ขอกำลังใจแม่ๆหน่อยค่ะ?

โอ๊ย อิจฉาอย่างแรงมีผู้ชายไม่กี่คนที่คิดและทำแบบนี้ แม่น่าจะดีใจและภูมิใจมากกว่านะคะ ทำใจให้สบายไม่ต้องเครียดเขาไม่ได้ไปไหนค่ะเขาบวชนะคะ เวลา1พรรษาถ้าแม่ทำใจให้เป็นสุข ไม่เครียดมันก็ผ่านไปเร็วคะ แต่ถ้ามัวแต่ตั้งตารอเวลามันจะช้านะคะในความรู้สึก บ้านนี้แยกกันอยู่กับสามีเพราะกลับมาอยู่บ้านที่ตจว. ส่วนเขาก็ทำงานอยู่อีกจ. นึง เดือนนึงถึงจะมาหาทีหรือถ้างานยุ่งก็2เดือนมาครั้ง มาแต่ละทีอยู่ได้แค่2-3วัน เอง แต่เราสบายๆ นะ เพราะอย่างน้อยๆ ก็โทรคุยกันทุกวัน คิดถึงลูกโฟกัสที่ลูกเป็นหลักค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อีกแป๊บเดียวเด่วเขาก็สึกแล้วค่ะ