กลัวการคลอดลูก

ขอแชร์ประสบการณ์ตอนคลอดครั้งแรกค่ะ เราเป็นประเภทอยากธรรมชาติที่สุด ตั้งใจจะคลอดเอง พอปวดท้องปุ๊บ ไปรพ. (ก่อนวันที่หมอกำหนด) ก็ไปนอนรอให้ปากมดลูกเปิด บอกเลยว่าทรมานมากกกกกกก ปวดแบบร้าวไปหลังเหมือนหลังจะขาด ไปนอนรอตั้งแต่6.00โมง จนบ่าย3 หมอมาดู บอกปากมดลูกไม่ยอมเปิด ไปผ่ากันเถอะ บอกเลยว่ากลัวมาก เพราะไม่ได้เตรียมใจผ่าเลยค่ะ รอห้องผ่าอีกเกือบ2 ชม. ระหว่างนั้นปวดทรมานสุดๆ พอไปห้องผ่า ฉีดยาบล็อคหลัง บอกเลยว่า โอ้โห สวรรค์ ความปวดหายเป็นปลิดทิ้ง หมอก็ผ่าเอาลูกออกมา ทุกขั้นตอนได้ยินหมด แต่ไม่เจ็บสักนิด ทุกอย่างผ่านไปไวมากค่ะ พอยาหมดฤทธิ์ ในวันถัดมา ขอยาแก้ปวดรัวๆเลยค่ะ ก็ไม่เจ็บมาก ช่วงบ่ายก็ลุกเดินเลย (เจ็บพอทนและมีคนพยุงค่ะ) ขอเป็นกำลังใจให้ว่าที่คุณแม่ที่กำลังจะเข้าห้องผ่านะคะ ทำใจให้สบาย ทุกอย่างผ่านไปไวมาก แป๊บเดียวได้เจอลูกน้อย ก็หมดกังวลแบบปลิดทิ้งเลยค่ะ

สู้ๆค่ะแม่ บ้านนี้ไปคลอดแบบไม่พร้อมไม่ทันตั้งตัว และตัวคนเดียว ของไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ไปตรวจตามนัด40วีคพอดี หมอจะกระตุ้นให้แต่ปากมดลูกเปิด3เซนแล้วหมอเลยส่งแอดมิดและคลอดวันนั้นเลยค่ะ ตัวคนเดียวในห้องรอคลอด โทรศัพท์ก็ไม่ให้เล่น โดนฉีดยาเร่ง นอนปวดท้องร้องไห้อยู่คนเดียว เคว้งคว้างมากคะตอนนั้น พอถึงเวลาปวดเบ่งจะคลอดจริงๆไม่สนอะไรแล้วคะทั้งร้องไห้ ทั้งปวดท้องเบ่ง จนลูกคลอดออกมา ทุกอย่างมันโล่งไปหมดเลยค่ะ พอเข้าห้องพักฟื้นทีนี้ของจริงคะ ลูกคนแรกไม่มีประการณ์ ไม่มีคนช่วยดู เพราะคลอดร.พรัฐห้องธรรมดาห้ามคนเฝ้า คืนแรกผ่านไปได้ด้วยดีคะ เพราะน้องไม่ค่อยงอแง คืนที่สองน้องท้องอืดแม่จับเรอไม่เป็นลูกร้องทั้งคืน ร้องไห้พร้อมกับลูกเลยคะตอนนั้นเคว้งคว้างมากหันไปก็ไม่เจอใคร พยาบาลก็มีแต่ด่า เจอพยาบาลดีๆก็มีคะแต่น้อยมากไม่รู้ทำไม

คือจะบอกว่าการกลัวเป็นเรื่องปกติมากๆค่ะ มันแปลกใหม่สำหรับเรามาก ภาพในหัวต่างๆ ทั้งสื่อที่เราเห็น หรือตามอ่านก็ยังทำให้เรากลัว แต่ร่างกายมนุษย์เพศหญิงที่กำลังจะเป็นแม่มันวิเศษมากจริงๆค่ะ คิดดูสิร่างกายนี้แบกเด็กในท้องมาตั้งหลายเดือน แบกอีก1หัวใจอีก1จิตวิณญาณไว้กับเรา แค่นี้เราก็สุดยอดมากแล้วค่ะ อย่าลืมให้เครดิตการเป็นแม่กับตัวเองเยอะๆนะคะ เพราะเราเสียสละเยอะมากจริงๆค่ะ พอคลอดเสร็จจริงๆจะรู้สึกเหมือนเป็นซุปเปอร์ฮีโร่เลยค่ะ ร่างกายและตัวเราเองสุดยอดมาก แม่ๆทุกคนเก่งและอดทนกันมาได้ดีกันมากๆเลยค่ะ ไม่ว่าจะคลอดเองหรือผ่าคลอด เราล้วนมีบทบาทแม่มาแล้วเก่งที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ความกลัวเป็นแค่ภาพในหัวจริงๆค่ะ จากประสบการณ์เลย :)

เราก็เป็นคนนึงที่กลัวความเจ็บปวดค่ะ ตอนคลอดคนแรกโดนยากระตุ้นเจ็บแบบแทบไม่มีเวลาหายใจ สุดท้ายต้องได้ผ่า ตอนผ่าไม่มีความรู้สึกเลยค่ะผ่าเสร็จก็เจ็บนะแต่เจ็บแบบทนได้ไม่เหมือนรอคลอด พอท้อง2 นัดวันผ่าก็กังวลว่าจะเจ็บ กลัวว่าถ้าไม่เจ็บท้องเลยพอถึงวันจะเครียด สุดท้ายเจ็บก่อนวันผ่า มีเจ็บท้องคลอดร่วมด้วยเลยไม่กังวลมากค่ะ แต่ถ้าแม่เลือกผ่าคลอดแล้วมีเจ็บเตือนบ้าง งดน้ำงดอาหารรอเลยนะคะ จะได้ไม่เสี่ยงตกเลือดถ้าต้องผ่าฉุกเฉิน

ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยค่ะแม่เจ็บสุดคือเจาะน้ำเกลือ สวนปัสสาวะบล็อคหลังก็ไม่เจ็บ แปบเดียวก็คลอดหลังจากหมดยาชาก็เจ็บแบบทนได้ถ้าไม่ไหวขอยาจากพยาบาลได้และหลังถอดสายสวนปัสสาวะก็ใส่ผ้ารัดหน้าท้องช่วยได้เยอะมากๆเลยค่ะ แม่ชอบดูซีรี่ส์ไหมคะ ช่วงท้องเราดูซีรี่ส์เกี่ยวกับการแพทย์เยอะมากทำให้เราไม่กลัวการผ่าตัดเลยแม่ลองดูซีรี่ส์การแพทย์ดูนะคะเผื่อจะช่วยได้เหมือนเรา ยังไงก็สู้ๆนะคะการคลอดไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลยค่ะ

ไม่ต้องกังวลนะ ทำใจให้สบายๆ เราเองตอนแรกกลัวเหมือนกัน เราผ่าคลอด เราไม่ได้เลือกหมอ แต่มั่นใจว่า คุณหมอทุกคน ผ่านประสบการณ์มาเยอะ และเชื่อมั่นในตัว คุณหมอ ตอนนี้ ลูก 24 วัน ยังคิดว่า เราคลอดเค้ามาจริงๆ หรือนี้ // เราขอบอกคุณแม่มือใหม่ ยังมีเรื่องที่เราต้องผ่านไปอีกเยอะ การคลอดลูก เป็นการเริ่มต้นเท่านั้น ของจริงหลังคลอดจ๊ะ// คุณแม่ สู้ๆ มีความสุขกับปัจจุบัน ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

บ้านนี้คลอดเอง แรกๆเราก็กลัวค่ะ กลัวตอนที่ต้องกรีดจิ๊มิค่ะ ถามคนอื่นๆมา เขาก็บอกว่า โอ้ยยยยย ตอนกรีดยังรู้สึกน้อยกว่าตอนปวดท้องอีก ตอนนั้นแฟนก็บอกว่า จะไปกลัวทำไม คนอื่นๆเขายังผ่านมาได้เลย เราก็ต้องผ่านได้ แล้วก็จริงค่ะ คลอดเอง สบายๆเลย พอมันพรวดออกมาทุกอย่างมันโล่งไปหมดเลยค่ะ แม่อย่าเพิ่งนอยด์ ไปค่ะ คิดไว้ซะว่า จะได้เห็นตัวน้อยแล้วค่ะ

กลัวเหมือนกันค่ะ ท้องที่ 3 แล้ว ก็ยังกลัว 😅 แต่ถึงจุดๆ นึง ความกลัวมันจะหายไปเองค่ะ แม่บ้านนี้ คลอดธรรมชาติมา 2 ท้อง ท้องนี้ ยังกลัวอยู่และตัดสินใจอยู่ว่าจะผ่ามั้ย เพราะอยากทำหมันด้วย ปรึกษาคุณหมอแล้ว หมอแนะนำให้คลอดธรรมชาติเหมือนเดิมแล้วค่อยทำหมัน เพราะแผลทำหมันเล็กนิดเดียวเอง สู้ๆ นะคะคุณแม่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

กลัวที่สุดในชีวิตเหมือนกันค่ะ🥹 เจ็บที่สุดคงเป็นเจ็บท้องก่อนจะคลอดค่ะทรมานมาก แต่ผ่านจุดๆนั้นมาได้แล้ว ณ ตอนนั้น คิดอย่างเดียวคืออยากเห็นหน้าลูกมากๆพอเบ่งคลอดเสร็จได้ยินเสียงลูกความเจ็บก็หายไปเลยค่ะ แม่อย่าคิดมากนะคะพอถึงเวลาของมันมันจะผ่านไปได้เอง พอถึงเวลาจริงทุกอย่างผ่านไปเร็วมากลืมความเจ็บไปเลย สู้ๆค่ะ

เราท้องแรก ก่อนคลอดน้อง เราก็คิดแบบนี้คะ กลัวสาระพัด เลย บอกหมอจะผ่า …นัดวันแล้ว ผ่าน่าจะประมาณ 39วีค แต่พอน้องครบ 37w น้ำคร่ำแตกเลยคะ ได้ยาเร่ง+คลอดเอง เจ็บนะคะ เจ็บเจียนตาย แต่พอน้องออกมาแล้ว ความเจ็บหายไปแบบไม่เคยเจ็บ แม่ฟื้นตัวไวด้วยคะ … อย่าวังกลนะคะ ถึงเวลานั่น สัญชาติญาณ ความเป็นแม่จะมาอัติโนมัติ