ขอระบายค่ะ

เข้าใจควาทรู้สึกดีค่ะ ของเราคลอด 22 ตุลา 62 น้องก็ได้อยู่ห้องเด็กป่วย คลอดออกมาได้นอนในห้องพักฟื้นกับแท่แค่วันเดียว น้องมีภาวะฉี่ไม่ออกค่ะ ไม่ฉี่เลยตั้งแต่คบอด จนครบ 24 ชม. เขาเลยเอาไป เราก็ผ่าคลอด รีบลุกจากเตียงเลย ความเจ็บอะไรไม่สนใจแล้วตอนนั้น ไปหาลูกเจอทั้งสายน้ำเกลือ สายสวนฉี่(อันนี้สงสารลูกมาก จู๋เขาเล็กนิดเดียวเองแต่ได้มาสวนซะแล้ว มีเลือดไหลตามฉี่ที่ไหลออกมาด้วย) และสายต่างๆ เห็นตอนนั้นคือน้ำตาไหลอัตโนมัติเลย มันเจ็บปวดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จึงให้สาทีถามหมอถึงอาการน้อง น้อง ีอาการไตบวม แล้วเอ็กซเรย์ดูเห็นว่ามีก้อนอะไรสักอย่างอยู่ตรงท่อไตด้วย (แต่ยังไม่รู้ว่าก้อนอะไร จนปัจจุบันหมอได้ส่งตัวต่อไปรพ.สิริราช) ก็ได้ให้ยาฆ่าเชื้อไป นอนดูอาการว่าทำไมถึงฉี่ไม่ออก จนได้ถอดสายฉี่ ก็ฉี่ได้ปกติ จนน้องใกล้จะได้ออกจากรพ.สุดท้ายมาเจอเลือดในอึอีก ก็นอนให้ยาฆ่าเชื้ออีกรอบ ร่วมกับให้น้องงดนม(อันนี้สงสารมาก ไม่ได้กินนมเลย 2 วัน น้องร้องไห้ตอลดเลยเพราะหิว ใจแม่จะขาดให้ได้) ระหว่างให้การรักษา น้องได้นอนอยู่ รพ. อยู่ห้องเด็กป่วยเป็นเวลาเกือบครึ่งเดือน ซึ่งครึ่งเดือนนี้ เรากลับมาบ้าน มามองของที่เราเตรียมให้ลูก แต่ลูกยังไม่ได้กลับมาใช้สักที มันเศร้ามากค่ะ ร้องไห้ทุกวัน จนโทษตัวเองว่าเราเป็นคนให้สุขภาพที่ดีกับเขาไม่ได้ เลยต้องมาเจออะไรแบบนี้ มาเจ็บตัวโดนฉีดยา โดนสวนสายฉีี แต่เราต้องเข้มแข็ง เราเป็นแม่ เราต้องเข้มแข็ง จนสุดท้ายน้องได้ออกจากรพ. แต่ก็ยังไม่โล่งใจสักทีค่ะ ยังเหลือเรื่องไตบวม เรื่องก้อนอะไรไม่รู้ที่อยู่ท่อไตอีก ทุกวันนี้คิดไปถึงตอนแรกๆ ก็ยังคงร้องไห้อยู่เลยค่ะ คิดถึงอารมณ์ตอนนั้นแล้วมันเจ็บปวดมากจริงๆ แม่ต้องสู้นะคะ เราเป็นแม่เราต้องเข้มแข็งกว่าลูก ลูกเราเขากำลังสู้อยู่ เราก็ต้องสู้ด้วย เดี๋ยวน้องก็หายนะคะ กลับมาอยู่กับแม่กับพ่อ เป็นกำลังใจให้นะคะ ช่วงนี้กพลังใจสำคัญสำหรับแม่มาก ให้พ่อกอดเยอะๆนะคะ ส่วนเรื่องนม เครื่องปั้มเลยค่ะแม่ ปั้มๆไปเลย เก็บไว้ ของเราปั้มแล้วถ้าได้ก็เอาไปให้ลูกค่ะ พยาบาลจะเอาใส่ขวดให้ลูกเรากินตามเวลานม