ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ

ท้องแรกค่ะ อยากจัดการกับอารมณ์ตัวเองมาก เบื่อมากที่ตัวเองเป็นแบบนี้ หยิบทุกเรื่องทุกประเด็นมาคิดมาก นอยด์แบบไม่มีเหตุผล ขี้น้อยใจสามีมากก รู้นะคะว่าเขาทำงานเขาเหนื่อยเพื่อเรากับลูก แต่เราก็อยากให้เขาใส่ใจรายละเอียดของเราสักนิด แต่เราก็ได้แต่เก็บเงียบ เก็บความน้อยใจนี้ไว้คนเดียว เพราะเรารู้ว่ามันเป็นอะไรที่ไม่น่าเอามาเป็นประเด็นในการทะเลาะกันเท่านี้เขาก็เหนื่อยเพื่อเรามาเยอะ แต่เขาก็รู้แหละค่ะว่าเรานอยด์ เขาก็คอยมากอดมาหอม แต่มันไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลย คือเราแค่อยากให้เขาสละเวลามาสนใจเราสักนิด ว่าเราจะกินอะไร จะทำอะไร จะไปไหน คือเราแต่งงานมาอยู่บ้านสามี แล้วเราอ่ะเป็นคนที่กินอะไรยาก ถ้ากับข้าวไม่ถูกใจคือจะไม่กินเลย แล้วประเด็นคือ เราทำกับข้าวไม่เป็น จะให้กินแต่ไข่กับมาม่าก็ไม่ไหว เลยบอกสามีว่าอยากกินก๋วยเตี๋ยว สามีเรยบอกว่า เดี๋ยวแม่มาเอารถแม่ไปซื้อสิ่ คือ ให้เราขับไปเอง ทำไมไม่พาเราไป แค่พาไปซื้อของไปหาไรกินแค่นี้ทำไมไม่ได้ เราก็รู้แหละว่าเขาเหนื่อย แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ ทีเมื่อก่อนทำไมพาไปได้ นอยด์มากๆ สามีก็ใช้ให้ไปตักข้าวกิน ไม่รู้เลยหรอว่ากับข้าวเราไม่กิน แค่นี้ทำไมไม่รู้ไม่ใส่ใจ น้อยใจหนักมาก แอบร้องไห้อยู่คนเดียว บางทีก็คิดอยากกลับไปอยู่บ้านตัวเอง ได้กินอิ่มกับข้าวถูกปาก แต่อีกใจนึงก็กลัวกระทบความสัมพันธ์ ควรจะจัดการกับอารมณ์ความคิดตัวเองยังไงดีคะ ( ขอคนที่เต็มใจจะให้กำลังใจ อย่าซ้ำเติมกันนะคะ ใครไม่ชอบที่มาโพสแบบนี้เบื่อนผ่านนะคะ ขออย่ามาคอมเม้นแย่ๆเลย แค่นี้เราก็รู้สึกแย่พอแล้ว )