ขอความคิดเห็นจากแม่ๆค่ะ(ขอระบายด้วยส่วนนึ่งค่ะ)

แม่เป็นแม่full-time มาเกือบจะ6ปีแล้วค่ะมีลูกสองคน คนแรก5ขวบ คนที่สอง1ขวบ3เดือน ทุกวันนี้แม่มักมีความรู้สึกเบื่อลูก เกลียดลูกเวลาที่ลูกคนเล็กร้องไหร้และลูกคนโตงี่เง้าก่อกวน แม่มักจะตีลูกตะหวาดดุลูกและจะหนี้ลูกไปอยู่ตามลำพังแต่ก็ไม่นานประมานเวลา5-10นาทีไม่เกินนี้ แม่มักจะทำอะไรไม่ถูกเดินวนๆทำอะไรวนๆหลงๆลืมๆ ลืมทุกอย่างที่จะทำจะพูด แม่มักมีอารมณ์ร้ายระงับอารมณ์โมโหไม่อยู่ แม่ไม่ค่อยได้ออกไปไหนจะอยู่บ้านกับลูกตลอด24ชม. เวลาลูกคนโตไปรร.ก็จะดีขึ้นนิดนึง ส่วนสามีทำงาน ทำงาน และก็ทำงานไม่ค่อยพาออกไปเที่ยวไหน เดือนๆนึงแม่จะได้ออกบ้านไม่เกิน1-2ครั้ง แค่พาลูกไปฉีดวัคซีน อยากจะถามแม่ๆบ้านอื่นว่าแม่ๆเป็นเหมือนกันหรือเปล่าหรือว่าแม่ผิดปกติมั่ยที่รู้สึกไม่ดีกับลูก แม่ก็ไม่คิดว่าแม่จะเป็นโรคซึมเศร้าหรืออะไรนะคะ แม่รักลูกมากอยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อลูกโดยการเลี้ยงลูกเองไม่เอาไปฝากใครเลี้ยงแม้แต่ย่ายายค่ะ แม่เองก็รู้สึกไม่ดีกับตัวเอง แม่เหนื่อยเบื่ออยากพักอยากเที่ยวอยากทำะไรที่อยากจะทำอยากมีเวลาส่วนตัวแต่คนในครอบครัวมักไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่แม่คุยกับสามี เขามักว่าแม่มองแค่ด้านเดียวมองแค่ปัญหาของตัวเองแม่กลับกลายเป็นคนผิดที่มาปรึกษา คนเลี้ยงลูกจะเครียดอะไรอยู่กับลูกไม่มีความสุขหรอสามีถาม แม่อธิบายต่อไม่เป็นเลยได้แต่เกิดคำถามอยู่ในใจว่าทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างเลย????

9 ตอบกลับ
 profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

คุณแม่เอาตัวเองไปติดกับลูกมากไปค่ะ อย่าคาดหวังว่าเค้าจะเป็นดั่งใจเรา เด็กเค้าเติบโตมาเพื่อเรียนรู้การที่จะอยู่ด้วยตัวเอง มีสังคม มีคนรอบข้าง การที่คุณแม่ไม่ปล่อยไปเจอใครเลย เท่ากับตัดโอกาสที่เค้าจะไปมีสัมพันธ์กับคนรอบข้างนะคะ พัฒนาการน้องจะช้า จนอาจทำให้เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นยากได้ค่ะ ย่ายายเค้าก็เลี้ยงเรามาจนโต ทำไมคิดว่าเค้าจะไม่พยายามเลี้ยงให้ดีเหมือนที่เราเลี้ยงล่ะคะ ไม่ดีหรอคะที่ลูกจะได้รับความรักจากหลายๆทาง บ้านนี้ชอบมากค่ะที่ให้ลูกเจอคนหลากหลาย เรียนรู้ความเป็นไปของโลก และการที่ลูกร้อง แม่เลี้ยงน้องมาแบบไหนคะ ร้องแล้วอุ้มทันทีรึเปล่า ถ้าใช่ก็แปลว่าน้องจดจำแล้วล่ะค่ะว่าถ้าร้องแล้วคุณแม่จะต้องอุ้ม ก็เลยร้องเพื่อเรียกร้องความสนใจ จะร้องปล่อยร้องค่ะ พอสงบค่อยมาคุยกัน . ไม่มีใครบนโลกสมควรถูกกระทำด้วยความรุนแรงนะคะ ถ้าโมโหเมื่อไหร่ เดินไปสงบสติอารมณ์ก่อนค่ะ ไปกินกาแฟ กินน้ำก็ว่าไป แต่ไม่ใช่มาลงที่ลูก . เด็กวัย 0-3 ขวบแรก วัยแห่งการเรียนรู้ว่าแม่มีอยู่จริง เด็กจะไว้ใจแม่หรือไม่ก็อยู่ที่การเลี้ยงดูนี่แหล่ะค่ะ คุณแม่ไม่ได้ซึมเศร้าค่ะ แค่คุณแม่ต้องเรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่เพอเฟ็กต์ที่สุด สิ่งที่คุณแม่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูก คุณแม่เคยถามน้องรึยังว่าดีสำหรับน้องจริงๆไหม ปลงให้ตก จะพบความสุขในการเลี้ยงมากขึ้นนะคะ

อ่านเพิ่มเติม
คำถามที่เกี่ยวข้อง