หมอบอกว่าลูกนอนอยู่ท่าขวางเลยคลอดยากขึ้น พอคลอดลูกออกมาเราเห็นหน้าลูกเรายิ่งเสียใจ ลูกนอนนิ่งไม่ขยับใดๆ มันเจ็บปวดใจที่สุดในชีวิตเรา เรากับสามีขอกอดขอหอมลูกเป็นครั้งแรก ได้แต่กอดกันร้องไห้ เราขอนำลูกเราไปทำพิธีทางศาสนาเรียบร้อยแล้ว เราและสามีเสียใจมากๆกอดกันรัองไห้แทบตลอด จนตอนนี้ผ่านมา2สัปดาห์กว่าๆแล้ว เรายังหมดแรงใจ ท้อใจและคิดถึงลูกอยู่ตลอดเวลา เราไม่รู้จะทำยังไงให้ดีขึ้น อยากได้กำลังใจค่ะ ตอนนี้พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป อยากให้คุณแม่ๆทั้งหลายระวังเรื่องปัญหาปากมดสั้นไว้นะคะ อย่ามองข้ามเด็ดขาด ไม่งั้นจะเสียใจเหมือนเรา