ตัวคุณแม่เองไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอกครับนานๆทีจะได้ออกไปไกลบ้านสักทีส่วนตัวคุณพ่อยังต้องออกไปทำงานทุกวันในสถานการณ์เช่นนี้โดยส่วนตัวก็ไม่ค่อยคิดอะไรมากครับถ้าเราป้องกันตัวเองดีพอรักษาความสะอาดมากขึ้นก็สามารถผ่านพ้นวิกฤตช่วงนี้ไปได้แต่ถ้าเกิดโชคร้ายที่ต้องเจอโรคภัยไข้เจ็บอย่างนั้นจริงๆก็ถือว่าเราซวยไปครับเพราะมันไม่ได้เป็นกันง่ายๆสำหรับเจ้าไวรัสตัวนี้สวยจริงๆหรือใกล้ชิดคนป่วยจริงๆเท่านั้นแหละจะเป็นแถมงานที่คุณพ่อทำอยู่คืองานฝึกสอนกีฬามันต้องถึงลูก ถึงตัวต้องไปสอนกันตัวต่อตัวในทุกๆวันอยู่แล้วฉันจะทำงานจากที่บ้านไปก็คงไม่ได้ครับต้องเดินทางอย่างนี้ทุกวันเป็นประจำชินแล้วล่ะครับกับบรรยากาศแบบนี้และไม่ได้ตื่นตระหนกตื่นกลัวด้วย

ไม่กักเพราะไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ ยุ่บ้านเลี้ยงลูก ไปตลาดเดือนละครั้ง ไปตลาดที ใส่แมส ล้างมือเกือบเปื่อย ไม่ได้ตระหนกนะ แต่ระแวง ขนาดที่จังหวัดสกลยังไม่มีผู้ติดเชื้อเลยนะ แต่ต้องระวังลูกยังเล็กยุ่ 🤣🤣🤣

ออกแค่ไปซื้ออาหาร เพราะไม่ได้ซื้อตุนสำหรับหลายๆวัน ซื้อแค่ไว้สำหรับ7วัน พอใกล้หมดแล้วไปซื้อใหม่ ใกล้ๆ รีบไปรีบกลับ ไม่คุยกับใคร พกแมส และเจลล้างมือด้วยนะคะทุกคน กลับมาบ้านก็ล้างมือ

มีออกบ้างค่ะ ไปรพ. ไปซื้อของเตรียมคลอด ซื้อนมซื้อขนมที่ห้างแถวบ้าน เสร็จก็กลับไม่ได้ตะลอน​เหมือนแต่ก่อน

ไม่ถึงขนาดกักตัว เพียงแต่ไม่ไปในที่แออัด ทำความสะอาดมือบ่อยขึ้น อาบน้ำทันทีเมื่อถึงบ้านค่ะ

ก็ไปแค่ละแวกบ้านค่ะ แค่ไปซื้อของ ส่วนใหญ่ต่อให้ไม่มีโรคก็ไม่ออกไปไหนอยู่แล้วค่ะ

โดนสามีขังไม่ให้ออกจากบ้าน นับครั้งได้เลยที่ไหนออกไปไหน555 ทรมานมากๆ อึดอัดเก็บกด

ออกซื้อของปกติอยู่บ้านนอกปลอดภัยยกเว้นไปหาหมอกับไปซื้อของที่ตลาดขาดแมสไม่ได้

ไม่ออกไปไหนถ้าไม่มีกิจจำเป็นจริงๆ เช่น ต่อวีซ่าสามี กับ พาลูกไปฉีดวัคซีน ค่ะ

อาจตะมีออกไปซื้อของบ้างใกล้ๆแล้วรีบกลับค่ะ ที่เหลือนั้นอยู่ห้องช่วยชาติ