สวัสดีค่ะ เราท้องไม่พร้อม

ไม่รู้ว่าคุณแม่มือใหม่จะอยากได้ยินคำตอบแบบไหนมากที่สุด ลองมองแบบนี้นะครับ ถ้าเราจะเลือกทางที่ถูกต้อง และสิ่งที่ถูกต้องนั้นคือ "ความกล้าหาญ แล้วบอกความจริงไปครับ" บอกความจริงเพื่อชีวิตลูกของคุณ เพื่อคำว่าครอบครัวขอบคุณในวันข้างหน้า ความพร้อมหรือไม่ตอนนี้ไม่ใช่คำตอบแล้วครับ สิ่งที่ควรทำต่อไปคือ ปรึกษาแฟนแล้วตั้งใจไปบอกความจริงกับผู้ใหญ่ คุณไม่ได้ทำผิดกฎหมาย ไม่มีเรื่องต้องกลัวเลยครับ สิ่งนี้คือชีวิตน้อยๆที่กำลังจะเกิดลืมตาดูโลก ควรทำขั้นตอนต่อไปให้เร็วที่สุดคือการดูแลครรภ์ การวางแผนคลอดกับคุณหมอครับ ไม่ว่าคุณจะได้ยินคำตอบหรือคำติจากผู้ใหญ่มาแบบไหน แต่ขอให้คุณแม่เด็ดเดี่ยวมั่นคงแน่วแน่ ที่จะมอบอนาคตให้กับเจ้าตัวน้อยนะครับ ก่อนนั้นชีวิตของผมมันไม่มีเป้าหมายอะไรดีๆมาก่อน จนผมมีลูก ทำให้ทุกอย่างมันมีความหมายขึ้นมาอย่างมากมายครับ ผมเชื่อว่า ครอบครัวและคนที่เรารักจะสามารถดูแลกันและกันได้ครับ เพื่อนผมหลายคนก็ท้องก่อนแต่งหลายคู่เลยนะครับ เป็นพ่อคนแบบไม่ตั้งใจ แต่สุดท้ายแล้ว ก็มีทางออกเสมอครับ การร่วมกันปรึกษา จะวางแผนแต่งงานหรือสร้างครอบครัวล้วนแต่ต้องทำครับ. ขออวยพรให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ แล้วก็ยินดีด้วยนะครับกับสมาชิกในบ้านตัวน้อยๆ

เราก็ท้องไม่พร้อมเหมือนกันค่ะ ท้องในวัยเรียน ตอนแรกความรู้เหมือนคุณแม่ตอนนี้เลยค่ะ เคลียดไม่รุ้จะทำยังไง ตอนแรกว่าจะเอาเด็กออกแต่สงสารเขาเพราะเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เพื่อนเราก็ห้ามค่ะ เราก็อยากทำแท้งแต่50/50. กลัวบาปแต่ก็กลัวพ่อแม่ อีกอย่างท้องแล้วพ้อมันไม่รับผิดชอบอีกด้วย ได้ไคไม่รุ้มารับผิดชอบให้ สงสารเขามากค่ะ บอกเขาว่าถ้าไม่ไหวอย่าฝืน จนตอนนี้ลูกเราได้2เดือนแล้ว เขารับผิดเองทุกอย่างทั้งที่เขาไม่ได้ทำ ตอนที่เราจะบอกแม่เราปรึกษาเพื่อนและน้าค่ะ บอกเขาว่าอย่าบอกไคเขาให้เราเอาออกเราไม่ยอมเขาบอกให้ไปบอกแม่ เราไม่กล้า จนสุดท้าย เดินเข้าไปบอกแม่ทั้งน้ำตา แกเสียใจมากเพราะตอนนั้นเราเรียนอยู่ แกก็ไม่กล้าบอกพ่อ จนวันนั้นแกบอกพ่อแบบอ้อมๆ แกไม่ด่าเรา แต่เรสก็รู้ว่าแกโกรธ ตอนนี้น่าจะหายโกรธแล้วแหละมั้ง บอกพ่อแม่ไปตรงๆเลยค่ะ เชื่อเรา ส่วนเขาจะให้ลูกอยู่หรือไปก็อยู่ที่เขาแต่ถ้าเขาไม่ยอมรับหลาน เขาใจร้ายใจดำมากเลยนะคะ ส่วนน้อยมากที่พ่อแม่จะไม่ยอมรับ ยังไงก็สู้ๆนะคะ ขอให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดี มีคนที่แย่กว่าคุณเยอะเลยค่ะ เช่นเรา แต่ในเรื่องแย่ยังมีเรื่องดีๆเข้ามาด้วย คิดดีๆนะคะ 😊

สู้ๆ นะคะ มันต้องผ่านไปได้ ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ส่วนตัว บ้านนี้ท้องก่อนแต่งเหมือนกันค่ะ พ่อเป็นครู ( เป็นทหารเก่า พ่อจะมีการลงโทษหนักๆ ทุกครั้งที่ทำผิด ) แม่เป็นครู แม่เจ้าระเบียบมาก ตอนตรวจขึ้น 2 ขีดเครียดมาก จนไม่รู้จะทำยังไง ( ในหัวก็คิดเรื่องไม่ดี ) จน 2 วันถัดมาตัดสินใจบอกท่านเลย ท่านรู้เร็วน่าจะดีที่สุด อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ยังไงเราเป็นลูก ท่านก็ไม่กล้าฆ่าเราหรอก ( ตอนนั้นในหัวคิดแบบนี้จึงตัดสินใจบอก ) แม่เดินออกจากบ้านไปเลยกลับบ้านมาเกือบตี 2 ส่วนพ่อเดินขึ้นบ้านไม่พูดอะไร และไล่แฟนเรากลับ จนผ่านไป 2 วันพ่อเลยนัดแฟนเรามาคุย ได้ข้อสรุปว่าให้ผู้ใหญ่มาคุย ผู้ใหญ่มาคุยก็แค่ได้ผูกข้อไม้ข้อมือกัน พอลูกคลอด คนที่เห่อหลานที่สุดคือตากับยาย หอบเช้าหอบเย็น หลานร้องทีไรวิ่งมาอุ้มตลอด ปล. ดีหน่อยที่บ้านนี้เรียนจบ มีงานทำแล้ว แต่ว่าก็ต้องออกจากงานเพราะแพ้ท้องหนักมากและมีอาการแท้งคุกคาม สู้ๆ ค่ะ มันต้องผ่านไปได้ ยังไงเราก็คือลูก เรารักคนในท้องของเรายังไง พ่อแม่ก็รักเราแบบนั้นแหละค่ะ

เราก็เป็นคนนึงที่ยังไม่พร้อมนะคะ ตอนรู้ว่าท้องคือช้อคมากทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะเริ่มบอกพ่อแม่ยังไงแต่เราอายุ24แล้วค่ะ เรียนจบมีงานทำรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว (ตอนนี้น้องได้3เดือน6วัน) แต่ ณ ตอนนั้นก็ไม่กล้าที่จะบอกอยู่ดี ไปตรวจครรภ์พบว่าเข้าเดือนที่5แล้ว แต่ก็ยังเก็บไม่กล้าบอก จนกลับบ้านตัวเองไปแม่สงสัยค่ะ นอนจับท้องเราตลอด จนแม่เรียกถามถึงยอมรับและกล้าที่จะบอกตรงๆ จากนั้นก็ได้เรียกคุยเรื่องงานแต่งกัน ก็ผ่านด้วยดีในครอบครัว แต่ท้องก็โตขึ้นเรื่อยๆ คนแถวบ้านก็มองเราแปลกๆ แล้วบ้านเราเป็นที่รู้จักของคนเยอะค่ะ เราไม่สนใจนะคะคำพูดของคนอื่น อย่าไปคิดหรือแคร์คำพูดคนอื่นมากเลยนะคะ สิ่งที่เราควรทำคือทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง แคร์คนในครอบครัวค่ะ มีความสุขให้มากๆเพราะมีผลกับเจ้าตัวเล็กมากๆนะคะ กินของบำรุง กินให้อิ่ม นอนให้หลับ พอเจ้าตัวเล็กออกมาเชื่อเถอะค่ะว่าคนในครอบครัวเราจะรักเจ้าตัวเล็กมากๆเลยละค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

บ้านนี้ท้องก่อนเเต่ง+อายุยังน้อยด้วย กว่าจะเเต่งปาเข้าไปตอน5เดือนนู้น ตอนเเรกก็ไม่กล้าบอกที่บ้าน กว่าจะบอกได้ก็ตอน2เดือนเกือบ3เดือน ที่ไม่กล้าบอกคือเราเป็นความหวังของเเม่ เเม่เลี้ยงลูก3คนเดียวโดยปราศจากพ่อ พี่สาวคนเเรกเรียนไม่จบ ส่วนน้องชายเรียนไม่เก่ง เเม่เลยฝากความหวังไว้ที่เรา เราก็อยากจะเรียนดีๆเอาใบปริญญามาให้เเม่ เเต่สุดท้ายก็พลาดเสียก่อน ตอนเเรกที่เเม่รู้เเม่ตกใจเเต่ไม่เคยด่า ไม่เคยว่า ไม่เคยเอ่ยเลยสักครั้ง เเม่เข้าใจทุกอย่าง ไม่มีความรู้เรื่องคนท้องเเม่ก็คอยบอกเราทุกอย่าง ซื้อเสื้อผ้าให้ลูกไม่เป็นเเม่ก็หาซื้อมาเตรียมไว้ให้ ไกล้คลอดเเม่ก็บอกว่ามาเฝ้า รู้ว่าเเม่คงเสียใจมากๆเเต่เราทำผิดเราก็ควรยอมรับเเล้วบอกเขาตรงๆไม่มีพ่อเเม่คนไหนไม่รักลูก อย่าได้เเคร์ปากชาวบ้าน ชาวบ้านไม่ได้หาให้เรากิน เราผ่านจุดนั้นมาเเล้วมันไม่ได้เเย่อย่างที่เราคิด สู้ๆนะคะคุณเเม่

กรณีเดียวกันกับเราเลยค่ะ เป็นลูกสาวคนเดียวด้วย ตอนแรกเครียดมาก แต่สุดท้ายก็ต้องบอกค่ะเพราะเรารักน้องจริงๆถึงไม่พร้อมแต่เค้าก็มาแล้ว เราตัดสินใจบอกแม่เพราะเเม่เป็นคนที่เข้าใจเราที่สุด แรกๆญาติๆเค้าก็จะให้เอาออกเลย เพราะเราพึ่งผ่าตัดสะโพกมาด้วย แต่เรากับแฟนยืนกรานว่าจะไม่เอาเค้าออก เรื่องนี้มันต้องอยู่ที่แฟนด้วยค่ะว่าเค้าจะรับผิดชอบเรามากแค่ไหน เค้าสู้กับเราได้มากแค่ไหน ตอนแรกเราก็โดนด่าสารพัดค่ะ แต่ก็จับมือผ่านกันมาได้เพราะคิดถึงลูกเข้าไว้ สุดท้ายทางบ้านก็ไม่ว่าอะไรแล้วค่ะ ออกจะเห่อหลานกันแล้ว ยังไงก็ขอให้แม่สู้ๆนะคะ กำลังใจสำคัญที่สุดคือแฟนเรากับน้อง ถ้าเรารักน้องจริงๆก็สู้ๆค่ะแม่ ทำทุกอย่างเพื่อให้น้องได้อยู่กับเรา สุดท้ายครอบครัวตัดกันไม่ขาดหรอกค่ะ เค้าแค่จะผิดหวังในตัวเราแต่เราก็ต้องยอมรับมันและทำวันต่อๆไปให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้เค้าผิดหวังอีกก็พอค่ะ ✌️✌️

เราก็ท้องไม่พร้อมค่ะ ท้องในวัยเรียนด้วย ช่วงมหาลัยปี 2 พ่อแม่รับไม่ได้เลย แทบไล่ออกจากบ้าน (พอเรารู้ว่าเราท้อง เราก็ตัดสินใจบอกพ่อแม่ในวันนั้นเลย ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม) ญาติพี่น้องก็นินทา ชาวบ้านนี่ไม่ต้องพูดถึง..ยับเลย แล้วพ่อแม่ก็แคร์คำพูดชาวบ้านมาก ถึงตอนนั้นจะโดนสาระพัดคำพูด ก็ไม่เคยคิดจะเอาออก เพราะเขาไม่ผิด เขาเกิดมาแล้ว ก็ต้องรับผิดชอบเขาให้ได้ เราผ่านอุปสรรคมาเยอะมากค่ะ ส่วนฝั่งแฟน เขาก็บอกครอบครัวเขาเหมือนกัน ฝั่งนั้นแรกๆก็รับไม่ได้นะคะ เหมือนจะไม่เอาเราเลยละ แต่สุดท้ายก็ผ่านมันมาได้ค่ะ เมื่อทุกคนเห็นหน้าหลานทุกอย่างก็จะเบาลงเองค่ะ ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดนะคะ สู้ๆ และอดทน เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเองค่ะ✌🏻✌🏻

ทางที่ดีก็บอกเค้าไปตรงๆตั้งแต่เนิ่นๆเลยค่ะ ตอนที่ปรึกษากับพี่ชายตอนที่รู้ว่ามีน้อง เราบอกกับพี่ชายว่ากลัวแม่จะผิดหวัง ขอโทษพี่ชายสารพัด แต่คำที่ได้กลับมาคือ จะขอโทษทำไม แล้วทำไมต้องผิดหวัง แค่มีน้อง ไม่ได้ไปฆ่าใครตายซะหน่อย ชีวิตไม่ใช่จะจบเมื่อมีน้อง แต่ชีวิตมันเพิ่งเริ่มต้น ถ้าคนเป็นพ่อเป็นแม่มองว่าไม่เรื่องน่ายินดี แล้วเค้าจะมีเรามาถึงวันนี้ทำไม การมีน้องก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ควรมีในเวลาที่พร้อม ถ้าไม่พร้อมก็ต้องรับผิดชอบชีวิตเค้า ที่บ้านจะผิดหวังและเสียใจมากกว่าถ้าไม่เก็บน้องไว้ สู้ๆนะคะ🥰😊 บ้านนี้ก็ใช้เวลาจนน้องได้เกือบ3เดือนถึงตัดสินใจบอกแม่ ไม่มีอะไรเลวร้ายไปตลอดหรอกค่ะ 😊😊

ของเราเป็นเหมืิอนค่ะเราพลาดเรากลับแฟน รู้กันสองคนทางบ้านแฟนก็ไม่ได้บอกว่าเราท้องทางเราก็ไม่ได้บอกใครค่ะจนเราได้2เดือนกว่าเราไปฝากครรภ์​เองเราปรึกษา​เพื่อนที่ท้องก่อนเราเรื่องฝากครรภ์​แล้วพอเราเข้าเดือนที่5เราก็เลือกที่จะปรึกษาแม่ก่อนค่ะเลือกคนที่เค้าเข้าใจเรามากที่สุดก่อนส่วนแฟนเราเค้าก็ไปบอกพ่อเค้าแล้วพ่อเค้าก็เลยมาบอกทางบ้านค่ะเค้าก็เลยทำเรื่องให้แต่งงานกันทางที่ดีให้ปรึกคนในบ้านที่เค้าเข้าใจเรามากที่สุดนะคะเค้าจะได้หาทางออกได้เร็วที่สุดเพราะเดี๋ยวอยู่ไปอยู่มาคนในบ้านเค้าก็จะรู้กันเองพลาดมาแล้วมันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะของเราคลอดเดือนหน้าแล้วนะ☺️☺️

บ้านนี้ก็ท้องไม่พร้อมจ้า ยังเรียนอยู่ทั้งคู่ จนทะเลาะกันจนเลิก บ้านฝ่ายชายรู้ แต่ไม่สนใจเลย ถึงขั้นว่าคลอดแล้วยังไม่ถามถึงลูกสักคำส่วนบ้านเราบ่นอยู่ช่วงแรกๆ ไม่มีใครรับได้หรอกค่ะ แต่พอน้องคลอดเค้าก็รักและเอ็นดูกันมากๆ (ขึ้นอยู่กับแต่ละบ้านด้วย เพราะฝ่ายพ่อเราไม่ว่าอะไรมาก พลาดก็คือพลาด ส่วนแม่อยากให้เอาออกเพราะยังเรียนไม่จบ) ***รีบปรึกษาที่บ้านให้เร็วที่สุดนะคะ ว่าควรเอายังไงต่อ สู้ๆค่ะ ✌✌อย่าสนใจขี้ปากชาวบ้านค่ะ ใช่ว่าทุกคนจะไม่เคยพลาด ถ้าเอาน้องไว้ก็เริ่มบำรุงได้แล้วนะคะ