โดนนอกใจตอนท้องแม่ๆท่านไหนหัวอกเดียวกันบ้างค่ะ

สำหรับแม่บ้านนี้ รู้ตัวค่ะว่า แฟนเป็นคนเจ้าชู้ แต่พอรู้ว่าเราท้อง เราก็บอกกับเขาไว้เลยว่า เราท้อง เราจะงี่เง่าหงุดหงิด ถ้าอยากมีใคร เจอคนใหม่ เบื่อ อยากจะไป คือ ไปได้เลย ไม่ต้องคิดอะไร เพราะคนเคยนอกใจ ก็นอกใจตลอดเมื่อมีโอกาส เราคนนึงที่ต้องออกจากงานค่ะ ให้เขาทำงานคนเดียว แต่เงิน เราไม่เคยขอ แล้วแต่เขาจะให้ แต่ก็บอกเขาไป ว่า ถ้ามีคนอื่น เราจะไม่ตามเลยค่ะ ปล่อยให้เขาไปเต็มที่ เราจะไม่ร้องไห้ เราจะไม่ทำให้ตัวเองมาเครียด แล้วเรา ดูแลตัวเองได้ แล้ว ไม่ต้องมาห่วงเรื่องลูก เราเลี้ยงเองได้ เราต้องเลือกค่ะ ยังไง เราเป็นแม่ สิทธิในตัวลูกเรามีมากกว่าอยู่แล้ว ถ้าให้เลือกก็ต้องเลือกลูกอยู่แล้วค่ะ แต่ยังไง สู้ๆนะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ค่ะ

เราคิดว่าคุณแม่น่าจะให้คำตอบตัวเองได้ดีที่สุดว่าจะตัดสินใจยังไง แต่เราขอพูดในมุมของเรานะคะ การที่มีสามีแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นแต่กลับแย่ลงทั้งในเรื่องของความรู้สึก ความเป็นอยู่และความรับผิดชอบในฐานะหัวหน้าครอบครัว เป็นเราเราไม่ทนค่ะ ไม่รู้จะทนไปเพื่ออะไร เพราะไม่มีอะไรดีเลยไม่คุ้มค่ากับการวางหัวใจหรือฝากชีวิตไว้กับคนแบบนี้ค่ะ ยิ่งเราท้อง ลูกก็ลูกของเค้า เค้ายังไม่ใส่ใจความรู้สึกของลูกของเมีย เราไปนานล่ะคะ เราพร้อมจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ แต่ยังไงก็ขอให้คุณแม่พบทางออกที่ดีนะคะ อยู่ตรงไหนไม่สบายใจ พาตัวเองออกมานะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ผัวที่ดีคือผัวใหม่ค่ะ...ถ้ามีทางเลือกก็แค่เดินออกมา อย่าปล่อยให้ตัวเองช้ำใจอยู่แบบนี้ เพราะจะแย่ทั้งตัวเราและลูก แต่ถ้าไม่มีทางเลือก ชีวิตยังจำเป็นต้องพึ่งพาเค้าอยู่ตอนนี้ ก็ขอให้อดทนเพื่อลูกก่อน ทำใจปล่อยวาง เมินเฉย ใส่ใจแค่ลูกในท้องก็พอ เมื่อถึงเวลา เมื่อมีโอกาส ค่อยออกไปจากชีวิตเค้า ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องมีผู้ชาย ลูกไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ค่ะ ถ้าหากมีแล้วไม่สนใจไม่ใส่ใจ ไม่แคร์ความรู้สึกของลูกเมีย ก็อย่ามีเลยดีกว่า..เป็นกำลังใจให้นะคะ

เราก็เคยเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเพราะเรื่องนอกใจนี่แหละค่ะแถมมีเรื่องยาอีกแต่งงานเสร็จท้องด้วย5เดือน เลิกเลยจ้าไมต้องมารับผิดชอบลูกด้วยเราตัดเลยผัวไม่ดีไม่รู้จะมีไว้ทำร้ายจิตใจทำไม! แม่ลองตกลงกันค่ะว่าถ้าเราถอยออกมาแล้วจะต้องรับบผิดชอบลูกเหมือนเดิมนะเพราะความเป็นพ่อมันเลิกไม่ได้แต่จะหวังให้มันกลับมาเป็นคนเดิมคนดีคงไม่ได้แล้วค่ะ แม่ลองคิดดูค่ะแม่น่าจะได้คำตอบสู้ๆค่ะแม่ผ่านมันไปให้ได้นะ

กอดคะคุณแม่เราก็เคยผ่านจุดนั้นมาตอนอายุครรภ์4เดือนเจ็บปวดมากกินไม่ได้นอนไม่หลับร้องไห้ตลอดเลยคะเคยคิดบ้าๆด้วยพอมีสติคิดถึงลูกทั้งในท้องและคนโตเราก็มีกำลังมาหน่อยเราปล่อยวางคะคุณแม่ฟังธรรมมะกว่าจะทำใจได้น้ำหนักลดลงไป2โลหมอถามเราว่าแพ้ท้องคะตอนนี้มีกำลังใจจากลูก2คนทำให้เรามีชีวิตอยู่ต่อได้รอคลอดคะใกล้ละคะ14กันยากำหนดคลอดถ้าคลอดเขาต้องการไปเราก็จะจะให้เขาไปคะ

แทนที่จะกลัวลูกไม่มีพ่อ น่าจะกลัวลูกมีพ่อเลว ๆ มากกว่านะคะ คำตอบในใจคุณก็คือไม่เลิก ให้อภัย ใช้ลูกเป็นเหตุผลในการทน เพราะถ้าคุณไม่ไหวจริง ๆ คุณไม่มาตั้งคำถามอะไรพวกนี้หรอกค่ะ ในฐานะคนเคยเป็นลูก เราคงไม่อยากเกิดมามีพ่อทุเรศแบบนั้นนะคะ

ถ้าเป็นเรา เราจะคิดว่านั่นไม่ใช่ผัว เขาก็แค่คนหาเงินหาเลี้ยงเฉยๆ เราจะทำทุกอย่างเพื่อกอบโกยไว้ให้ลูก จะมารยาใส่เพื่อให้ได้สิ่งที่อยากได้ และเมื่อทุกอย่างพร้อมเราจะพาลูกออกจากคนเฮงซวยนี้ไปเริ่มต้นใหม่

เป็นกำลังใจให้แม่นะค่ะ พยายามคิดถึงลูกเอาไว้ คลอดแล้วค่อยเลิกถ้าทนไม่ไหวจริงๆ พอแม่มีลูก แล้วความคิดจะเปลี่ยนเลย ว่ามีลูกไม่ต้องมีสามีก็ได้ เราจะโฟกัสที่ลูกจน ลืมเขาไปเลยค่ะ

สู้ๆๆนะค่ะ เราก็เป็นแม่คนนึง ที่เจ็บช้ำใจกับเรื่องพวกนี้เหมือนกัน ก็รอวันที่มันสุดจริงๆ ทนค่ะตอนนี้ รอวันที่เราเข้มแข็งพอแล้วก้าวเดินออกไปดีกว่า (เพื่อลูก) 💓

เรื่องนี้คุณแม่มีคำตอบในใจแล้วนะคะ อย่าเจ็บกับอะไรซ้ำๆอีกเลยให้เจ้าตัวน้อยฮีลใจคุณแม่แล้วเดินหน้าต่อไปนะคะ คนเฮงซวยแบบนั้นอย่าเอาไว้เลยค่ะ กอดนะคะคุณแม่