โดนสามีขอหย่าและทิ้งไปอยู่กับอีกคน

ตั้งแต่ตั้งท้องพ่อของลูกเขาก็ไม่เคยมาดูแล ไม่พาไปฝากท้องไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เขาปล่อยให้เรารับผิดชอบเองทุกอย่าง ทั้งๆที่เราเป็นเมียที่ดูแลและรักเขามาตลอดหลายปี แต่เขากลับรักคนนั้นมากกว่า เขาบอกว่าเขาขาดอีกคนไม่ได้ ถ้าเขาเลิกกับอีกคนเขาคงทำใจไม่ได้ เราถามเขาว่าเขายังรักเรามั้ยแต่เขาไม่กล้าตอบ ทำไมเขาต้องทำกับเราแบบนี้ ที่ผ่านมาเราดูแลเขาดีทุกอย่าง กลับมาจากทำงานทำกับข้าวหาข้าวไว้รอ ดูแลในทุกๆเรื่อง แต่ทำไมมันยังไม่พอสำหรับเขา ทำไมเขาไม่รักเราและลูก ตอนแรกคิดว่าจะเอาลูกออก แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าจะต้องเอาลูกออกเราขอตายไปกับลูกดีกว่า ตอนนี้เขาก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียว บางครั้งที่ลูกดิ้นเรารู้สึกมีความสุขและรู้สึกผิดที่เคยคิดจะเอาเขาออก เวลาเขาดิ้นเราจะชอบน้ำตาไหลเพราะมันมีทั้งความสุขและความทุกข์ เราทุกข์ที่ต้องนอนคิดถึงสามีทุกคืนอยากให้เขากลับมา เวลาที่ลูกดิ้นเราก็เห็นสามีดีใจเหมือนบ้านอื่นเขา มาจับท้องเราบ้างคุยกับลูกบ้าง แต่เราไม่มีใครเลยนอกจากลูกที่อยู่กับเราไม่เคยทิ้งเราไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุข บอกกับลูกทุกวันว่าเกิดเป็นลูกแม่ต้องอดทนเพราะพ่อเขาคงไม่กลับมาอีกแล้ว