ผ่าคลอด

บ้านนี้ ว่าจะคลอดเองเพราะโดนคนอก่เป่าหูว่สผ่าเจ็บแผลมาก ก็เลยเออๆออๆตาม ผลที่ได้คือเจ็บท้องคลอดทรมารมากกกกกกกก จะขอผ่าก็ไม่ได้เพราะไม่ได้ฝากผ่า เลือกคลอดเองเป็นเรื่องที่คิดผิดที่สุดในชีวิตค่ะ ปวดก้นกกมากกกกกกกกกก คือยิ่งกลั้นไว้ยิ่งปวด ร้องโหยหวนตั้งแต่ตี2ครึ่งยันบ่าย2อ่ะค่ะ สุดท้ายลมเบ่งมาปวดเบ่งอีกสุดยอดเลยไอ่ปวดเบ่งนี่น่ะแม่ สุดๆของที่สุด บ้านนี้แอบเบ่ง ปากมดลูกเปิดแค่4เซนแล้วบวม เลยถูกส่งผ่าค่ะ นอนรอให้พยาบาลสวนฉี่อีก เจ็บแต่ไม่เท่าเจ็บท้องคลอด พอได้ยินว่าแม่รอแปปน่ะคะหมอเตรียมห้องผ่าเหมือนตายแล้วได้ขึ้นสวรรค์อ่ะค่ะ คือคิดในใจทนหน่อย ทุกอย่างมันกำลังจะดีขึ้น มันกำลังจะหาย พอเข้าห้องผ่า หมอฉีดยาบล๊อกหลัง เริ่มชาปุป สบายยยยยยยยมากกกกกกค่ะ โล่งงงงไปหมดทุกอย่าง พยาบาลก็ผ่าๆไป เขาให้ยาลดความดันด้วย ไอส่วนที่ไม่ชาจะหนาวมากๆๆๆๆๆๆ สวนที่ชาจะอุ่น พอผ่าเสร็จก็เริ่มหายหนาวบ้าง หมอก็เย็บแผลไป เราก็มองพยาบาลเช็ดตัวลูกไป คือ ย้อนกลับไปได้จะยอมเสียค่าใช้จ่ายแล้วไปฝสกผ่ามากค่ะ มันได้น่ากลัวอะไรเลย แต่แค่ยอมรับว่าเจ็บแผลผ่ามาก อันนี้จริงๆ แต่เรื่องที่เขาว่ากันว่ายิ่งลุกเดินเร็วแผลยิ่งหายเร็วอันนี้จริงๆค่ะจริงมากๆด้วย บ้านนี้ลุกวันแรกที่ผ่าค่ะ ค่อยๆลุกข้างเตียง วินาทีที่เท้าสัมผัสพื้นแล้วลงน้ำหนักที่เท้าคือเจ็บจี้ที่แผลในมดลูกสุดๆค่ะ แต่ถ้าให้เทียบระฟว่างเจ็บคลอดกับเจ็บแผลผ่า คือเจ็บแผลผ่าเราทนกันได้อยู่แล้วค่ะ เจ็บท้องคลอดนี่คือทำอะไรไม่ได้เลย 2วันบ้านนี้เดินได้เลยค่ะ 3วันอุ้มลูกได้แล้ว วันที่4รู้สึกจะไม่เจ็บแผลแล้วน่ะคะ