ธารัสซีเมีย (รพ.ศิริราช)

อยากแชร์ความรู้สึก ตอนนี้ท้องได้ 21 วีค เราตรวจเจอเป็นพาหะธารัสซีมียชนิดอีตอนอายุครรภ์ได้ 16 วีค พอตรวจเจอปุ๊บหมอเลยขอตรวจเลือดพ่อพอเจาะเลือดพ่อไประหว่างรอผลเกือบ 1 เดือนอุสาคิดว่าเขาคงไม่เป็นพาหะแบบเราหรอก แต่ผลดันออกมาว่าเขาดันเป็นพาหะอีกคนแถมเป็นชนิดเดียวกันอีก เรื่องยุ่งยากเลยตามมาก เราทั้งกังวลและเครียดมาก ไม่รู้จะทำไงต่อหมอที่ฝากครรภ์ด้วยก็ช้ามาก เรารู้ผลทั้งแม่และพ่อแล้วแต่บอกเราว่าเดียวกับไปคุยกับหมอสูติเกี่ยวกับการเจาะน้ำคร่ำถ้าได้คำตอบแล้วจะนัดมาอีกที ซึ่งพอเราได้ฟังคำพูดหมอแล้วบอกเลยว่ารู้สึกไม่สบายใจมาก เลยคุยกันว่าเราจะไปหาหมอที่เกี่ยวกับด้านนี้เลย พอผ่านไป 3 วันไม่มีการติดต่อกลับมาของหมอเลย เราเลยตัดสินใจหา รพ. ที่เราจะไปเจาะน้ำคร่ำเอง มีหลาย รพ. ตอนแรกอยากไปศิริราชเลยแต่รู้มาว่าคิวรอนานมากเลยตัดสินใจไป รพ.ราชวิถี วันต่อมาไปรพ.เลยใช้เวลาอยู่ใน รพ. เกือบทั้งวันเช้าทาง รพ. ก็ไม่เจาะให้เพราะต้องตรวจเลือดพ่อเด็กให้ชัวร์ก่อน แถมถึงเราเจาะเลือดที่ รพ. ไปเขาก็ต้องส่งไปที่ รพ.ศิริราชอีก ทาง รพ.ราชวิถีเลยแนะนำให้เราไปเดินเรื่องที่ รพ.ศิริราชเลย ใช่เราก็ต้องไปค่ะ ไปวันต่อมาเลย ที่รพ.ศิริราช ดูวุ่นวายมากค่ะแต่สิ่งที่คิดกับสิ่งที่เจอมันดูสวนทางกันไปหน่อย พยาบาลและหมอที่นั่นให้คำปรึกษาแถมแนะนำดีทุกอย่างพูดจาดีมากค่ะ ไปวันนั้นเขาให้เราเจาะเลือดพ่อเช็คดู DNA ก่อนแล้วนัดมากฟังผลอีก 2 อาทิตย์ พอวันฟังผลมาถึงก็ไปฟังตามปกติค่ะ แต่สิ่งที่กลัวต่อมาคือการเจาะน้ำคร่ำแรกๆเราก็ใจดีอะนะคิดว่าคงไม่เจ็บมากหรอ อีกอย่างเราทำเพื่อลูกด้วยแค่นี้จิ๊บๆ พยาบาลก็ให้เช็คเอกสารยินยอมเรียบร้อย เรียกเราทั้งคู่เข้าไปคุยก่อนว่าถ้าผลตรวจจากน้ำคร่ำออกมาไม่ดีเราจะยุติการตั้งครรภ์ไหม เราก็ตอบยุติกันทั้งคู่ พอเข้าห้องตรวจไปแค่นั้นแหละ เหมือนเอาความกล้าทิ้งลงตรงหน้าประตูทางเข้าเลย เจาะน้ำคร่ำเจ็บมากกก แถมหมอเจาะตั้ง 2 รู เจ็บค่ะ เดินร้องไห้ออกมาเลย เจาะน้ำคร่ำไม่พอเจาะเลือดอีก เอาเลยจ้าาไม่มีอะไรเจ็บไปกว่านี้แล้ว พอเจาะทุกอย่างเสร็จจ่ายตังเรียบร้อยทางพยาบาลแนะนำการดูแลตัวเองหลังการเจาะเสร็จ กลับบ้านจ้าไม่รอแล้วค่ะ หมอนัดฟังผล 2 อาทิตย์ และ วันที่ 8/7/62 คือวันฟังผลครั้งสุดท้าย วันนี้ตอนไปฟังเราก็ใจชื้นๆไปนะ แต่พอหมอเรียกเข้าห้องใจเต้นมือเย็นกันทั้งคู่ ภาวนาขอให้ลูกไม่เป็นโรค พอหมอบอกว่า วันนี้หมอจะมาแจ้งข่าวดีแค่นั้นแหละ ดีใจมากกกก แทบจะร้องไห้ หมอบอกว่าลูกเป็นพาหะแบบเรา เหมือนยกภูเขาออกจากอก จากที่เครียดและกังวลมาตลอดหายไปหมด ขอบคุณในความโชคดีของตัวเองและคนรอบข้าง??? บอกกับลูกตลอดทางกลับบ้านว่า "อีกไม่นานเราจะได้เจอกัน" ขอให้แม่ๆที่กำลังประสบพอเจอกับปัญหาแบบเดียวกับเราขอให้ทุกท่านผ่านมันไปด้วยดีนะคะ ??????????????