ขอโทษนะคะแม่ๆทุกคนเราเจอแบบนี้เหนื่อยมากอยู่บ้านสามีมีย่าช่วยเลี้ยงก็จริงแต่เราเหนื่อยมาก บังคับเราให้ทำอย่างนู้นอย่างนี้เราเข้าใจว่าเป็นห่วงแต่มันมากเกินให้เราทำอย่างงี้สิอย่างงู้นสิเราเหนื่อยอยากเลี้ยงลูก เองแต่เราไม่เข้าใจลูกเลยสักนิด เหมือนลูกจะไม่รักเราเลยเราเครียดบางทีก็คิดแบบไม่เอาแล้วไม่อยากเลี้ยงละคิดว่าเป็นแม่ที่แย่ที่สุดไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกสักอย่างเหนื่อยจนอยากกลับบ้านพออยู่บ้านเรา เราไม่เกรงเลยสบายใจอยู่บ้านสามีกดดันจนเราเครียดเราร้องมันทนไม่ไหวแล้ว ควรจะทำไงดี มีลูกมันมีความสุขจริงๆหรอคะ