ควรให้อภัยกับคนที่ทำร้ายจิตใจเราไหมค่ะ

เอาจริงๆนะคะ ผช.แบบนี้ควรออกห่างให้ดีที่สุด เพราะอนาคตเขาคงทำเหมือนเดิม คำพูดนั่นคือทำร้ายจิตใจคนเป็นแม่มากนะคะ เห็นแก่ตัวมากค่ะ บอกมฝตัวเองมีลูกแล้วไม่อยากมีอีก แล้วไม่นึกถึงจิตใจอีกคนเลยหรอคะ เราจะเล่าปสก.ให้ฟังนะคะ เราเป็นลูกของแม่เลี้ยงเดี่ยว (ตอนแม่ท้องพ่อก้แบบไปมีกิ๊ก และเล่นพนันจนหมดตัว) พ่อทิ้งแม่ไปต่างประเทศตั้งแต่เราเริ่มคลาน(พี่สาวเขาพาไปทำงานที่นั้น) โตมาเรามีโรคประจำตัว แม่ส่งจดหมายแต่ให้เราเขียนไปขอตังเขาให้ส่งกลับมาหาเราว่าลำบาก เขาทำไงรู้ไหมคะ เขาโทรมาด่าแม่เราค่ะ โทรมาที่ร้านที่แม่เราทำงาน บอกว่าเอาลูกมาอ้างว่าป่วยเพื่อต้องการเงินจากเขา เรารับรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ประถมและรู้มาตลอด แม่บอกว่าไม่มีคนแบบนี้หรือไม่รู้จักยังดีซะกว่าค่ะ พอเราโตก้บอกว่าจะส่งเสียลูกเอง สรุปแม่กับพ่อน้า(แฟนใหม่แม่)ก้ส่งเสียเกือบทั้งหมด เขาส่งเสียแค่นิดเดียวเองค่ะ นิดเดียวจริงๆ (และแม่เราไม่ให้อภัยเด็ดขาดค่ะ เพราะพอเราใกล้เรียนจบเขาบอกอยากให้เราไปทำงานที่นั้น แม่เกลียดเลยค่ะ บอกว่าตอนเลี้ยงก้ไม่เลี้ยงพอโตมาใช้งานได้ก้จะให้ไปเลี้ยงมุง ) โตมาอาจจะให้ลูกรับรู้ได้ค่ะว่าเขาคือพ่อ เพราะอย่างน้อยถ้าจะขาดตอนนี้ยังดีกว่าตอนตอนหน้าค่ะ ความคิดเราตอนที่รุ้จากแม่นะคะว่าเราทำไมไม่มีพ่อเหมือนคนอื่น เราโตมาก้ปกติค่ะ ไม่ได้เป็นเด็กใจแตกหรือกะโปโรอะไร แค่คุณทำให้ลูกรู้สึกว่าเหมือนไม่ขาดพ่อค่ะก้พอค่ะ แต่ถ้าคุณแม่คิดต่างก้ไม่ว่ากันนะคะ เราเล่าจากปสก.จริงให้ฟังค่ะ จากลูกที่บ้านแตกตั้งแต่แบเบาะ 😁😁😁😁