ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะให้ร้อง..

ถ้าใจเขาไม่อยู่กับเราแล้วจะยื้อจะรั้งยังไงเขาก็ไม่อยู่ เรารู้ว่าความเศร้าและความเครียดส่งผลต่อลูกในท้อง แต่จิตใจเราตอนนี้มันอ่อนแอและเศร้ามาก เอาแต่คิดว่าทำไมๆต้องมาเกิดขึ้นกับชีวิตเราด้วย พยายามประคับประคองทุกอย่าง อยากมีครอบครัวสมบูรณ์แบบเหมือนคนอื่นเขา ตอนนี้เราท้องได้ 5 เดือน ผู้ชายทำหมางเมินและพูดขอตีตัวออกห่าง เขาคงจะหมดรักเราแล้ว แล้วนี่ใครที่อยู่ในท้องฉันไม่ใช่ลูกของคุณหรอ ขนาดจะให้เอามือมาวางไว้ที่ท้องเขายังกระชากมือออกเลย จิตใจทำด้วยอะไรทำไมใจร้ายกันอย่างนี้ เห็นว่าเริ่มไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นแล้วด้วย แม้เราจะขอร้องเพื่อเห็นแก่ลูกแค่ไหน เขาไม่สนใจเราและลูกเลย เราอยากจะโฟกัสแค่ลูก อยากทำเป็นไม่สนใจ แต่มันก็อดคิดถึงวันเก่าๆ คิดถึงแต่เรื่องของเขาไม่ได้ คิดวกไปวนมา นี่มันเพราะฮอร์โมนของคนตั้งครรภ์ด้วยใช่ไหม เมื่อไหร่จิตใจจะเข้มแข็งสักที ขอบคุณที่มีพื้นที่ให้ระบายค่ะ