สอบถามความเห็นค่ะ

ได้อ่านความคิดเห็นของแม่ๆ หลายๆ ท่านแล้วนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์ค่ะ สำหรับแม่กรณีนี้ก็คือทำใจไว้ก่อนขึ้นรถแล้วค่ะ ว่าจะต้องเจอรูปแบบไหน แต่บางทีอารมณ์มันสวิงค่ะ 😁 รู้สึกยืนไปน้อยใจไป จะร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ แบบทำไมนะ ทำไมไม่มีน้ำใจเลย อะไรแบบนี้ค่ะ แต่พอลงรถก็ไม่ได้คิดอะไรต่อค่ะ

ของเราพาลูกคนแรกไปหาหมอที่โรงพยาบาลที่นั่งรอส่วนใหญ่เป็นญาติผู้ป่วยนั่งกันเต็มเลยผู้ป่วยมีไม่กี่คนและที่สำคัญเราท้องอยู่ละยืนอยู่ตรงนั้นมีผู้ชายที่ดูอายุประ 20 กว่าๆนั่งอยู่(เขาเป็นญาติผู้ป่วย)เขาหันมามองเราและก้มหน้าเล่นโทรศัพท์แบบไม่สนใจเลย😂เชื่อเลยค่ะว่าต่างคนต่างความคิดจิงๆ

ทำใจคะเเม่ คนเเต่ละคนมีความคิดไม่เหมือนกัน เราไปฝากท้องคลินิค ข้างนอร้อน คุณพ่อเข้ามาข้างในกันหมดจนเราไม่มีที่นั่ง ก็ยืนเอาคะ เเต่เรารอที่นั่งไม่นานคะคนเริ่มตรวจเสร็จก็ทยอยกลับก็มีที่นั่งคะ เขาไม่สนใจที่เราท้อง ไม่ลุกให้ก็ไม่รู้จะต้องพูดอะไรคะ ปล่อยวางคะ จะได้สบายยใจ

ทำใจค่ะ เราไปฝากครรภ์ ญาติที่มาด้วยผู้ชายทั้งนั้นก็นั่งตรงที่ๆ รพ.เขียนไว้ว่าเฉพาะสตรีมีครรภ์ เงยหน้ามาเห็นคนท้องยืนกันหน้าตาเฉยแล้วก็เล่นมือถือต่อ จนพยาบาลต้องประกาศให้ญาติๆลุกและออกไปรอข้างนอกค่ะ

คงต้องทำใจเเล้วค่ะเเม่บ้านนี้ท้องโตๆยืนบนรถไฟฟ้าตั้งเเต่อนุสาวรีย์ยันอ่อนนุชเลยค่ะเเถมอิเเม่ก็เตี้ยโหนรถตั้งเเต่บีทีเอสอ่อนนุชยันถึงบ้านตัวเองอ่อนนุช33สตรองมากค่ะ555

อย่าว่าแต่บนรถเมย์เลยคะเป็นทุกที่ ที่ร.พเองก็ด้วย เจอประจำเวลาไปตามหมอนัด เอาญาติมาที3-4คน นั่งอัดกันอยู่นั่นแหละคนท้องแก่ใกล้คลอดแทบไม่มีที่นั่งเลยคะ

ทำใจค่ะ เพราะทุกคนเท่าเทียมกัน เรากับแฟนเลิกนั่งรถ2แถวหริอรถเมย์เลยค่ะ เพราะแฟนโกรธที่เราได้ยืน เวลามีธุระ เรียกแอป หรือไม่ก็แท็กซี่

เป็นเหมือนกันค่ะ บางคนมองแล้วรีบก้มหลับต่อ บางครั้งเราไปยืนตรงที่นั่งสตรีมีครรภ์เค้ายังไม่ลุกให้นั่งเลย ต่างคนต่างความคิดจริงๆค่ะ

ปกติค่ะนี้ขึ้นตลอดจนตอนนี้ใกล้จะคลอดแล้วเวลาขึ้นรถเมล์ก็ไม่เคยได้นั่งจนชินแล้วของแบบนี้อยู่ที่จิตสำนึกของแต่ละคนค่ะ

คนเยอะไหมคะกระเป๋าไม่ดูแลหรือป่าวรายงาน ได้เลย เราทำงานขับรถเมล์ค่ะเราดูแลคนท้องมากๆนอกจากคนเยอะมองไม่เห็นนะ