แม่สามีกับลูกสะใภ้

ขอระบายหน่อยค่ะ ตอนนี้เราท้องได้ 6 เดือนกว่าๆแล้วค่ะ เรื่องมันเริ่มตั้งแต่เราตั้งท้องได้ 1 เดือน พอเรารู้ว่าท้องสามีก็ไปบอกแม่เขาทันที แต่สิ่งที่ได้กลับมาหลังจากวันนั้นเป็นความทุกข์มาตลอดเลยค่ะ เราไปฝากท้องคลินิคชื่อดังในอำเภอ กลับมาสามีก็เอารูปอัลตร้าซาวด์ไปอวดแม่เขา แม่เขาก็ถามว่าไปฝากที่ไหน พอบอกว่าคลินิคก็โดนด่าชุดใหญ่เลยค่ะ ใครเขาฝากคลินิคกัน เปลืองเงินทองบ้าง ตอนเขาท้องไม่เห็นต้องไปซาวด์เลย ไปฝากคลินิคพอจะคลอดก็ต้องรอหมอ ถ้าฝากโรงบาลหมอไหนก็ได้ ได้คลอดเลยไม่ต้องรอ ส่วนเรานั่งฟังเงียบๆค่ะ เราคิดว่าเราเลือกสิ่งที่ดีให้กับลูก และอีกอย่างราคาสมเหตุสมผล ไม่ได้แพงเกินรายได้ของเราค่ะ พอเข้าเดือนที่ 2 เราเริ่มมีอาการเบื่ออาหาร ปวดหลัง และง่วงนอนตลอดเวลาค่ะ เราเริ่มอยากกินของจืดๆ เหม็นผัก เหม็นน้ำพริกของโปรด เราก็เลยไม่ค่อยกินกับข้าวที่บ้านเขาทำ ซื้อของมาทำเองบ้าง ซื้อตามร้านบ้าง ส่วนที่บ้านสามีเขาชอบทานพวกแกงกะทิ หรือพะโล้แล้วก็พวกต้มจืดของดองค่ะ อาหารที่มีกะทิจะมีทุกวัน วันที่เราสั่งข้าวมากินก็โดนอีกแล้วค่ะ ทำไมไม่กินข้าวบ้าน เราก็บอกว่าเราเบื่ออาหารค่ะ เบื่อก็ทอดไข่ ทำไมต้องซื้อเงินเยอะนักรึไง กับข้าวก็มีตั้งหลายอย่าง เราก็บอกค่ะ ว่ากินของดองไม่ได้ ท้องอยู่กินแล้วไม่ดีกับเด็ก เหมือนเดิมค่ะ ตอนเขาท้องเขาก็กินทุกอย่าง ก็เห็นออกมาแข็งแรงดี ไม่เห็นจะเป็นอะไร เราได้แต่เงียบค่ะ แต่สามีเราเข้าใจ เขาก็บอกว่าถ้าอยากกินอะไรให้บอกเขาเดี้ยวซื้อมาให้ไม่ต้องทอดไข่ กินบ่อยไม่ดี เราก็ทนจนอาการดีขึ้น เข้าเดือนที่ 3 เดือนนี้อาการเบื่ออาหารดีขึ้นแต่อาการปวดหลังเป็นหนักมากค่ะ ปวดร้าวไปทั้งหลัง เราก็บอกสามีค่ะ ว่าช่วงนี้ปวดหลัง ทำงานบ้านไม่ค่อยไหว เขาก็บอกว่าเอาเท่าที่ไหว เพราะบ้านเขาหลังใหญ่ค่ะ เราก็กวาดอย่างเดียวไม่ถู เพราะไม่อยากยกถังปั่นม็อบ แล้วเรื่องก็เกิดค่ะ แม่สามีก็บอกผ่านสามีเรามาว่าช่วงนี้วันๆไม่ทำอะไรเลยเอาแต่จะนอน บ้านช่องไม่กวาดไม่ถู ห้องน้ำก็ไม่ล้าง พอสามีบอกว่าเราปวดหลัง เขาก็สวนกลับมาเลยค่ะ ก็เพราะวันๆเอาแต่นอน ไม่ออกกำลังกาย ปวดนู้นปวดนี้ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เราได้ยินแล้วแอบมาร้องไห้เหมือนกันค่ะ เราคิดว่าเขาจะเข้าใจว่าทำไมถึงมีอาการแบบนี้ เพราะเขาก็เคยท้องมาก่อน เขาพูดกับเราตลอดค่ะว่าตอนท้องเขาไม่เป็นอะไรเลย ทำได้กินได้ทุกอย่าง ไม่เหมือนเราอ่อนแอ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ทนค่ะ ทนสุดๆ เข้าเดือนที่ 4 เราเริ่มเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนค่ะ เริ่มไม่อยากเจอคน เริ่มรู้สึกว่าตัวเองผิดที่ท้อง เริ่มรู้สึกว่าเราทำอะไรไม่ดีกับเขา เราเงียบไม่คุยกับเขา เวลาเขาเดินมาเราจะเดินออกไปทางอื่นทันทีค่ะเราหนีทุกทาง เพื่อไม่ให้เขาว่าเรา แต่ก็มีจิกกัดเรื่อยๆทุกวัน ตะโกนคุยกับคนข้างบ้านว่าเราบ้าง พูดเสียงดังๆหน้าห้องเราบ้าง หรือด่าคนอื่นในบ้านให้เราได้ยิน เราแอบร้องไห้บ่อยค่ะ สามีแอบมาเห็นก็จะปลอบว่าเขาพูดแล้วแต่แม่เขาไม่ฟังใคร ไม่เปลี่ยนแปลง เราได้แต่ทำใจค่ะ คิดแค่ว่าอยากอยู่เป็นครอบครัว อยากอยู่กับสามี เข้าเดือนที่ 5 เราอาการทุกอย่างเริ่มดีขึ้นค่ะ พี่สาวแฟนเราช่วยพูดให้แม่เขาเข้าใจ เขาก็เงียบลงบ้าง เริ่มไม่ค่อยด่าค่ะ แต่สิ่งที่เราทำ จะเป็นเรื่องใหญ่ เราเริ่มหิวบ่อย เราเลยซื้อผลไม้ติดตู้เย็นไว้ค่ะ เราก็แช่ตามปกติ แต่เขาคอยเก็บทิ้งค่ะ อันไหนอยู่นานเขาจะโยนทิ้งทันที แล้วพูดว่าตู้เต็มไปหมด ไม่มีที่ว่างจะแช่ ซึ้งอยู่นานแต่ของมันยังไม่เสียค่ะ เราคอยดูตลอด บางทีเบื่อเลยยังไม่กิน กินอย่างอื่นก่อน เราซื้ออะไรมาถ้าเป็นของชอบเขาเขาจะเอาไปกินค่ะ เราไม่ได้หวงแต่บางทีเขาเอาไปซ่อนไว้เก็บไว้กินเอง เราคิดว่าหมดแล้วเราก็ซื้อมาใหม่ ก็โดนว่าค่ะ ซื้อมาทำไมเยอะแยะ กินไม่ทัน บอกผ่านสามีมานะคะ สามีเราซื้อนมมาหลายยี่ห้อ ก็โดนค่ะ จะกินอะไรนักหนา กินไปทำไม สิ้นเปลือง จนเราต้องแอบไว้ในห้องนอนค่ะ ต้องไม่ให้เขาเห็นทุกอย่างก็จะเงียบไป ของคนอื่นที่แช่ในตู้ไม่มีปัญหานะคะ ต่อให้เน่าบูดแค่ไหนก็ไม่เก็บทิ้ง แต่ถ้าเป็นของเรา จะบอกว่าไม่มีที่ว่างทุกครั้งค่ะ จนเดือนนี้ มันอึดอัดแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ แม่สามีจะเป็นคนหุงข้าว ตอนเช้าทุกคนกินข้าวแล้วเราจะกินทีหลังสุดค่ะ แต่ก็ในหม้อไม่มีข้าว ถังข้าวสารก็ใส่ตู้ลงกลอน เป็นแบบนี้ทุกวัน เราก็เลยเลือกที่จะออกไปกินข้างนอกค่ะ พอลองบอกสามีเขาไม่เคยรู้ค่ะ เพราะเขาไปทำงานแต่เช้า เขาเลยซื้อข้าวสารมาไว้ให้ค่ะ ให้เรามีข้าวหุง จะได้ไม่ต้องออกจากบ้านทุกวัน เราไม่รู้ว่าเพราะเราคิดมาหรือเพราะฮอร์โมน เรารู้สึกแย่ทุกวัน ในแต่ละวันจะคอยมีคำพูดเหน็บแหนบเรา เราทำได้แค่ทนค่ะ พยายามคิดให้น้อยที่สุด ทำใจสบายๆเพื่อตัวน้อยจะได้ออกมาแข็งแรง เราพยายามบำรุงทุกอย่าง เพื่อเจ้าตัวน้อย แต่แม่สามีเขาไม่เคยสนับสนุนหรือถามอะไรเกี่ยวกับลูกเรา คนข้างบ้านถามว่าเราท้องกี่เดือนแล้ว เขาตอบแค่ว่าไม่รู้ เราเลยมาขอระบายในนี้ ทุกคนในบ้านดีกับเรามากค่ะ มีแค่แม่สามีที่มีปัญหา มีใครในนี้เคยเจอบ้างคะ มาแบ่งปันประสบการณ์กันหน่อย #ท้องแรกคะ #ใครมีประสบการณ์ #แม่สามี

2 ตอบกลับ
 profile icon
เขียนข้อความตอบกลับ

ดีที่คนรอบข้างเข้าใจนะค่ะ แต่ถ้าแม่กังวลและเครียดมากจะส่งผลต่อลูกในท้อง ถ้ากลับบ้านเราแล้วสบายใจก็กลับไปหาพ่อหาแม่เราก่อนน่าจะดีค่ะ แบบนี้คลอดออกมาคงไม่พ้นแม่ย่าให้ป้อนข้าว ป้อนกล้วยก่อนน้องอายุ 6 เดือนเป็นแน่ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

3y ago

ขอบคุณค่ะ คิดอยู่เหมือนกันค่ะ ว่าเรื่องน้ำหนักตัวการให้อาหารน้องคงมีปัญหาในอนาคต ตอนนี้ทนอยู่เพราะสามีเลยค่ะ

แม่อดทนมากค่ะ เป็นเรา เราอยู่ไม่ได้แน่นอน กลับบ้านตัวเองนานแล้ว ยังไงก็สู้ๆนะคะ เป็นห่วงแม่นะ🥰🥰🥰🥰

3y ago

ขอบคุณมากๆค่ะ เราแค่อยากรักษาครอบครัวไว้จริงๆ อยากให้ลูกอยู่พร้อมหน้า อดทนเพื่อสิ่งนี้เลยค่ะ