ช่วยด้วยทำไงดีค่ะใจจะขาดมากเลยทรมานใจทุกข์ระทมมากค่ะ😭

ลูกเราค่ะ ลูกเราเกิดช่วงโควิด11เมย63กลับจากโรงบาล เราปิดบ้านเงียบเลยค่ะ ไม่ให้ดูมองห่างๆพอ แต่ก็ยอมให้ย่าผูกแขนรับขวัญหลานอยู่ค่ะ แล้วเราก็ตัดด้ายออกกันเชื้อโรคสะสม จนลูกเรา3เดือนถึงยอมให้คนอื่นดูใกล้ๆแต่ไม่มีใครกล้าอุ้มเพราะเราแสดงออกชัดเจนว่าไม่ให้อุ้ม เว้นระยะห่าง ส่วนเรื่องน้ำเรื่องกินไม่มีใครกล้ามายุ่งอยู่แล้วเราแยกบ้านแม้จะอยู่บ้านสามี แต่เราไม่ชอบคนวุ่นวาย เลยไม่ค่อยมีใครชอบค่ะ แต่เราก็คิดในแง่ที่ดีไม่ต้องมีคนมายุ่งลูกเรามาก เชื้อโรคระบาดเยอะเด็กติดง่ายรักษายาก สรุปคือลูกข้าใครอย่าแตะ

เดี๋ยวนี้เชื้อโรคเยอะนะคะ ยิ่งเด็กคลอดก่อนกำหนดภูมิยิ่งไม่ค่อยดี ถ้าไม่กล้าพูดเอง ต้องคุยกับสามีค่ะ เล่าให้เค้าฟังเหมือนที่แม่พิมพ์ในนี้ หรือเอาให้สามีอ่านก็ได้ค่ะ เค้าจะได้รับรู้ความรู้สึกของเรานะคะ แล้วให้เค้าไปคุยกับญาติ อธิบายกับญาติๆของเค้า ลำพังเราคลอดลูกหลังคลอดต้องเจอกับภาวะซึมเศร้าแค่นี้ก็แย่พอแล้วค่ะ แล้วต้องมารับมือกับบรรดาญาติๆอีก แบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะ เดี๋ยวจะแย่เข้าไปใหญ่ ต้องให้สามีช่วยค่ะ ถ้าเค้ารักและห่วงลูกเค้าต้องเข้าใจและช่วยเราค่ะ

แม่ก็คลอด35+4ค่ะ แต่เรายืนยันเสียงแข็งมากว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินไป อย่างเราต้องอยู่ไฟให้กินแต่หมู ซึ่งเราก็ไม่โอเคค่ะเพราะไม่มีสารอาหารอื่นให้ลูกเลย เราไม่ฟังค่ะ ใครจะว่าก็ช่างมัน เรารักเราบำรุงตัวเองเพื่อลูก เราก็ซึมเศร้าหลังคลอด แนะนำคุณแม่ให้พูดชัดเจนกับทางบ้านเลยค่ะ ว่าอย่าทำแบบนั้นแบบนี้ เด็กแรกเกิดกินน้ำไม่ได้นะคะ เราไม่ให้คนอื่นเข้าห้องนอนเรากับลูกเลยค่ะ ตอนนี้ก็กังวลเพราะน้องตาเหลืองและจะเข้มงวดกว่านี้ คุณแม่อย่าลืมทำใจให้สบายด้วยนะคะ

อย่ากังวลมากค่ะ นี่ก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ ตอนนี้22สับดาห์ย่งไม่คลอดแต่คิดว่าถ้าเจอเหตุการ์ณเดียวกันก็พยายามเลี่ยงแต่จะให้สบายใจลองดูเรื่องความสะอาดของคนที่มาสัมผัสลูกเรา อาจจะขอให้เค้าล้างมือหรือเราเตรียมแอลกอฮอล์เจลไว้ก็ได้ค่ะ ทางที่ดีมฝที่่สุดปฏิเสธไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัยของลูกค่ะใครว่าเรากังวลก็เฉยๆอย่าคิดมากค่ะ คิดแค่ว่าสุขภาพลูกเราสำคัญสุดค่ะ เป็นกำลังใจจ้า

กล้าๆ ไว้ค่ะแม่ ถ้าเราไม่กล้าปกป้องลูกตั้งแต่ตอนนี้ ต่อไปเราจะปกป้องลูกไม่ได้อีก ถ้าคนทั้งบ้านจะเกลียดเรา ก็ไม่เป็นไร เพราะเราเลือกสิ่งที่ถูกต้องให้ลูกของเรา เราได้ทำหน้าที่ของแม่แล้ว อาจจะลำบากกาย อาจจะอึดอัดใจ แต่เราจะยิ้มกับลูกได้อย่างภูมิใจ ว่าเราได้ปกป้องเขาแล้ว มั่นใจในความเป็นแม่นะคะ เป็นกำลังใจให้

ทำไมต้องไม่กล้าปกป้องลูกเพียงเพราะตัวอยู่บ้านสามีคะ เป็นเรานะถ้าเลือกที่จะปกป้องลูกโดยการพูดดีๆบอกดีๆแล้วไม่ฟังกันเราจะด่ากราดให้ทั้งแม่สามีและพวกญาติ​ๆนั่นแหละ ไม่ให้อยู่ก็ไม่อยู่กะอิแค่บ้านสามี เอาชีวิตและสวัสดิภาพ​ลูกเราไว้ก่อน ยิ่งสถานการณ์​โควิดแบบนี้ด้วยยิ่งน่าเป็นห่วงค่ะแม่

ควรเด็ดขาดค่ะพูดไปเลยค่ะถ้าเรารักลูกเราเราต้องพูดแล้วก็เด็ดขาดด้วยเขาจะคิดยังไงก็ปล่อยเขาค่ะลูกของเราไม่ใช่ของเขาเขาไม่มีสิทธิ์นะคะถึงจะเป็นลุงป้าน้าอาหรือญาติๆก็ช่างค่ะเราเป็นห่วงลูกเราดีที่สุดค่ะไม่ต้องไปห่วงคนอื่น

พูดดักไว้เลยค่ะ ประมาณว่าหมอห้ามสัมผัสเด็กในช่วงนี้เพราะภูมิคุ้มกันยังไม่มี เหมือนเล่าสู่กันฟังให้ป้าๆน้าอา ญาติพี่น้องเข้าใจค่ะ พูดแบบให้สงสารน้องไม่กล้าจับน้องกลัวเชื้อโรคจะไปติดน้องค่ะ

ลูกเรา เรามีสิทปกป้องค่ะ พูด หรืออะธิบาย หรือ หาอะไรให้เขาดูให้เห็นภาพไปเลยค่ะ ความเชื่อ บางทีใช้ไม่ได้กับบางสถานการณ์นะคะ เราก็คนบ้านนอก แต่วิธิของหมอ ดีสุด คิดว่าเขาน่าจะเข้าใจค่ะ

ปักเลยค่ะขอคำแนะนำด้วยคนค่ะ🙏🏻😭 เข้าใจคุณแม่เจ้าของโพสมากค่ะเพราะเราก็อยู่ในสถานการณ์แบบนี้เลยค่ะมันเป็นอะไรที่อึดอัดใจมากๆอยากจะพูดก็พูดไม่ได้😭😭😢