กลั้นน้ำตาไว้

สามีเรามี2บ้าน เราเป็นบ้านที่1พึ่งคลอดลูกได้เดือนครึ่ง อีกบ้านผ่าคลอดวันนี้ เรายอมอดทนกับเรื่องนี้มา2ปีกว่า เมื่อวานสามีกลับจากพาบ้านที่2ไปนอนรอคลอด เราเลี้ยงลูกคนเดียว เขากลับมาไม่รู้เหนื่อยมาจากไหนหรอก เพราะเราเลิกตามเลิกถามเลิกโทร เราเลือกที่จะไม่พูดแต่มาใส่อารมณ์กับเราหาว่าเราอยู่บ้านไม่ทำงานบ้านเราก็ทำได้เท่าทีมีเวลาเพราะลูกเล็กเราไม่ได้เถียงแค่ปิดประตูเสียงดังใส่สามีพอสามีเปิดประตูออกมาเขาเขวี้ยงกรอบรูปใส่เรามันแตกแล้วมันก็ปิดประตูเราไม่มีน้าตาไหลออกมาสักหยดอุ้มลูกเดินไปบ้านน้าให้น้าทำแผลให้ที่เท้ากระจกบาด น้าเอามือลูบหัวเบาๆโดยที่ไม่พูดอะไรก้มลงทำแผลให้ เมื่อคืนเลยขอน้านอนด้วย เช้ามาเจอหน้าสามีมันก็ด่าเราซ้ำแล้วมันก็ออกไปเพราะวันนี้อีกบ้านคลอดลูก ระหว่างอยู่กับลูกน้อย2คน ได้แต่มองหน้าลูกแล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาน้ำตาแม่หยดลงไปบนแก้มลูกๆก็มองหน้าแม่แล้วยิ้มให้โดยที่ลูกไม่รู้เลยว่าแม่เจ็บปวดแค่ไหน สองมือน้อยๆ ของลูกไขว้คว้ามาโดนแก้มแม่ที่เต็มไปด้วยน้ำตาเหมือนจะเช็ดน้ำตาให้แม่ลูกมองแม่ตาแป๋วแล้วก็ยิ้มให้ เฝ้าแต่ขอโทษลูกในใจแม่ผิดเอง