ปัญหาแม่ผัว ลูกสะไภ้

เราคนนึงที่เจอกับปันหานี้แต่ก็อยู่ด้วยกันมา8ปีแล้วใช้ความอดทนอดกลั้นสูงแล้ววันนึงมันก็ระเบิดปีแรกเราไปอยุ่บ้านสามีไม่มีปากจร้าเงียบๆไม่เถียงไม่ตอบโต้แต่พื้นฐานเราเป็นคนปากหมามากโดนด่าทุกวันเรื่องไม่เป็นเรื่องด่าแบบต่ำๆสถุนหยาบคายทนมาได้1ปีตอนนั้นกำลังท้องได้5-6เดือนระเบิดเลยจร้าด่ามาด่ากลับถือไม้จะมาฟาดเราเราเลยย้อนกลับไปว่ากล้าป่าวกล้าๆหน่อยเงียบทำหน้าแบบงงๆแล่วแกก็เดินหายไปตั้งแต่นั้นมาไม่กล้าด่าเราต่อหน้าอีกเลยพวกนี้ต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน

เราก็ใช้ความอดทนมากกก.กกก.. จะทำนู้นนี้ใากกว่าพูด ยิ่งเป็นคนมาช้าอีกยิ่งแย่ เพราะสามีและเราเคยมีครอบครัว เคยมีอดีตมาก่อน มีลูกเธอลูกฉัน ยิ่งมีข้อเปรียบเทียบจริงมั้ย สามีรักเราก็อจริง แต่เวลาที่เราอยู่กับแม่สามีลำพังไม่โอเคเลย เพราะแม่เด็กชอบโทรมาคุย แล้วนางก็เปิดลำโพงแบบให้เราได้ยิน เหนื่อยใจมาก

เราออกมาเช่าห้องอยุ่กันเอง เพราะเคยอดทนแล้วใจไม่ไหวจริงๆบ้างทีเราจะสั่งสอนผัวเราก็ให้เขารู้ไม่ได้เพราะงั้นออกมาเถอะคะไม่งั้นคงจะเป็นเหมือนเราทุกวันนี้เกลียดเราแต่ยังดีรักหลาน เราเป็นเมียจะด่าแม่เขาก็ไม่ได้สงสารผัวเราต้องจับแยกคะโตแล้วออกมายืนด้วยขาตัวเอง

ถึงบอกสามีเค้าก้พูดยากค่ะ นั่นก้แม่นี่ก็เมีย แยกกันยุง่ายสุดค่ะ บ้านนี้แยกกันอยู่แม่เหนื่อยจะทน ยิ่งอารมตัวเองก้ขึ้นๆลงๆ หรือถ้าไงบอกสามีดีที่สุดค่ะ เค้าควรจะต้องรับรู้

ยังไงก็ต้องบอกกันคะ การพูดคุยกันเป็นสิ่งสำคัญในครอบครัวคะ ถึงจะเป็นแม่เขา จะได้ช่วยกันแก้ปัญหา เราก็จะได้รู้ เข้าใจอีกมุมนึงของสามีด้วย. เป็นกำลังใจให้คะ

บ้านนี้คุยกัยสามีตรงๆเลยค่ะ ให้เค้ารับรู้และเข้าใจ เพราะเป็นคนกลาง อย่าให้เค้าลำบากใจมากค่ะ โชคดีบ้านนี้เราแยกออกมาอยู่กันเอง ไม่ได้อยู่บ้านแม่สามี

บ้านเราปัญหาพ่อผัวลูกสะใภ้ค่ะ ถ้าเราไม่ผิดเราไม่ยอม ก็ว่าต่อหน้านั่นแหละ ดีหน่อยที่ญาติเค้าเขาใจว่าพ่อผัวปากร้ายเลยเข้าข้างเรา ขอระบายทีค่ะอึดอัด

สู้ๆนะคะ ต้องใช้เวลาและความเข้าใจค่ะ ใช้ความอดทนอย่างเดียวไม่ได้เพราะถ้าวันนึงเราหมดความอดทน เราก็ต้องเป็นฝ่ายที่ต้องอึดอัดใจอะไรหลายๆอย่างค่ะ

ยังไงก็ต้องคุยกันกับสามีแบบเปิดใจนะคะ ลองค่อยๆคุยดู แต่ทางที่ดีที่สุดควรจะแยกกันอยู่ดีกว่าค่ะ ลดการปะทะ ไม่งั้นคนกลางจะลำบากใจที่สุด

ลองคุยปรึกษากัยสามีดูก่อนนะคะ ถ้าไม่ไหวแย่จริงๆ แนะนำแยกออกยุต่างหาก คนกลางแบบสามีลำบากใจแน่นอนค่ะ อีกอย่างลดปันหาลงด้วยค่ะ