บ้านนี้ตอนท้องแรก ไปทำงานปกติ เริ่มมีอาการปวดหน่วง แบบอยากอึ ตั้งแต่ 9 โมงเช้า ไปเข้าห้องน้ำก็ไม่ออก
แล้วเริ่มถี่ขึ้น ทุกๆ 1.30 ชม.
เริ่มถี่เป็น ทุกๆ 1 ชม.
ลดลงเป็น ทุกๆ 50 นาที
แต่ไม่มีมูกเลือดอะไร พักแล้วไม่หาย ถี่ขึ้นเรื่อยๆ
จนเลิกงาน 16.30น. แม่ก็ไปแจ้งหัวหน้า ว่าขอลา น่าจะคลอด
กลับมาถึงบ้าน อาบน้ำ ทานข้าว เช็คตะกร้า รอพี่สาวเลิกงาน พาไปรพ.
ถึงรพ. 18.00 น.โดยประมาณ พยาบาลห้องคลอดตรวจปากมดลูกเปิด 4 เซ็นติเมตร ทำประวัติ ให้เปลี่ยนชุด นอนรอคลอด ก็ปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ
ทุกๆ 20 นาที
ทุกๆ 10 นาที
จนทุกๆ 5 นาที เริ่มมีเลือด
และ แม่นอนดูนาฬิกา นอนเป่าปาก มีผุดลุก ผุดนั่งเดินเข้าออกห้องน้ำบ่อยครั้ง หายใจเข้าลึกๆ เหลือ ทุก2 นาที จนมีลมเบ่ง น้องชวนเบ่ง แม่เลยตัดสินใจจับเหล็กข้างเตียง เบ่ง ตอนประมาณ 3 ทุ่ม
พยาบาลวิ่งมาถามว่าเบ่งทำไม อยากเบ่งแล้วหรอ แม่ตอบว่าใช่ค่ะ พยาบาลดูปากมดลูก บอกว่าเปิด 9 เซ็นติเมตร จะคลอดตรงนี้ หรือเข้าห้องทำคลอด แม่ตอบได้แค่ว่า อวดอึ ขอเข้าห้องน้ำแป๊บ
สุดท้ายได้เข้าห้องทำคลอด ภายในห้อง หนาวมาก พยาบาลให้ขึ้นเตียงหยั่ง ถุงน้ำคร่ำแตก แล้วพยาบาลบอกจังหวะเบ่ง แม่เบ่ง 3 ครั้ง รู้สึกว่าโดนกรีด พอโดนกรีดไม่เจ็บ แต่รู้สึก
จากนั้น เบ่งอีก 2 ครั้ง รู้เลยว่าน้องออกมาแล้ว มันโล่งมาก เหมือนเราท้องผูกอึก้อนใหญ่ๆ แข็งๆ ความรู้สึกเดียวกันค่ะ จากนั้น นอนรอคลอดรก เย็บแผล แล้วพยาบาลเข็นออกมาจากห้อง มาเจอน้อง เอาน้องเข้าเต้า ดีใจจนน้ำตาไหลไม่หยุด ตื่นเต้นมากๆ
อ่านเพิ่มเติม
