ขออนุญาติระบายความรู้สึกในใจนะคะ ไม่มีที่ระบายจริงๆ
สวัสดีคะ เราขอบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นที่อยู่ในกรอบมาตลอดเลย และเป็นลูกสาวคนโต มีน้องชายและน้องสาวด้วยค่ะ ตั่งแต่เด็กเลย พ่อแม่รักน้องๆของเรามาก ตั่งแต่มีน้องเราก็ไม่เคยได้สัมผัสกับคำว่าอบอุ่นจากพ่อแม่อีกเลย ถึงจะอยู่กันครบหน้า แต่แม่ไม่เคยพูดกับเราดีๆส่วนใหญ่จะดุและด่าหยาบๆ ไม่เคยให้คำปรึกษา ไม่สนับสนุนอะไรทั้งสิ้น เราน้อยใจและเก็บกดมาตลอด ตอนนี้เราแต่งงานและมีลูกคนนึงซึ่งเราเลี้ยงด้วยตัวเอง ทำงานเเละเลี้ยงลูกหาเงินใช้เอง ทุกอย่าง แฟนเราก็ทำงานและช่วยบ้าง แต่เราก็ยังไม่พ้นกับคำพูดแซะ ถากถาง ทำร้ายจิตใจจากคนในครอบครัว เขาเข้ามามีบทบาททุกอย่างในชีวิตเราเลยก็ว่าได้ เราไม่มีความเป็นส่วนตัวใดๆเลย ข้าวของเครื่องใช้เราเขาก็เอาไป เงินทองเขาก็ยืมเราเราก็ให้ด้วยความเต็มใจ แต่กลับกันถึงคราวที่เราตกต่ำ เราขอความช่วยเหลือ กลับถูกซ้ำเติม ด่า ว่าสารพัด เราน้อยใจมาก เราทำทุกอย่าง งานบ้าน งานข้างนอกจายของตากแดดวันไหนพายุเข้าเกาะเราจายตากฝน เราก็เหนื่อยกลับมายังต้องเจอแบบนี้ ส่วนน้องๆเรา โตแล้วแต่ก็สุขสบาย งานบ้านไม่เคยช่วยไปไหนมาไหนเขาส่งเสริม #เราผิดมากหรอคะที่น้อยใจ เป็นลูกคนโตก็ยังต้องการความรักจากพ่อแม่นะคะ
