มาแชร์ประสบการณ์คลอดลูกจ้าาาา💖

เราอยากแชร์ประสบการณ์ การคลอดลูกของเรามากๆค่ะ อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำด้วย ตอนเช้าของวันที่สามเดือนกันยายน เวลาบ่ายโมงเราพึ่งตื่นก็ไปเข้าห้องน้ำเห็นว่ามีมูกเลือดก็ตื่นเต้นรีบปรึกษาสามีแล้วไปโรงพยาบาลเลย555 นึกว่าจะคลอดแล้วแต่พอไปตรวจภายในพยาบาลบอกปากมดลูกเปิด1เซนต์ให้กลับบ้านมาก่อน ตอนนั้นเเอบเเซดนึกว่าจะได้เจอกันเเล้ว เราก็กลับบ้านมาปกติไม่ได้คิดอะไรอะค่ะ พอตอน2ทุ่มเรานั่งกินข้าวอยู่มันก็มีมูกเลือดมากขึ้นแล้วเราก็ปวดกท้องนิดนึงเหมือนตอนปวดเตือนแต่ปวดแบบนิดนึงจริงๆแทบจะไม่รู้สึกเลย เราเลือกที่จะไม่ไปโรงพยาบาลค่ะกลัวเฟลอีก พอเที่ยงคืนมันเหมือนมีน้ำคล้ำออกเราก็ไม่แน่ใจก็เลยชวนแฟนไปโรงพยาบาลเลยค่ะไปถึงประมาณตี1ปากมดลูกเปิด4เซน พยาบาลให้นอนรอคลอด สวนก้นทำอะไรเสร็จกก็ตี2แล้ว เรานอนเล่นโทรศัพท์แบบชิวๆพอเกือบๆตี3เรารู้สึกปวดแบบอยากเบ่งมากไม่ไหวแบบมันต้องเบ่งให้ได้ตอนแรกขอพยาบาลไปเข้าห้องน้ำมีนเหมือนเราปวดอึอะค่ะเเม่ๆ เหมือนเราท้องเสียหนักมากพยาบาลไม่ให้ไป เรานอนแบบทรมานมากแบบมันต้องเบ่งเเต่ใครจะกล้าอึตรงนั้นเรานอนคิดคนอื่นทนได้ไงว้าาา เราแบบนอนบิดอยู่บนเตียงเหมิอนคนอั้นขี้แล้วเราอยากเบ่งทุกๆ1นาทีอะทุกคนมีแอบเบ่งบ้างมันไม่ไหวจริงเราคิดว่าเราปวดอึไม่คิดว่านี่คือลมเบ่งท้องคลอด พอ3:10เราทนไม่ไหวแล้วเลยบอกพยาบาลเราตะโกนเลยว่าหนูไม่ไหวละค่าาาหนูอยากเบ่งมากหนูไม่เบ่งไม่ได้เเล้วหนูขอไปเข้าห้องน้ำได้มั้ย ทีนี้เราทนไม่ไหวจริงอึเราเล็ดออกมาเลยเพราะเราเบ่งเราไม่ไหว พยาบาลมาเช็คปากมดลูกแล้วรีบพาเราย้ายเตียงไปเตียงคลอดให้เราเบ่งนอนทรมานอยู่ประมาณ20นาทีรอเค้าเตรียมของเราก็นอนบิดไปค่าเบ่งด้วยนะคะแต่เบ่งไม่เป็นเบ่งเหมือนเบ่งขี้ตอนนั้น5555 ทีนี้พยาบาลก็มาบอกว่าให้เราเอาขาขึ้นจับตรงที่จับแล้วหายใจเข้าพอลมเบ่งมาให้เบ่งเลยนะคะเบ่งยาวๆไม่ต้องมีเสียงเบ่งตอครั้งอรกไม่ได้เพราะเบ่งไม่เป็น ครั้งที่2ออกเลยค่ะหัวออกมาเลยรู้สึกแบบห๋าออกละหรอพยาบาลเค้าก็ตัดกีเรานะคะแต่เราไม่รู้สึกเลยจริงๆนะคะเเม่ๆอย่ากังวนเรื่องที่จะเจ็บบอกเลยลมเบ่งทำให้เราไม่เจ็บเลยเราต้องเบ่งแล้วเบ่งอีกครั้งเอาตัวน้องออกมาโล่งเลยค่ะ ของเราคลอดตอนตีสามสามสิบออกมาสามพันสองสิบห้า ทีนี้เค้าก็ดึงสายรกออกมาชิวๆค่ะตอนนั้นเค้าเอาลูกมาวางไว้บนท้องค่ะ ไม่ให้เราจับลูกนะคะ แล้วเค้าก็เอาลูกมาวางที่เตียงเด็กอะค่ะข้างๆ เราก็มองลูก มาถึงตอนเย็บตอนฉีดยาชาเหมือนฉีดตรงแขนอะค่ะแบบเบามากเราคิดว่าไม่มีอะไรทรมานเท่าตอนอยากเบ่ง ตอนเย็บก็ไม่รู้สึกแล้วค่ะ เค้าก็เอาลูกเราไปแบบทำความสะอาดไปตรวจดูนู้นนี่เราก็มานอนรอเตียงเดิมกินน้ำค่ะปวดฉี่พยาบาลเอาโถฉี่มาให้เราก็ฉี่แอบเเสบๆเเต่ทนได้ค่ะคิดในใจไม่มีอทรมานเท่าตอนอยากเบ่ง เรานอนรอตอน7โมงเค้าพาเราไปตรวจโควิดแล้วพาเราขึ้นห้อง เค้ายังไม่ให้ลุกนะคะเค้าให้ลุกตอนเก้าโมงครึ่ง พอขึ้นห้องไปซักพักเราก็กินข้าวต้มโรงพยาบาลค่ะแล้วฉี่อีกรอบก็แสบค่ะ พอเค้าให้ลุกเราก็ลุกไปเปลี่ยนผ้าอนามัยเเล้วไปฉี่ทีนี้ไม่ค่อยแสบแล้วค่ะ 10โมงพำยาบาลบอกมีห้องพิเศษแล้วเราเลยโทรตามสามีก็เข้าห้องพิเศษช่วง11โมงกลับไป2ชม.พยาบาลเอาลูกมาให้ตอนบ่สยโมงค่ะเอามาให้เลี้ยงเองเลยแผลพอออกตากโรงพยาบาลก็หายเจ็บแล้วค่ะเอาจริงไม่เจ็บเลยเราแค่กลัวไม่ค่อยกล้าทำอะไรเรานอนโรงพยาบาล2คืนค่ะ นั่นแหละค่ะแม่ๆตอนนี้น้อง21วันแล้วคุณแม่คนไหนกลัวก็สู้ๆนะคะอย่ากลัวไปเลยเราบอกเลยว่าเราชิวมากอาจจะเพราะเราโชคดี