ระบายความรู้สึก

แม่ๆท่านไหนเคยทะเลาะกับคุณพ่อบ่อยบ้างไหมคะทะเลาะบ่อยจนเรารู้สึกไม่อยากอยู่กับเขาแล้วอยากเลี้ยงลูกตัวคนเดียวคำพูดของเขามันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ดีตรงไหนเราทนมาตลอดเพราะกลัวลูกจะไม่มีพ่อ#ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

5 ตอบกลับ
 profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

เราค่ะ ทะเลาะกันทุกเรื่องแทบทุกวัน เขาไม่เคยยอมรับข้อเสียหรือความผิดของตัวเองเลย เถียงเอาชนะอย่างเดียว คำพูดคำจาแย่มาก แรก ๆ เราก็ยอมตลอดไม่เถียงด้วย ขี้เกียจทะเลาะ แต่หลัง ๆ มาชักจะเกินทน เราเลยสวนมั่ง ในหัวคิดอย่างเดียวแตกเป็นแตก ไม่มีพ่อก็ช่างมัน ทุกวันนี้มีก็ไม่ได้ดีเด่อะไร เราด่าคืน หยาบคายมาหยาบคายกลับ รับไม่ได้ก็ไปจ้า ฉันไม่แคร์ ไม่เคยไหว้ขอให้อยู่ แต่เขาก็ไม่ยอมไป ไม่ยอมหย่า จะอยู่กับเรากับลูกรักเรา ว่างั้น เราเลยบอก นิสัยแบบนี้เลิกรักฉันเถอะจ้า ทิ้งไปเถ้อะ ไหว้ ทะเลาะกันตั้งแต่ท้อง ยันลูกขวบมันก็ไม่มีหัวคิด ไม่เคยเปลี่ยน เป็นเราเองที่เงียบตัดปัญหาตลอดสงสารลูก ด่ากันเมื่อไหร่ลูกร้องไห้เมื่อนั้น สามีเราเขามาจากครอบครัวที่พ่อมีเมียน้อยจนเลิกกับแม่ค่ะ ลูกคนแรกก็ไม่เคยได้เลี้ยง ทำเขาท้องแล้วไม่มีปัญญาดูแล กับเราเลยเหมือนพยายามยื้อเพื่อรักษาอะไรสักอย่างในใจล่ะมั้ง

อ่านเพิ่มเติม
1y ago

ทำร้ายร่างกายออกมาค่ะแม่ ไม่จะเขาจะเป็นใครก็ไม่มีสิทธิ์ทำร่ายกายคนอื่น ทนอยู่ก็จมอยู่กับนรกแบบไม่สิ้นสุด สู้พุ่งไปข้างหน้ามีโอกาสหลุดพ้นมากกว่าค่ะ อย่าไปจมอยู่กับอะไรที่บั่นทอนจิตใจเลย มันไม่แฮปปี้เราบิกเลยค่ะ การมีผัวส่นตี*ดีแต่ด่า สั่ง ไม่ช่วยอะไรเลยก็มันแย่มาก เราหลังคลอด 3 เดือนแรกดิ่งแบบตื่นมาคิดสั้นทุกวินาที เลี้ยงลูกเอง 24 ชม. อดข้าว อดน้ำ อั้นอึอั้นฉี่ 5 ทุ่มเที่ยงคืนลูกนอนถึงจะได้กินข้าว อาบน้ำ อึฉี่ บางวันทำงานต่อยันตี 3 ทำงานเสร็จลูกตื่นกินนม ได้นอนจริงตี 4 ตื่น 6-7 โมง กลางวันลูกหลับก็ทำงาน ทำงานบ้าน ได้นอนแค่นี้ หันไปดูผัวคนที่เลือกมา ทำไมมันมีความสุขจัง กินอิ่มนอนอุ่น ทำไมเราต้องทำอยู่คนเดียว ในเมื่อลูกคือหน้าที่ของทั้งพ่อและแม่ เราคิดแบบนี้ทุกวัน ถามตัวเองทุกวัน ว่าถ้าวันนี้วินาทีนี้เราตัดสินใจจบชีวิตตัวเองมันจะดีขึ้นไหม เราไม่เจอทางออกไหนเลย แต่นั่นแหละค่ะ ตายคนเดียวก็ไม่มีคนเลี้ยงลูกให้ จะเอาลูกไปด้วยก็ไม่อยากพรากชีวิตเขา ชีวิตเขาไม่ใช่ของเรา ทุกวันนี้อยู่เพื่อดูแลลูกอย่างเดียวเลยค่ะ ตัวเองจะยังไม่เราไม่สนใจแล้ว จะทุกข์จะสุขเราก็ไม่สน ทิ้งชีวิตตัวเองไปเลย

เราไม่เอาเลยค่ะ เราพอแล้วมเราไม่อยากให้ลูกเห็นภาพที่มันส่งผลต่อจิตใจเขา ไม่อยากให้เขาซึมซับความรุนแรง อยากโอบกอดลูกด้วยความอบอุ่นเท่าที่แม่คนนึงจะทำได้ ให้เจาได้สุภาพ โอนโยน ส่วนตัวคิดว่าคุ้มค่ะ

ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกไม่โอเคร ก็แยกมาอยู่กะลูกดีกว่าค่ะ เป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกก็พอค่ะ พอเขาโตขึ้นแล้วเขาตั้งคำถามขึ้นมา ก็บอกเหตุผลและอธิบายให้เขาเข้าใจค่ะ

เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงกับการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเพราะเราเลี้ยงแต่ลูกไม่ค่อยออกทำงานไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงเครียดมากเลยค่ะ

ตอนนี้สามีเรามีเมียน้อย เราทรมานมากเลยคะ ท้อด้วย