บันทึกไว้เป็นความทรงจำตอนลลิณโต
ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิง ผู้หญิงที่ชื่อว่าแม่
6.00 ฉีดยาเร่งคลอดทางสายน้ำเกลือ
7.00 ท้องเริ่มปั้นแข็งคุณหมอมาตรวจโดยใช้นิ้วตรวจดูว่าปากมดลูกเปิด2เซน แต่ยังอยู่ข้างหลัง
8.00 โดรสยาเพิ่มเป็น48 เริ่มปวดถี่ขึ้นทุกๆ2-3นาที
9.00 คุณหมอลดยาลง
10.00 ท้องแข็งไม่ถี่แล้ว เลยแจ้งหมอ เห้นท่าไม่ดีตรวจภายในอิกครั้ง ปากมดลูกเปิดเท่าเดิม เร่งยาให้เท่าเดิม
11.00 ปวดถี่ขึ้นและเจ้บมากขึ้น ปวดแบบร้องขอชีวิต หมอมาดูปากมดลูกเปิด4เซน
11.30 เจาะน้ำคร่ำ เท่านั้นแหละ แม่เจ้าปวดเจียนตายทรมานที่สุดแต่ทน แฟนถามตลอดผ่าไหม คงสงสารแต่เราคิดว่าเราไหว
12.30 หมอมาตรวจดูปากมดลูกยังอยู่ที่4-5เซนเหมือนเดิม เพิ่มยาเป็น54 ซึ่งแรงสุด เอาแล้วทำไมมันปวดแบบนี้ หมอเลยตัดสินใจให้ยาแก้ปวดดู จะตัดสินเลยว่าจะผ่าหรือไม่
13.00 ให้ยาแก้ปวดทางสายน้ำเกลือ รุ้สึกเบลอๆแต่ความปวดลดลงนิดเดียวนิดเดียวเหมือนตอนปวด3-4เซน
14.00 เอาละช่วงนี้พอสงบก้จะหลับๆแค่1นาทีท้องแข็งปวดอิกครึ่งนาที แต่ครึ่งนาทีนั้นมันโคตรทรมานที่สุดในชีวิตเลย ช่วงเวลาบ่าย2ถึง4โมงปวดมากปวดสุดๆ
15.45 ตัดสินใจบอกหมอ ไม่ไหวอยากเบ่ง หมอมาร่วงเปิด7เซน หมอให้เบ่งพรวดเป็น10เซนทันที ตอนเบ่ง7เซนแทบขาดใจ ครึ่งนาทีนั้นเรียกหาแต่แม่ จนหมอบอกไม่เอาไม่ร้องแบบนี้นะ
16.00 พยาบาลเข็นเตียงเข้าห้องคลอด โอ้ววว เเรงเบ่งมาเต้มมาก พยาบาลช่วยกันร้องเบ่ง พยาบาลอิกคนขึ้นขย่มท้องดันน้อง เบ่ง2ที พรวดเสียงดังปรวบมันโล่งมากโล่งแบบหาที่สุดไม่ได้เลย ละลลิณก้มาอยู่ที่หน้าท้องเสียงร้องดังมาก ณ.นาทีนั้นร้องไห้แบบโอ้ววว หลังจากนั้นทำคลอดรกอิกหมอล้วงไปสุดข้อมือ โอ้ววว ตกใจมากเพราะหมอใส่แว่นเห้นทุกอย่างเลย55555 ที่สุดในชีวิตลูกผญ.จริงๆ
#ขอบคุณพี่พยาบาลแพนกคลอดเสรีรักษ์ ไม่ได้ใจดี ไม่ได้ดุ แต่คุณแม่ต้องทำตามที่พี่พยาบาลบอก มันได้ผลจริงๆ ทุกเรื่องเลยเกือบท้อผ่าแล้ววว
ถามว่าเข็ดไหม เข็ดนะกลัวด้วย แต่โคตรมีความสุขเลย
#ลลิณลูกสาวแม่แก้มบุ๋ม
#อิญญาดานักปราชญ์หญิงผู้ยิ่งใหญ่
Piyawan Phumamphai