เจ็บท้องคลอด วันคลอด ยังจำได้ไหมคะ 🎉

มีเจ็บเตือนตั้งแต่ 36 วีคเลยค่ะ หมอนัดตอน 37+2 หมอบอกจ่อปากแล้ว แต่น่าจะยังไม่ใช่อาทิตย์นี้ นัดอีกที 39+2 แต่หมอคอนเฟิร์มว่าน่าจะเลี้ยงลูกอยู่บ้านแล้วล่ะ หมอก็นัดไปงั้นแหละ : หมอกล่าว ในใจแม่ แอบคิดว่าไม่เกิน 4 วันเดี๋ยวก็คลอดละ เตรียมของเตรียมกระเป๋าไว้เลย เจ็บเตือนมาเรื่อยๆ แต่ลูกในท้องยังดิ้นดี โก่งตัวและสะอึกเป็นปกติมากๆๆ เหมือนฉันมีความสุขดี ไม่ออกไปหรอก สุดท้ายวันที่หมอนัดก็มาถึงคือวันที่ 12 ก.ย. 63 ครบ 39+2 พอดี เจ็บเตือนตั้งแต่เที่ยง แล้วหาย บ่ายมาอีกแล้วหาย บ่ายสองมาอีกแล้วหาย แม่ก็สังเกตตัวเองตลอด เพราะรอลูกนานมาก มากจนลืมไปหมดแล้ว ว่าเอกสารที่เตรียมไว้วันคลอด เก็บไว้ไหนบ้าง😂 จนบ่ายสามเริ่มถี่ มาครึ่งชม.เจ็บ ถี่มาเรื่อยๆ เป็นทุก 20 นาที ถี่เรื่อยๆเป็น 15 นาที เป็น 10 นาที สุดท้ายถี่ทุก 5 นาที เจ็บนาน 1 นาที ทั้งหมดใน 1 ชม. แต่ด้วยความที่แม่ฝากท้องกับคลินิก เลยแอบคิดเองว่า ถ้าไปตอนนี้ กว่าหมอจะปิดคลินิกก็ 2 ทุ่ม ไม่อยากไปนอนรอคนเดียวในห้องคลอด เลยแต่งหน้าเตรียมไว้ เผื่อหมอให้ไปคลินิกก่อน ระหว่างแต่งหน้าก็ให้แฟนโทรถามคลินิกหน่อย ว่าต้องไปคลินิกมั้ยหรือไปโรงพยาบาลเลย (ที่ถามเพราะ ไปคลินิกมีค่าตรวจ แอบเสียดายตัง) ผู้ช่วยหมอรับสายคุยกับแฟน ถามว่ากี่วีคแล้วคะ? แฟน: 39+2 ครับ ผู้ช่วยหมอ: ไปเลยค่ะ ไปโรงพยาบาลเลยค่ะ แฟน: ไม่ต้องไปคลินิกแล้วใช่มั้ยครับ? ผู้ช่วยหมอ: ไม่ต้องค่ะ รีบไปโรงพยาบาล้ลยค่ะ วางสายเสร็จแม่ก็ลุกเปลี่ยนเสื้อผ้า เข้าห้องน้ำฉี่เรียบร้อย แฟนงงๆ ว่าต้องเอาไรไปบ้าง บอกแฟนว่า ของที่เราเตรียมคลอดไง เตรียมไว้นานจนลืมว่าเก็บไว้ไหน😂 ระหว่างทางอาการเจ็บจากทุก 5 นาทีเปลี่ยนเป็นทุก 3 นาที แล้วบีบแรงๆประมาณ 2 นาที แต่โชคดีบ้านใกล้โรงพยาบาล เลยใช้เวลาเดินทางไม่นาน ถึงโรงพยาบาลประมาณ 16:40 น. พยาบาลถามไถ่ สอบประวัติและเลือกห้องพัก หลังจากนั้นพยาบาลก็ขอเช็คปากมดลูก เปิด 6 เซนแล้ว เลยขอทำความสะอาดและสวนก้น หลังจากนั้นก็อัลตราซาวน์ดูอุ้งเชิงกรานและน้ำหนักลูก ว่าคลอดเองได้มั้ย เสร็จสรรพแล้วเตรียมตัวย้ายเข้าห้องรอคลอด ก่อนได้ย้ายไป ได้เจอหน้าแฟนแว้บนึง แต่อาการปวดของแม่นั้น ระหว่างเจ็บไม่สามารถคุยกับใครได้เลย แล้วรถเข็นส่งตัวก็มาถึง แม่ย้ายเข้าห้องรอคลอด พยาบาลก็มาเจาะสายน้ำเกลือและวัดการเต้นหัวใจของลูก ให้แม่นอนหงาย 20 นาที (ในใจแม่รู้สึกว่า ทรมานมากเพราะตั้งแต่ท้องครบ 5 เดือนแม่ไม่เคยนอนหงายเลย) แต่หลังจากนั้นในความรู้สึกแม่ เหมือนรอแป๊บเดียว เจ็บบีบมากกก พยาบาลเดินมาสอบถามข้อมูล ชื่อ-นามสกุลอะไร ฝากท้องที่ไหน? อายุครรภ์กี่วีคแล้ว ลมเบ่งมาหรือยัง? ถ้าอยากเบ่งให้เรียกนะ แม่ตอบรับ ค่ะ แต่ในใจคิด ลมเบ่งคืออะไร? พอพยาบาลเดินออกไปแป๊บเดียว ความเจ็บบีบมาทันทีเลยจ้าาา บีบพร้อมอะไรสักอย่างที่ทำให้แม่รู้สึกว่า ต้องเบ่งให้มันหลุด แต่ในใจแอบคิดว่าขี้เลอะผ้าอนามัยแน่เลย เพราะเบ่งจนรู้สึกว่ามีน้ำไหล นอกจากการเบ่งแม่ก็กรีดร้องลั่นห้องรอคลอด จนพยาบาลคนแล้วคนเล่าเดินเข้ามาด่าแม่ พยบ: แม่ไม่กรี๊ดนะ มีแม่คนอื่นรอคลอดเหมือนกัน มันรบกวนคนอื่น พยบ: แม่ กรี๊ดแบบนี้ คลอดไม่ออกหรอก มันไม่เหมือนในละครนะแม่ พยบ: ได้ยินเสียงอยู่คนเดียว หลังจากนั้นพยาบาลคงทนไม่ไหว เดินมาถามซ้ำว่าอยากเบ่งมั้ย เลยตอบไปว่า เบ่งไปแล้วค่ะ พยาบาลเลยขอเช็คปากมดลูก เพิ่งเปิด 8 เซนเองแม่ ยังต้องเจ็บอีกนาน (ในใจแม่ โอ้ยยย มีเจ็บกว่านี้อีกหรอ) ระหว่างนั้น มดลูกบีบเมื่อไหร่ แม่ก็กรี๊ดดดดด เหมือนหนังสยองขวัญ จนพยาบาลเริ่มกลัว (ไม่น่าจะลำคาญหรอก😂) โทรหาหมอที่แม่ฝากพิเศษ พยบ: ตอนนี้ปากมดลูกเปิด 8 เซนแล้วค่ะหมอ คุณหมอ : หมอไปทันมั้ย? (น่าจะหมายถึง ทันปากมดลูกเปิดเต็มที่รึป่าว) พยบ : ทันค่ะ เพราะเปิด 8 เซนแต่ปากมดลูกบางค่ะ กรีดเพิ่มได้ สักพักทีมพยาบาลก็กรูเข้ามา เรียกแม่ย้ายตัวไปห้องคลอด ในใจแม่ก็ดีใจจะได้คลอดสักที พอเข้าไปถึงห้องคลอด ยกขาขึ้นขาหยั่งเลยค่ะ ด้วยความที่แม่ไม่เคยยกขากว้างขนาดนั้น ขาจึงเกิดการล็อค เลยขอเอาขาออกมาก่อน พยาบาลร้องเสียงหลง รีบจับขาแม่ กลัวโดนหัวคุณหมอ พอพาดขาแม่ได้เท่านั้นล่ะ หมอเจาะถุงน้ำคร่ำ ความรู้สึกแม่เหมือนมีน้ำอะไรสักอย่างราด ไหลผ่าน มือล้วงปากมดลูกบ้าง ล้วงก้นบ้าง โอ้ยยย แม่ลืมความเจ็บบีบทันเลยล่ะ แล้วพยาบาลก็บอก เบ่งคางชิดอก แขนงอ กรี๊ดแบบนั้นลูกไม่ออกหรอกแม่ คุณหมอบอก: แม่ร้องแทนลูกใช่มั้ย ระหว่างนั้นความชุลมุนก็เงียบไป เพราะหมอหยุด (คิดว่าน่าจะรอจังหวะมดลูกบีบ) แม่ก็เงียบฟังพยาบาลด่า 😂 ถามว่าแม่โกรธพยาบาลมั้ย? ไม่ค่ะ แม่เข้าใจทุกอย่าง ได้ยินทุกอย่างที่พยาบาลบอก แต่แม่เจ็บจนทนไม่ไหว เลยกรี๊ดระบายแทน (ในความรู้สึกแม่ ทำไมนานจังนะ ลูกไม่ออกสักที ทำไมหมอไม่ดึงออกมาสักที) หมอบอกแค่ว่า หัวโผล่แล้ว รอบมดลูกบีบใหม่ หมอเวรสองคนที่ขนาบข้าง จึงช่วยกันกดท้อง ดันท้องให้น้องออก แม่ก็กรี๊ดโดยไม่รู้ว่าเบ่งคืออะไร แต่ในใจขอให้หมอดึงลูกออกมาเถอะ เป็นอยู่แบบนั้นประมาณ 3 รอบ สุดท้ายได้ยินเสียงหมอบอก มาแล้วพร้อมกับเสียงดูดน้ำคร่ำ แต่ไม่มีเสียงลูกร้องลั่นแบบในละคร พยาบาลเอาไปเช็ดเลือดข้างๆ แม่ก็ไม่ได้ยินลูกร้องไห้ ได้ยินแค่แอ๊ะเบาๆ หลังจากนั้นพยาบาลยกมาให้ดูเพศ และแนะนำให้แม่ดูชื่อที่ข้อมือข้อเท้าลูกทุกครั้ง พร้อมกับบอกแม่ถอดแมสค่ะ ถ่ายรูปส่งให้คุณพ่อดู ระหว่างนั้นแม่มองลูกชายของแม่ ผมสีน้ำตาลผิวขาว น่ารักจังเลย❤ แล้วพยาบาลก็เอาไปเช็ควัดค่าต่างๆ หลังจากนั้นกลับมาแจ้งส่วนสูง น้ำหนักแรกเกิดและเวลาเกิด แล้วก็เอาลูกไปตรวจอื่นๆเพิ่ม ส่วนแม่ก็นอนรอ 2 ชม. เพื่อเช็คว่าจะตกเลือดมั้ย? ก่อนย้ายไปห้องพัก ระหว่างนั้นแม่รู้สึกว่าทำไมนานจัง ลูกเกิดตอน 19.04 น. ต้องรอจน 3 ทุ่มเลยกว่าจะได้เข้าห้องพัก สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี แต่ในความรู้สึกเหมือนเพิ่งไปรบกลับมา 😂

จำได้เลยแม่นเลย อายุครรภ์38+4 เจ็บท้องตั้งแต่ตี3ของวันที่20 กันยา ตอนนั้นมันปวดทุกๆ3 นาที ก็ไม่ได้เอะใจ จนไม่ได้นอนดีเลยตั้งแต่ตี3 ตั้งใจว่าจะรอให้น้ำเดินค่อยไป รพ แต่พอเช้ามาเจ็บถี่ขึ้นเลยตัดสินใจไป รพ ก่อน พอถึง รพ ปุ้ป พยาบาลให้เข้าห้องรอคลอดเพื่อตรวจปสกมดลูกว่าเปิดกี่เซนแล้ว ตอนนั้นพยาบาลบอกว่าเปิด2 เซยเลยเลือกที่จะกลับบ้าน พอกลับถึงบ้านไม่เกิด30 นาทีก็ได้กลับไป รพ คืน แต่ปากมดลูกก็เปิดเท่าเดิมเลยเลือกเเอดมิทเลย จากนั้นก็นอนรอ รอนานมากกก ตอนนั้นมันปวดท้องมดลูกบีบรัดตัวจนทนไม่ไหว พยาบาลตรวจอีกทีเป็น4เซน ก็รอๆๆ จะหลับก็หลับไม่ลง เพราะมันปวดท้องบีบมากๆ จากนั้น มันก็ปวดเหมือนอยากเบ่ง บอกพยาบาล พยาบาลบอกว่าอย่าพึ่งเบ่งนะคะคุณแม่ ปากมดลูกยังเปิดไม่ครบ10 เซนนะคะ เราก็ทำตามที่พยาบาลบอก( แอบเบ่งอยู่แหล่ะ ก็คุณแม่ไม่ไหวอ่ะเนาะ) จากนั้นก็บอกพยาบาลอีกที พยาบาลบอกเท่าเดิม เราก็พยายามเดินไปมาเพื่อที่จะให้ปากมอลูกเปิดไวๆ เดินไปเข้าห้องน้ำรอบเดียวได้มั้ง บอกพยาบาลไม่ไหวแล้ว พยาบาลมาตรวจอีกทีตอน5ทุ่มครึ่ง ตอนนั้นปากมดลูกเปิด8เซน พยาบาลเข็นเข้าห้องคลอด ก็เบ่งอยู่นานพอควร อิแม่คือตอนนั้นไม่ไหวเกือบหมดแรง+กับไม่ได้นอน ก้องคลอดก็แอร์เย็นฉ่ำ พยาบาลพยายามพูดกับเราว่าคุณแม่อย่าหลับนะ เบ่งนะแม่เบ่ง ค่อยๆนะ เบ่งห้ามออกเสียงนะ เราก็ทำตาม พยาบาลตรวจปากมดลึอีกครั้ง ครั้งนี้แหละครบ10เซนแล้ว เเต่น้ำไม่เดิน พยาบาลก็ช่วยควัก ช่วยใช้มือเจาะ หัวลูกก็ยังไม่ลงที่เชิงกราน พยาบาลก็บอกให้เราเบ่ง เราก็เบ่งตาม เบ่งจนตาจะปิด พยาบาลก็คอยย้ำตลอดว่าห้ามหลับนะแม่ เอาหล่ะคราวนี้แหล่ะ เจอหัวเด็กแล้ว แต่น้ำคร่ำยังไม่แตก เบ่งสิคะ เบ่งอยู่2-3ครั้ง น้ำคร่ำแตกกระจายเลยจ้า ดีที่ไม่โดนพยาบาล 😅 เบ่งอีกที ลูกออกมาตอน 00:30 ของวันที่21 พอดีเลย จากนั้นความทรมานทั้งหมดหายไปเลยจ้า เห็นหน้าลูกครั้งแรกก็น้ำตาไหลเลย พอเจอหน้าลูกก็นอนให้พยาบาลเย็บแผลชิวๆเลยสิคะ พอเย็บเเผลเสร็จ ก็ออกจากห้องคลอด ไปห้องพักฟื้น จากนั้นก็โทรหาแฟน แฟนเกือบร้องไห้ แฟนก็บอกว่าก็นึกว่าหายไปไหนทักไปไม่ตอบ ไอ่เราก็ยังมีการกวนโอ๊ยอยู่นะ🤣 ก็นั่นแหละ ทีแรกกลัวมากกลัวว่าจะเลี้ยงเองไม่ได้ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย คำว่าแม่มันมาโดยอัตโนมัติ ตั้งแต่อยู่ รพ จนตอนนี้พรุ่งนี้น้องก็ครบ5เดือนแล้ว ทำเองหมด ซักผ้า ทำกับข้าว เลี้ยงลูก เหนื่อยนะ แต่มันก็เป็น อาชีพที่ทำแล้วมีความสุขมากๆ ขอบคุณหนูนะที่เกิดมาเป็นลูกแม่👶 เด็กชาย ภัทธิรา จันทร์พงค์ ชื่อเล่นน้อง เติมเต็ม เกิดวันอังคาร ที่21 เดือน กันยายน พ.ศ 2564 เวลา 00:30 กำหนดคลอด 30 กันยา 2564 ตลอดจริง 21 กันยา 2564 ปี ฉลู อายุครรภ์38+4 น้ำหนักแรกเกิด 3085 กรัม ยาว 50 เซน รอบศรีษะ 30 เซน

บ้านนี้ ท้องแรก ไม่มีอาการปวดท้องหรือเจ็บเตือนใดๆเลยคะ นอนๆเล่นมือถืออยู่ดีๆก็ มีน้ำอะไรไม่รู้ไหลออกมาจากช่องคลอด คอนแรกนึกว่าฉี่รดที่นอน แต่พอไปเข้าห้องน้ำ จับน้ำมาดม น้ำนั้นก็ไม่มีกลิ่น สักพัก น้ำก็ไหลออกมาอีกแบบอั้นก็ไม่อยู่คะ เนื่องจากท้องแรกไม่มีประสบการณ์เลยไม่รู้ว่ามันคืออาการน้ำเดินเลยโทรหาคุณแม่ แม่ก็บอกน้ำเดินแล้ว ให้เตรียมตัวไป รพ.เลย จากนั้นเราก็ใส่ผ้าอนามัย เตรียมของไปรพ. ตอนเก็บกีะเป๋าและเดินไปขึ้นรถก็ชิลๆนะคะไม่มีอาการปวดท้องอะไรเลย พอถึง รพ.ประมาณ 12.00 น. หมอก็ซักประวัติ แล้วก็ตรวจดูปากมดลูกเปิดแค่1ซม. หมอเลยให้นอนห้องรอคลอดเจาะน้ำเกลือให้ยาเร่งคลอดด้วย หลังจากนั้นประมาณ1-2ชม.เท่านั้นแหละอาการปวดท้องมาเลยคะ ถี่ๆ พยาบาลก็มาเช็คปากมดลูกบ่อยๆนะคะ แต่ก็เปิดแค่ 2 ซม. ตอนนั้นเราปวดท้องมาก (แต่ปวดแบบทนไหว) ปวดแบบต้องร้องครางออกมาเสียงเบาๆเพื่อระบายความปวด กำหมัดแน่นเลยคะ ปวดจริงๆ จากนั้นก็ข่มตาให้นอน เราก็หลับไป2รอบเลยนะคะ ตื่นมาอีกครั้ง5-6โมง พยาบาลบอกเปิด4ซม.แล้ว (ในใจก็ติดแบบโหเมื่อไหร่เราจะคลอดนิ) จากนั้นเราก็หลับไปอีกครั้ง ตื่นมาอีกทีก็ตอน23.00-00.00 น. พยาบาลบอก ปากมดลูกเปิด8ซม. (ก็ยังไม่เอาเราไปห้องคลอดนะคะ บอกรอให้ถึง10ซม.ก่อน) จากนั้นประมาณ00.30น.ปากมดลูกก็เปิดเต็มที่ พยาบาลเลยพาไปห้องคลอด พอถึงห้องคลอด ตอนนั้นปวดท้องมากนะคะ แต่อาการเหมือนแบบปวดตรงท้องน้อยอะคะ และเหมือนปวดอุจจาระ จากนั้นก็ขึ้นเตียงเอาขาขึ้นขาหยั่ง เราก็เบ่งไป1-2ครั้ง ก็มีพยาบาลมาช่วยกดท้อง เบ่งอีกที น้องก็ออกเลย ตอนนั้นไม่ค่อยรู้สึกปวดแล้วคะ รู้สึกแค่ว่าอยากคลอดไวๆ พอคลอดน้องอออกมาแล้วก็โล่งเลยคะ จากนั้นหมอก็อุ้มลูกมาให้บนอกแบบนึงบอกว่าเพศชายนะคะ นน.3,300 เกิดเวลา 01.01 น. จากนั้นหมอก็อุ้มน้องไปอาบน้ำทำความสะอาด หลังจากจากนั้นหมอก็มาเย็บแผลให้คุณแม่คะ ตอนเย็บเหมือนยาชาจะไม่ค่อยถึงนะคะ มีความเจ็บ (แต่ทนได้อยู่) พอเย็บแผลเสร็จเขาก็เข็นไปห้องรอดูอาการ ตอนนั้นปวดฉี่มากแต่ฉี่ไม่ออก หมอเลยมาสวนฉี่ให้คะ (หมอบอกถ้าไม่สวนอาจจะทำให้เลือดคลั่งได้คะ) >>จบแล้วคะประสบการณ์คลอดลูกคนแรก

เช้าวันที่17ตุลาเวลาประมาณ7โมง เจ็บท้องถี่ทุกๆ4นาที ยังทนไหว เตรียมตัวอาบน้ำเตรียมตะกร้าไปรพ.ถึงรพ.ประมาณ8โมงครึ่งเจ็บท้องมากขึ้นเรื่อยๆ พยาบาลตรวจปากมดลูกพบว่าเปิดแล้ว8ซม.ตกใจมากค่ะ รีบเปลี่ยนชุด พยาบาลเอาเครื่องมือมาติดที่ท้องจำไม่ได้ว่าคืออะไร ระหว่างนั้นคือแบบปวดท้องมาก นอนรอให้น้ำเกลือเร่งคลอด ปวดท้องสุดๆไม่รุ้จะอธิบายยังไง ปวดถี่ทุก4-5นาทีแต่ละครั้งกินเวลาประมาณ3นาที ปวดสุดๆร้องไห้ มือจับเตียงไว้แน่นเพราะปวดมากจริงๆเวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงพยาบาลเข้ามาตรวจอีกบอกว่าปากมดลูกเปิดแล้ว9ซม.เจ็บปวดมากร้องไห้คิดถึงแม่เลยค่ะ ทรมานมากเปิดครบ10ซม.เข้าห้องคลอด เบ่งอยู่สอวสามครั้ง พยาบาลอีกคนล้วงช่องคลอด อีกคนช่วยเบ่ง อีกคนขึ้นเก้าอี้ขย่มท้อง เจ็บมากสุดๆร้องไห้กัดฟันทนสุดท้ายคลอดเองไม่ได้ต้องผ่าตัดฉุกเฉิน ระหว่างรอผ่าก็ยังคงปวดท้องถี่ๆตลอดอยากเบ่งออกแต่ไม่ออก ระหว่างนี้พยาบาลจัดการล้างทำความสะอาดสวนอึสวนฉี่ แล้วก็พาไปห้องผ่าคลอด เจ็บท้องอยู่ตลอด เวลาย้ายขึ้นเตียงผ่าตัดมดลูกบีบตัวเจ็บมาก หมอทำการใส่ออกซิเจนวัดความดันวัดชีพจร จะไม่ไหวแล้วหมอ จะตายแล้วจริงๆนะคะ ในที่สุดหมอบล็อคหลังฉีดมอฟีน ความเจ็บทั้งหลายหายไปในพริบตา นอนแน่นิ่งอยุ่พักนึง ได้ยินเสียงเด็กร้อง ตอนนั้นคือ ลูกเราเหรอ นั่นเสียงเขาใช่ไหม ออกมาแล้วหรือ หลังจากนั้นพยาบาลอุ้มมาให้ดูหน้าดูเพศ ตื้นตันมากค่ะ อธิบายไม่ถูก ร้องไห้ดีใจมากค่ะ พยาบาลเอาลูกเราไปอาบน้ำแต่งตัว เรานอนอยุ่ที่ห้องพักฟื้น รอลูก 3ชม.ผ่านไป พยาบาลอุ้มลูกมาให้ คือแบบนี่ลูกเราออกมาแล้ว เราไม่ตาย นึกว่าจะตายแล้วเราคิดแบบนี้จริงๆนะคะ หลังจากนั้นเอาลูกเข้าเต้าเจ็บทั้งเต้าเจ็บหัวนมเจ็บแผลผ่าเจ็บท่อนล่าง ทรมานมาก เลือดออกเยอะมากเราต้องใส่แพมเพิสเดินครั้งแรกร้องไห้ แผลตึงและเจ็บมาก นอนไข้ขึ้น และต้องให้นมลูกด้วย ทรมานจริงๆค่ะ เป็นประสบการณ์คลอดครั้งแรกที่เข็ดมาก ตอนนี้น้องได้3เดือนแล้วถามว่าอยากได้อีกสักคนมั้ย ขอตอบว่า อยากคร่าาา☺

นอนเล่นเกมส์ยันตี4 จ้า สักพักรู้สึกว่าเหมือนประจำเดือนไหลเลยเอาทิชชู่มาซับดู สรุปน้ำเดิน มีเลือดออก ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว รอ6โมงเช้า ปลุกแฟนไป รพ. พอไปถึงพยาบาลก็ซักประวัติ เปลี่ยนชุด ทำความสะอาด เช็คปากมดลูก เปิด 2.8 เซ็น จากนั้นพยาบาลก็ให้ไปนอนเช็คการบีบตัวของมดลูก 2 ชม. แล้วจ่ายยาให้กลับบ้านตอน 9.00 น. พอถึงบ้านปุ๊บปวดท้อง ถี่ขึ้นๆ ทุกๆ 2-3 นาที อดทนรอ จน เที่ยงโทรหาหมอที่ฝากครรภ์ บอกปวดท้องแบบนี้ๆนะ หมอบอกให้ไปเจอกันที่ รพ.ได้เลย เด็กพร้อมออกแล้ว ก็ไป รพ.รอบ2 ตอน เที่ยงกว่า ไปถึงปากมดลูกเปิด 8 เซ็น พยาบาลเข็นขึ้นเตียงพร้อมคลอด นอนปวดอยู่พักนึง ใจจะขาด หายใจไม่ทันวินาทีนั้น ร้อน เหมือนจะขาดใจตาย ปวดทรมานมากกกกกก สักพักคุณหมอทำคลอดก็มา เช็คปากมดลูกอีก หมอบอกรออีกสัก 1ชม.30 นาทีนะครับคุณแม่ ตอนนั้นอยากด่าหมอมากค่ะ มันปวดจนทนไม่ไหว ระหว่างนั้นพยาบาลก็สอน เบ่ง เรื่อยๆ ได้ยินเสียงพยาบาลตะโกนดังลั่นว่า คุณแม่หยุดเบ่งก่อนค่ะน้องจะออกแล้ว รอคุณหมอใส่เสื้อกราวด์ก่อนค่ะ หมอก็ใจเย็นมากจ้า เดินอย่างช้าๆหยิบชุดมาใส่ ยืนเม้าท์มอยกับพยาบาลไปด้วยระหว่างใส่เสื้อ แม่ก็เบ่ง ต่อเนื่อง พยายาลก็บอกให้หยุดเบ่ง ให้รอหมอ ใส่ถุงมือก่อน แม่ทนไม่ไหวบอกไปว่า เมื่อไรจะได้คลอดคะ ให้รออยู่ได้ หมอเดินตรงมาที่ปลายเท้าแม่น้องก็คลอดพอดี ตอน 14.36 ถ้าหมอช้ากว่านี้สัก1 นาที ลูกคงตกใส่ถังขยะ วินาทีนั้นทำไงก็ได้ให้ลูกออกมาจากท้อง ทรมานมากกก พอคลอดปุ๊บ โล่งอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เย็บแผลไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด #รสชาติความเป็นแม่ น้องเกิดวันเสาร์ที่ 8 สิงหาคม 63 น้ำหนักแรกแรก 3015 กรัม เพศหญิงค่ะ ชื่อน้องน้ำแข็งใสค่ะ ❤️😊

ตอนคลอดท้องแรกแม่ยังนั้งเล่นอยู่ที่ร้านคอมคะพี่ที่ร้านทักว่าน้ำเดินรึป่าวตอนน้ำเดินยังไม่รู้สึกตัวเลย55รีบหยิบโทรสัพโทรหาแม่เราแท่บอกให้กลับมาบ้านจะพาไปโรงพยาบาลตอนนั้นประมาน23:00ไปถึงร.พที่ฝากครรค์แห่งนึง(ขอไม่เอ่ยชื่อ) พอไปถึงเค้าบอกพึงเปิด3เซนกลับบ้านไปก่อนพอกลับมาบ้านก็เริ่มเจ็บถี่ขึ้นเลยๆแม่ก็พอเราไปรอบ2พอถึงทาง ร.พ ก็นำนักเรียนแพทย์6คนแล้วผลัดกันตรวจและสอนไปในขณะที่เราเจ็บท้องมากอยู่ๆมีคนนึงบอกน่าจะเป็น(อาจารย์)"เด็กอยู่ท่าผิดปรกติกไหมลองคล่ำกันดูซิ"เรานี้ตกใจมากท้องแรกคะกลัวเลยคิดต่างๆๆนาๆๆเค้าบอกคงต้องผ่ามีเงินไหม30,000จะได้ผ่าคลอดให้ตอนนี้แต่เราบอกไม่ผ่าเลยเรียกแม่มาแล้วบอกหนูจะคลอดเองเลยย้ายไปร.พกล้วยน้ำไทแทนซึ้งมีสิทธิรักษาอยู่ไปถึงคุณหมอมาตรวจบอก"เปิด5เซนแล้วนะ"เราเลยถามต้องผ่าลอดไหมค่ะ คุณหมอ"ไม่ต้องคลอดธรรมชาติได้ปรกติก หมอถามว่ามีอะไรรึป่าว เราเลยบอก ก็ ร.พ.ที่ไปฝากท้องเค้าบอกเด็กอยู่ท่าผิดปรกติกต้องผ่าคะ คุณหมอบอก"ไม่ต้อง เด๋ว6โมงเช้าก็คลอด เราก็ขึ้นไปรอที่ห้องคลอดในตลอดน้ำปวดท้องเหมือนอุจระจะออกมีลมแบ่งตลอดเลยขอพยาบาลไปห้องน้ำพยาบาลบอก"ปวดอึอย่าแบ่งนะคะ เราก็งงนั้งไปนั้งมาไม่ไหวเหมือนมีอะไรออกมาทางจี่ๆเราเรียกพยาบาล พี่ค่ะหนูคลอดแล้วคะพยาบาลเดินมารีบพาเข้าห้องทันทีตอนนั้นอยู่กับพยาลแค่3คนพอขึ้นขาหยั่งแบ่งอยู่2ทีออกเลยคะคลอดตอนตี4:30คุณหมอเดิมมาบอก"อ้าวเสร็จแล้วไม่รอหมอเลยงั้นหยิบแผลก็ได้ เราได้ลูกสาวคะคลอดง่ายมาก ท้อง2นี้ก็รอลุ่นอยู่คะว่าจะได้ผู้หญิงหรือชาย14wแล้วคะขอให้ท้อง2คลอดหายๆเหมือนท้องแรกอิอิ

อาการปวดมันจี๊ดแล้วก็หายเป็นระยะๆในใจคิดว่าน่าจะเจ็บหลอกเจ็บตั้งแต่เที่ยงของวันที่1 ก็ไม่คิดอะไรเข้าไปอาบน้ำตอน5โมงเย็นมีมูกเลือดออกตกใจทำไรไม่ถูก รีบอาบน้ำให้เสร็จเปลี่ยนผ้าไปโรงบาลเลยคะ แม่ยายเป็นคนพาไปโรงบาลคะ รอคลอด11 ชม.คะ พยาบาลเข้ามาตรวจปากมดลูกเป็นระยะๆ ตรวจพยาบาลก็ได้ทำให้น้ำคล่ำแตก พอน้้คล่ำแตกเท่านั้นแหละนั้นคือจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด เจ็บสุดๆ เจ็บบอกไม่ถูก ดิฉันผู้ที่เดินกวนพยาบาลทั้งคืนด้วยความเจ็บและเป็นท้องแรกด้วยทำไม่ถูกเลยค่ะ เจ็บอึเจ็บฉี่ทั้งคืน จนพยาบาลปวดหมอง555 พยาบาลใช้ให้นอนเอาแรงเบ่งตอนคลอดอยากจะบอกเลยคะว่าตอนนั้นต่อให้ง่วงจนโงกก็หลับไม่ลงเจ็บสุดๆ อีนี่ก็ได้แต่หาข้ออ้างว่าจะอวกบ้างไรบ้างบลาๆๆเพื่อที่จะได้นั่งเพราะตอนนั้นมีท่านั่งท่าเดียวที่ลดความเจ็บปวดได้ไม่มากก็น้อยแหละ นั่งดูนาฬิกาในห้องคลอดทำไมมันช้าจังในใจคิดอยู่อย่างเดียวว่าเมื่อไหร่จะคลอดเวลาผ่านแล้วผ่านเล่าก็ไม่คลอดสักที มีแต่ลมเบ่งที่มาอยู่เป็นพักๆ บอกเลยตอนลมเบ่งมาคือสุดๆมันช่างเจ็บช่างปวดอะไรเเบบนี้ ทนจนหน้าซีดตัวสั่นมีการเดินไปบอกพยาบาลราวๆตี5ได้บอกว่าปวดไม่ไหวแล้วไปปลุกพยาบาลน่ะเนี่ย555 เหมือนเขาจะเหวี่ยงใส่อีกเพราะรบกวนเวลานอนเขามั่งค่ะเขาเลยไล่ให้เข้าห้องคลอดเลย เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงให้ขึ้นเตียงพร้อมบ่นว่ายังไงก็ยังไม่คลอดพอวัดเท่านั้นแหละปากหมดลูกเปิด9เซน ก็เบ่งไปเลยสิคะ แม่บ้านนี้เบ่งเป็นชั่วโมงเลยเพราะน้องตัวใหญ่ นน.แรกคลอด4010 คลอดธรรมชาติ แต่คลอดค่อนข้างยากเพราะไหล่น้องกว้างจำได้ว่าในก็มีพยาบาล6คน ขึ้นขย่มท้องละ3สลับกันพอแคลอดเสร็จแล้วอย่างช้ำหน้าท้อง ถือว่าวันนั้นเป็นวันที่ฉันไม่มีลืม

เราท้องเสียตั้งแต่ตี 3 เข้าห้องน้ำ 3-4 ครั้ง จนถึงตี 5 มีมูกเลือดออก เลยชวนแฟนไป รพ. แต่ไม่ได้ปวดท้องเลย อาบน้ำแต่งตัวเอาของขึ้นรถ ไหว้ศาลพระภูมิเจ้าที่ กว่าจะออกจากบ้านก็ เจ็ดโมงครึ่ง รพ.ไกลบ้านหน่อย ถึงก็เก้าโมงครึ่งค่ะ ไปถึงหมอบอกปากมดลูกเปิด 5 ซม. หมอเจาะน้ำคร่ำแล้วปวดเบ่งมาเลยค่ะ ประมาณ 1 ชม ปากมดลูกเปิด 8 ซม.บอกพยาบาลว่าไม่ไหวแล้วอยากเบ่ง พยาบาลเลยบอกงั้นเบ่งเลยค่ะ (บนเตียงห้องรอคลอด) เบ่งอยู่ 3-4 ครั้ง พยาบาลโทรเรียกหมอบอกว่าปากมดลูกเปิด 10 ซม.แล้ว จากนั้นให้เราเดินไปห้องคลอดเอง เราก็ไปนอนรอ พอหมอมาก็เริ่มเบ่งอีก แต่แรงไม่ค่อยมีแล้ว จนขอพักเบ่ง ขอร้องไห้ก่อน หมอบอกไม่ได้ ลูกดันตัวออกมาแล้ว เลยแข็งใจเบ่งอีก 2 ครั้ง น้องก็ออกมาค่ะ ... อยากจะบอกว่าพยาบาลที่ขึ้นมากดท้องช่วยดันน้องออกมาช่วยได้เยอะมากๆเลยค่ะ ทำให้เราไม่เหนื่อยเบ่งเท่าไหร่ เจ็บต่อมาคือตอนหมอล้วงดึงรอกออก หมอบอกรกเราลอกตัวไม่หมด เลยต้องล้วงลอกออกมา จากนั้นก็กระบวนการเย็บ หมอชวนคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยเบี่ยงเบนความสนใจ แต่พอเราร้องเจ็บ หมอก็ฉีดยาชาให้เพิ่ม เสร็จแล้วให้เราลุกไปนอนเตียงเข็นข้างๆ แล้วเอาน้องมาเข้าเต้า นอนในนั้นอีก 2 ชม. พยาบาลก็เข้ามาถามเรื่อยๆว่าปวดฉี่ไหม เราก็ไม่ปวด รู้สึกเหนื่อยแต่ไม่อยากหลับ จนออกห้องคลอด ไปพักห้องพิเศษ เราเดินไปอาบน้ำ แล้วก็กินข้าวอย่างหิวกระหายมาก 😅

ก่อนกำหนดจ้า36+5 ช่วง36+2วิค หมอนัดตรวจปกติค่ะพอดีมีความดันหมอเลยเเอดมิดไปเลย2วันจ้า... พอได้กลับบ้านตอน36+4กลับไปบ้านอาการปกติดีพอค่ำมามีน้ำไหลออกช่องคลอดเพราะเปนลูกคนเเรกจ้าเลยไม่รุ้ว่าน้ำเดินเป็นแบบไหนมีน้ำไหลซึมๆตลอดเเต่ไม่ได้สนใจจ้า... นอนกลางคืนเช้ามาเอ้าทำไมไหลเยอะจังเปียกที่นอนจนแบบว่าตัวเองฉี่รดที่นอน555 พอสายๆมาเอ้าไม่ไหวละไหลเยอะขนาดนี้ไปหาหมอดีกว่า... พอไปหาหมอไม่รุ้จะบอกหมอว่าอะไรเพราะไม่เคยน้อ... หมอถามว่าเป็นอะไรก็บอกว่ามีน้ำไหลออกช่องคลอดหมอรีบบบบบเลย เปลี่ยนผ้าๆเร็วหมอถามปวดท้องมั้ย ก็ตอบไปว่าไม่มีอาการใดๆนอกจากน้ำไหลออกจากช่องคลอด เรามีอาการเบาหวาน+ความดัน เลยที่จะต้องผ่า... ประสยการณ์คือฉีดยาเร่งคลอดนี่แหละ คือไม่รุ้จักความเจ็บปวดในวันนั้นรุ้เลยค่ะ2ชม. กว่าๆ3ชม. ได้ ปวดท้องอึแต่หมอบอกไม่อึหรอกห้ามเบ่ง นอนยังไงปากมดลูกก็ไม่เปิด ปวดมาก หมอเลยซีซ่าด่วนเลยจ้าาา.... พอหมอส่งซีซ่าแล้ว.. ปกติมากฉีดยาชาคลายความเจ็บเเล้วนี่ท่อนล่างนี่โล่งเลยเเทบจะมีความรุ้สึดท่อนบนอย่างเดียวหมอชวนคุยสัก35นาทีเสียงเด็กร้องคือหมอทำความสะอาดเสร็จเอามาให้ดูคือภาคภูมิใจที่ได้เห็นนางครบ32ทุกอย่าง💕💕แล้วผ่าเสร็จคือ1วัรคือพยาบาลให้พักผ่อน วันที่2นี่ต้องลุกเดินเองได้เเล้วนะหลังคลอดทรมาร3-4วันจ้า แต่พยายามลุกให้ไวที่สุดเพื่อลูก ตอนนี้1+24วันละค่ะ

เจ็บเตือนตั้งแต่ 34+2 วีค มาวันที่ 19 กุมภาพันธ์ เวลา 22:30 น. มีความรู้สึกเจ็บท้องคลอด ความจริงเจ็บตั้งแต่ช่วงเย็นแต่คิดว่าเจ็บเตือนเลยยังไม่ไปโรงบาล มาช่วงดึกปวดหนักมากเลยตัดสินใจไปหาหมอ ไปถึงก็เซ็นทุกอย่างตามปกติที่หมอเขาให้ทำตามขั้นตอน และก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและนอนรอดูอาการ หมอตรวจปากมดลูก ปากมดลูกเปิดได้ 5 เซ็นแล้วหมอบอกเราตกใจมากค่ะ กำหนดคลอดจริงๆคือ 14 มีนาคม แต่หน้าสมุดเขียนว่าไม่ควรคลอกก่อน 21 กุมภาพันธ์ แต่น้องออก 20 กุมภาพันธ์ค่ะ นอนรอดูอาการไปเลยๆ หมอมาตรวจปากมดลูกรอบสองปากมดลูกเปิดเท่าไรหมอไม่ได้บอกค่ะ หมอมาตรวจตอน ตีสองเกือบตีสาม พอตีสามเรารู้สึกปวดท้องถ่าย แต่ก็ไม่เฉิงถ่ายลองเบ่งก็ไม่ออก สักพักน้ำคล่ำแตกค่ะ เรียกหมอแทบไม่ทัน ลูกเราคลอดพร้อมกับชาวต่างชาติค่ะ ลูกเราคลอดตอน 03:51 คลอดง่ายมากเลยค่ะ เบ่ง2-3ทีหัวน้องออกมาเลยค่ะ แต่น้องคลอดก่อนกำหนดน้องเลยมีภาวะตัวเหลืองเลยได้อบ แต่น้องได้อยู่โรงบาลแค่1วันน้องก็ได้กลับแต่ก็หมอยังนัดตรวจอยู่ ไปหาหมอรอบล่าสุด หมอบอกว่าค่าตัวเหลืองน้องไม่ถึงเกณฑ์ที่จะได้อบ หลังจากนี้ไม่ต้องมาแล้ว พาน้องมาฉีนวัคซีนตามเดือนปกติ ถ้าน้องไม่มีไข้รึภาวะอื่นๆแทรก ด.ญ.ญาณิน เขื่อนโคกสูง น้องณิน คลอดวันที่ 20.02.65 วันอาทิตย์ เวลา 03:51 น้ำหนักน้อง 2590 เกือบต่ำกว่าเกณฑ์ค่ะ