คุณแม่วัยใส

บอกพ่อแม่เถอะเลือกบอกสักคนก็ได้เอาคนที่เราสนิทที่สุดคิดว่ารักเรามากที่สุด สุดท้ายแล้วพ่อแม่คือคนที่อยู่ข้างเราเสมอไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร

คุยกับแม่ดีที่สุดส่วนพ่อก้อให้แม่ช่วยคุย.แลกๆท่านอาจดุจะว่าแต่นานไปพอเห็นหน้าหลานเชื่อดิตัวเราเองอะกายเป็นหมาหัวเนาไปเลยไม่สนเราสนแต่หลาน5555

กั้นใจบอกไปเลยค่ะ หาวันเวลาที่เหมาะสม อธิบายให้เขาฟัง พ่อแม่อย่างน้อยก็มีโกธรบ้าง แต่ลูกยังไงก็คือลูก พ่อแม่ให้อภัยเราได้เสมอค่ะ สู้ๆนะคะ

"กลัวมาก ๆ กลัวคุณแม่รับไม่ได้" กล้าทำขนาดนี้ มีอะไรต้องกลัวอีกคะ แบ่งความกล้าในตอนซั่มกันมาสักครึ่งนึง แล้วเอาความกล้านั้นไปบอกพ่อแม่นะคะ

บอกพ่อแม่ดีสุดจ้า​ ถึงเราจะทำผิดแค่ไหนก็มีแต่พ่อแม่ที่รับได้และคอยอยู่ข้างๆเรา​ ผิดพลาดไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ต้องยอมรับความจริงจ้า​

เหมือนกันค่ะ ตอนี้7เดือนกว่าเเล้วยังไม่กล้าบอกใคร แฟนก็ทิ้งไปตั้งเเต่2เดือนเคียดทุกวัน แต่เเอบกินนมแม่ทุกวัน กลัวเเม่รับไม่ได้

น้องค่ะถึงขนาดนี้แล้วไม่ต้องกลัวแล้วค่ะ เวลาทำอะไรทำมัยน้องไม่กลัวแล้วทีนี้จะมากลัว บอกไปเถอะค่ะยังงัยเรื่องก้อเกิดแล้ว

ไปบอกความจริงเขาค่ะและขอขมาเขาค่ะ บ้านนี้ก็เป็นค่ะท้องตอนเรียนปวส.1 แม่กับพ่อโกรธมากค่ะ แต่สักพักใหญ่ๆเขาจะหายเองค่ะ

บอกตรงๆนะเขาจะมีทางออกให้เรา เราอายุ18 กำลังขึ้นปี2แต่สามารถเรียนได้ตามปกติ แม่ไม่ว่าอะไรแถมให้ตังไปฝากท้อง

บอกเถอะค่ะ สิ่งที่เกิดขึ้นจะได้ช่วยกันแก้ไข ยีงไงเกิดขึ้นแล้วพ่อ แม่ เขาก็รับได้ค่ะ อย่ากลัวไปเลย