไม่เป็นบ้าน แล้วอย่ามาว่าเหนื่อยจากงานแล้วยังจะต้องมาเหนื่อยงานบ้านอีก สู้ๆค่ะ