ขอกำลังใจหน่อยค่ะ จากคนเป็นแม่ที่ต้องพรากจากลูก

เริ่มด้วยตอนคลอดลูกเราไปอยู่บ้านสามีกับแม่สามี แต่ตัวสามีไปทำงานกทม เราเลยอยู่กันสามคน แม่สามี และเรากับลูก ซึ่งเราบอกตรงๆว่าที่ๆอยุ่ค่อนข้างกันดาร เราปรับตัวไม่ได้ แม่สามีก็หัวโบรานและอีโก้ เพราะว่าตัวเองเป็นครู เอาผ้าอ้อมเปื้อปัสสาวะมาป้ายปากลูกเรา เรารับไม่ได้ สามีก็ไม่ฟังเรา เค้าฟังแม่เค้า จนทะเลาะกันบ่อยๆ สามีมาบอกว่าเค้าหมดรักเรา เราจำใจต้องออกมา และบ้านสามีไม่ให้ลูกเรามา เพราะเค้ามีกำลังมากกว่า และเราออกมาแต่ตัวต้องมาเริ่มหางานทำ เราเลยจำใจและะเสียใจที่สุด ทุกวันนี้ชีวิตล้มเหลม คนนินทา เรารู้สึกว่าเราเป็นแม่ที่แย่มากที่พยายามประคับประคองแล้วแต่มันเป็นแบบนี้ นี้ก็ผ่านมาเป็นปี แล้วเรายังไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ไม่กล้าดูรูปลูก ดูทีไรเหมือนคนร้องไห้เจียนตายทุกที #ขอบคุญคำตอบล่วงหน้านะคะ #ลูกคนคนแรก