ท้องตอนเรียน ทำยังไงดี

เราท้องจะ 4 เดือนแล้ว ตอนนี้ เเล้วเราเรียนยุปี4 พึ่งเปิดเทอมได้อาทิตย์ เทอมหน้าฝึกงานเราก็จบ แต่พอเขาเกิดมา ตอนแรกเราคิดแบบนี้แหละ จะเอาออกดีไหม แต่ความโชคดีของเราคือแม่มักจะบอกเสมอว่า ถ้าพลาด ห้ามทำแท้งเด็ดขาด เพราะประสบการณ์แม่เคยมีมาก่อน (เราทำชีวิตตอนนี้เราดี เราเรียนจบ ก็จริงนะค่ะ แต่พอเวลาต่อมา ชีวิตเราจะตกต่ำมากก มีแต่หนี้สิน มีเงินหน่อยก็หมดเก็บไม่ได้) (ตัวอย่างคือแม่เราเองที่เป็นให้เห็น ) เราตัดสินใจบอกเขาตอนท้อง3 เดือน เขาช๊อคมาก จนเป็นลม เขาบอกว่าแค่ผิดหวังที่ลูกยังเรียนไม่จบ แต่ไหนๆเกิดมาแล้ว เขาก็ไม่ยอมให้เอาออก กลัวชีวิตเราเป็นเหมือนเขา แล้วสุดท้าย คนที่บ้านก็ยอมรับ ขนาดท้องแต่3 เดือน แม่เรายังเห่อตั้งชื่อหลานไว้แล้ว #เรื่องเรียน เราไม่คิดมากนะ จบช้าแต่เราก็จบ เขาเกิดมาแล้ว แล้วเขาคือก้อนเลือดของเราเลยนะ (เราไม่เคยคิดว่าเขาคืออุปสรรคในหน้าที่ต่างๆ แต่เขาคือกำลังใจที่ทำให้เราคิดว่า เออ ฉันมีลูกในวัยเรียน ฉันก็ยังเรียนต่อได้จนจบ #คิดว่าเขาคือแลงผลักดันสิค่ะ แล้วคุณจะพบแต่ความสุข สุดท้าย คุณยายเจอหน้าหลานเขาก็จะรักมากกว่าตัวเราด้วยซ้ำ แต่เรายอมรับความจริง ยอมฟังคำเค้าด่า เค้าบ่นหน่อย มันจะผ่านไปได้ดีนะค่ะ #สู้ๆจ้า

ท้องต้องเรียนเหมือนกัน ไปเรียนอะไรปกติจน พึ่งมารู้ว่าท้องก็ตอนบูก6เดือน และก็ตัดสินใจไปเรียนต่อยังไม่บอกพ่อแม่ ไปฝากท้องเอง ไปหาหมอเอง ทำอะไรคนเดียว พอ8เดือนตัดสินใจบอกคนที่บ้าน เพราะคิดว่าบอกช้าบอกเร็วเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี ไม่รู้จะปิดบังเพื่ออะไร พอบอกคนที่แม่ๆก็รับไม่ได้ แม่จะพาไปเอาออก เรายืนยันย่างเดียวคือไม่เอาออก เลยไปบอกพ่อๆยิ่งรับไม่หนักกว่าแม่ แต่พ่อก็พูดออกมาว่าหมาแมวยังเลี้ยงได้ แร้วทำไหมจะเลี้ยงเค้าไม่ได้ ทั้งร้องไห้แต่ก็ดีใจที่คิดไม่ผิดมาบอกพ่อ พ่อรับไม่ได้มาๆเพราะพ่อเคยบอกบอกว่าจะดื้อ จะเกเร จะอะไรยังพ่อไม่ว่า ขอย่างเดียวย่าท้อง พอบอกพ่อๆก็บอกว่าในที่สุดสิ่งที่พ่อกล้วก็มาถึง แต่ไม่เป็นไรนะลูก เค้าเกิดมาแร้วเลี้ยงเค้าดีๆนะลูก ตอนนั่นคือเสียใจมากที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ และทำให้พ่อผิดหวัง ตอนแรกหมดกำลังใจจะเดินต่อมาก แต่พอพ่อบอกว่าไม่เป็นไรนะลูก เท่านั่นละถึงทำให้รู้ว่าไม่มีใครมีแต่พ่อแม่ที่พร้อมจะให้อภัยเราเสอม แต่ก็รุ้สึกผิดไปพักใหญ่เลยค่ะ แต่พอคลอดออกมาแม่จากคนที่ให้ไปเอาออก บอกนี้ลูกฉัน และพอพยาบาลเอาหลานมาส่ง แม่พูดตลอดว่าแม่ขอโทด ที่คิดจะพาแม่หนูไปเอาหนูออก

บอกเถอะค่ะ หนูอายุ17ปีเอง หนูท้องได้4เดือนแล้ว พี่จะจบ ป.ตรี ยังดีนะ หนูนี่ยังไม่จบม6.เลย แรกๆหนูก็ไม่กล้าบอกใครเหมือนกันค่ะ เพราะเป็นลูกสาวคนโต และเป็นหลานสาวคนโตสุดในตระกูล ทุกคนหวังกับหนูไว้เยอะแยะ มันเลยทำให้หนูอึดอัดไม่กล้าบอกใคร คิดจะเอาออกเหมือนกันค่ะ แต่ที่โรงพยาบาลก็พูดปลอดใจ จนหนูต้องลองบอกคนที่บ้านก่อน ถ้ายังไงก็ค่อยว่ากัน พอหนูบอก..คนที่บ้านไม่มีใครว่าอะไรสักคน ไม่มีเลยจิงๆ เค้าแอบดีใจด้วยซ้ำที่เค้ากำลังจะมีหลานโดยไม่รู้ตัว หนูก็เลยอยากแนะนำพี่ให้เอาน้องไว้ดีกว่าค่ะ อย่าทำร้ายเค้าเลย บางคนอยากมียังไม่มีเลย แท้งบ้าง อะไรบ้าง เรามีเค้าแล้วก็ควรรักษาเค้าให้ดีๆนะคะ เด็กอายุน้อยๆอย่างหนู หรืออาจจะน้อยกว่าหนูก็มี เค้ายังเก็บไว้เลยค่ะ พี่เก็บไปคิดและคิดดีๆนะคะ เป็นห่วงในถานะว่าที่คุณแม่เหมือนกันค่ะ

เราก้เรียนจะจบแร้วเหลือปีเดียวเองแต่ดันพลาดเราตัดสินใจไปตรวจที่โรงบาลหมอบอกว่าท้องตอนนั้นเราไปกับพี่เราก้บอกให้พี่ฟังพี่เราก้ถามว่าจะบอกพ่อแม่ยังไงเราก้ไม่รุ้ตอนนั้นเรารุ้สึกเครียดมากจนกระทั่งเรากลับมาจากโรงเรียนเราก้เรยนั่งคุยกับแม่แร้้วก้บอกแม่แม่ก้ถามว่ากี่เดือนแร้วเราก้บอกไปว่า6เดือนแร้วตอนแรกเราก้คิดว่าแม่จะรับไม่ได้แต่แม่ก้ทำใจยอมรับน่ะเราก้ดีใจที่แม่ไม่ให้เราไปเอาออกหลังจากนั้นมาเราก้ลาออกจากโรงเรียนพ่อแม่เราก้บอกว่าคลอดลูกเสดก้คอยไปเรียนกสน.เอาก้ได้เรียนให้มันจบจะได้มีงานทำเก็บเงินไว้ซื้อนมให้ลูกอนาคตเราอีกยาวไกลทางที่ดีบอกให้คนในบ้านรุ้ไว้ดีที่สุดเพราะถ้ามันจะเกิดอะไรกับเราเราก้ต้องยอมรับมันให้ได้เพราะเราทำเค้าเกิดมาแร้ว

เราก็เป็นค่ะยังเรียนไม่จบแถมก่อนท้องเราเรียนปีสุดท้ายเราโดนรีไทร์ออกจากมหาลัยตอนนั้นเครียดมากไม่กล้าบอกพ่อแม่พอมารู้ว่าตัวเองท้องเครียดหนักไปใหญ่แถมเราเป็นลูกคนโตหลานคนโตของตระกูลญาติและเค้าหวังก็กับเรามากตอนนั้นก็คิดแบบนี้คะอยากเอาออกแต่ไม่กล้าทำทำไม่ลงจริงๆตอนเครียดมากนอนร้องให้ทุกคืนบวก2-4เรากินไม่ได้เลยแพ้ท้องหนักมากไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เลยจนเข้าเดือนที่6แฟนเราญาติเราเป็นคนไปบอกพ่อกับแม่เขาอาจจะผิดหวังคะแต่เชื่อเถอะยังไงเขาก็พ่อแม่เราเด็กในท้องก็หลานเขาเขาไม่ใจร้ายกับเราหรอกค่ะ ตอนนี้คลอดมาจะ2เดือนแล้วบอกเลยพ่อแม่เราพ่อแม่แฟนแนกๆที่ว่าตอนนี้พากันเห่อหลานสุดๆเก็บไว้เถอะคะเด็กเขามีบุญจะมาเกิดแล้วอย่าคิดทำร้ายเขาเลยคะ

เคสเดียวกับเรา ตอนนี้เราเพิ่งได้วุฒิจบ ป.ตรี ท้องได้เข้าเดือนที่7แล้ว โชดดีท้องไม่ค่อยออกเท่าคนอื่น ตอนนี้ที่บ้านยังไม่รู้เลยจนถึง7เดือนแล้ว เราไม่กล้าบอก แต่พยามหารายได้เสริมทำ ไม่ให้เป็นภาระที่บ้าน ถึงเวลาหมอนัดก็แอบไป บอกไปมอบ้าง ไปสมัครงานบ้าง ณ ตอนนี้ก็ยังไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไงเพราะครอบครัวค่อนข้างดุมาก ครอบครัวคนจีน แต่เราพยามทำให้ไม่เป็นภาระใครเค้าคงไม่ว่าอะไร วันนึงเค้าต้องรู้อยู่ดี เราเลือกที่จะไม่บอกเพราะเค้าไม่ถาม แต่รอให้เค้าถามเองเราก็จะบอกตรงๆ ตอนนี้เราเก็บเงินค่าคลอดและของใช้เด็กอ่อนอยู่ ไม่ให้เป็นภาระใครเค้าคงพอจะรับได้

เราก้จะจบแล้วแต่พลาด แต่เราเลือกที่จะบอกดีกว่าเอาออก บอกไปเขาไม่ด่าสักคำทั้งที่พ่อแม่เคร่งมากด้วยเขากลัวเราทำผิดไปคิดสั้นเขาเลยไม่พูดทำร้ายจิตใจและให้กำลังใจแทนแก้ปัญหาให้เรา ยังไงก้ต้องบอกนะ เรื่องเรียนไม่ต้องคิดหรอกดรอปๆไปเถอะเอาชีวิตที่กำลังจะเกิดเพราะการกระทำตัวเองเถอะ เชื่อเรา เรียนอะเรียนตอนไหนก้ได้ไม่มีไคแก่เกินเรียนหรอกเราบอกพ่อแม่ตอน3-4เดือน ฝากครรภ์ตอน4เดือนปะมานนี้ ตอนนี้ก้8เดือนละ เรื่องเรียนเอาไว้ก่อนสำหรับเรา เราก้คิดจะเอาออกกินยาแต่ถ้าเขาไม่ออกล่ะ? พิการมาล่ะจะยิ่งทำให้ชีวิตตกต่ำกว่าเดิม

อีกกี่ปีถึงจะจบ บอกที่บ้าน แล้วดรอปไว้ก่อนก็ได้ คลอดเสร็จค่อยกลับมาเรียนใหม่ ระดับมหาลัยมันไม่พูดยากเหมือนเรียนมัธยมหรอก จบช้าหน่อยจะเป็นไรไป ชีวิตคนทั้งชีวิต มีเขาแล้ว จะทำลายกันง่ายๆเพราะแค่เหตุผลแค่นี้หรอ คิดสิคนอื่นอยากมีแทบตาย หมดเป็นแสนๆ เพื่อทำกิฟ เค้ายังยอม เด็กมันไม่ได้รู้เรื่องอะไร มันผิดที่เรารู้ทั้งรู้ว่าไม่พร้อมทำไมไม่รู้จักป้องกัน บอกที่บ้านซะ เก็บเด็กไว้ ส่วนเรื่องเรียน ลองคุยกับอาจารย์ดู ว่าจะให้เรียนต่อพร้อมเพื่อน หรือ รับงานไปทำที่บ้าน หรือจะดรอปไว้ก่อน

เหมือนเราเลย ยังเรียนไม่จบ ป.ตรี เหมือนกัน ตอนแรกเราไม่กล้าบอกใครเลย มีแค่เรากับแฟนที่รู้ ตอนแรกเราก็กลัวเหมือนกับที่เธอกลัว กลัวไม่ได้เรียนต่อเพราะครอบครัวก็หวังกับเรามาก กลัวพ่อแม่ผิดหวังเราเครียดมากร้องไห้ทุกวัน คิดอยากฆ่าตัวตายหนีปัญหา แต่เราก็สงสารลูกเราที่ได้เกิดมาแล้ว เราพลาดที่มีลูกทั้งๆที่ตัวเองยังเรียนไม่จบ สุดท้ายเราก็ไม่เอาออกนะ เพราะเค้าได้เกิดมาเป็นลูกเราแล้ว ถึงพ่อแม่เราจะผิดหวังมากแค่ไหน แต่เค้าก็คือลูกเรา สู้ๆ นะ

นี่ก็เรียนค่ะปี3แล้ว พอรู้ว่าท้องก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน นี่ก็เคยคิดที่จะเอาออกแต่มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ สุดท้ายทำใจแล้วตัดสินใจบอกแม่ แม่ก็เข้าใจมีคำนึงที่แม่ถามเราตอนเราบอกเคยคิดจะเอาออกแม่ถามว่า ทำไมหนูคิดจะเอาเค้าออกแม่ไม่เคยสอนให้หนูเป็นคนใจร้ายแบบนี้นะ รู้ไหมตอนแม่รู้ว่าท้องพวกหนูในหัวแม่ไม่เคยคิดจะเอาพวกหนูออกเลยนะทั้งที่ตอนนั้นแม่ก็ยังไม่พร้อม ถ้าแม่คิดจะเอาออกแม่คงไม่ได้เห็นหน้าเจ้าตัวแสบทั้ง3คนเหมือนทุกวันนี้