แชร์ประสบการณ์ ลูกอยู่ใน NICU ห้องผู้ป่วยทารกแรกเกิดระยะวิกฤติ

บ้านนี้น้องคลอดวันที่27 ส.ค.2564 เวลา 12.05น. น้ำหนัก 2,036กรัม ทุกอย่างแข็งแรงสมบูรณ์ดีค่ะ คลอดโรงพยาบาลเล็กๆใกล้บ้าน แต่พอมาวันที่28 ส.ค.เช้าน้องก็ตื่นมากินนมปกติแต่น้ำนมแม่ยังไม่ไหล แต่น้องก็ดูดปกติ สัก10โมงกว่าๆเราก็เอาลงนอนสักพักลูกอาเจียนออกมาเป็นเลือดสดๆ ตกใจมากเลยเรียกพยาบาลมาดู พยาบาลก็ตกใจรีบแจ้งหมอเค้าก็เอาลูกเราเข้าไปในห้องตรวจ น้องก็อาเจียนออกมาอีก2-3ครั้ง เราก็ทำไรไม่ถูกแฟนก็ไปทำงานแต่เช้า มันเครียอดไปหมดได้แต่นั่งรออยู่หน้าห้องเห็นแต่พยาบาล3-4คนวิ่งเข้าออกวุ่นไปหมดจน กระทั้งเกือบ11โมงเค้ามาบอกเราว่าจะย้ายน้องไปโรงพยาบาลในตัวเมืองที่มีอุปกรณ์ครบ และมีหมอเด็ก เราก็ย้ายไปด้วย ตอนนั่งรถไปลูกเราเริ่มซีดแล้ว กว่าจะไปถึงโรงพยาบาลใช้เวลาเกือบ ชม. ลูกยังรู้สึกตัวเราอยากกอดลูกไว้มากแต่ทำไมได้ได้แค่นั่งดูเค้าไปในรถ เพราะเค้าได้ใส่อ็อกซิเจน เราตกใจเครียดมากห่วงลูกที่สุด พอไปถึงเรากับลูกก็ต้องแยกกันคนละตึก พยาบาลเอาลูกเราไปส่งที่ตึกเด็กก่อน แล้วเอาเราไปส่งที่ตึกตรวจ มีน้องแฟนไปกับเราด้วยคอยไปรับฟังอาการลูกเรากับหมอ น้องอาการหนักขึ้นเพราะยังอาเจียนและถ่ายเป็นเลือดด้วย ลูกเสียเลือดมากจนช็อคนะตอนนั้น หมอบอกน้องแฟนเราว่าเด็กอาการค่อนข้างหนัก ตอนแรกน้องเค้าก็ไม่กล้าบอกเราแต่หมอบอกว่ายังไงก็ต้องให้พ่อกับแม่เค้ารู้ น้องเลยโทรมาบอกเรา เราแทบจะเป็นลมน้ำตาไหล คิดแต่ว่าถ้าลูกเป็นไรเราจะทำยังไงจะอยู่ยังไง แฟนเราก็เหมือนกันเค้ารู้เค้าก็ร้องไห้เลย จะมาดูลูกก็ไม่ได้เพราะรับงานมาแล้วก็ต้องส่งงานให้เสร็จ เป็นช่วงเวลาที่แย่มากบีบหัวใจมาก น้องได้ไปอยู่ห้องNICU รักษาตามอาการ ทั้งให้เลือดให้ยาคุณหมอบอกให้ทุกอย่างเยอะมาก ใช้เครื่องช่วยหายใจ และมีคุณหมอมาดูถึง4-5คน ทุกทาง ช่วงกลางคืนสัก4ทุ่ม คุณหมอโทรมาที่ตึกที่เราพัก พยาบาลเอาโทรศัพท์มาให้ ความรู้สึกตอนนั้นคือกลัวมากกลัวที่จะรับฟัง แต่เราก็ต้องฟังคุณหมอบอกอาการน้อง ซึ่งเลือดก็ยังไม่หยุดไหล และหมอก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ บอกว่าอาการยังน่าเป็นห่วง ความดันต่ำ ค่าความเข้มเลือดต่ำ เราร้องไห้และบอกหมอว่าคุณหมอช่วยลูกหนูด้วยนะค่ะ ช่วยลูกหนูให้หายด้วยนะค่ะ พูดอยู่แบบนั้นจะขอหมอไปเฝ้าอยู่หน้าห้องลูกหมอก็ไม่ยอมเพราะกลัวเราตกเลือด แต่คุณหมอพูดดีมากค่ะ ผ่านไปได้อีกวันหมอเจอสาเหตุและเลือดก็เริ่มหยุดไหล ลืมบอกไปค่ะน้องได้รับเลือดไป5ถุง เลือดที่ออกออกมาจากกระเพาะอาหาร คุณหมอบอกว่าสาเหตุน่าจะมาจากน้ำย่อยไปกัดกระเพาะทำให้เกอดแผล อาจจะมาจากภาวะเครียดหลังคลอดของเด็กที่อาจจะเกิดขึ้นได้ ทำให้ผลิตน้ำย่อยออกมาเยอะบวกกับน้องยังไม่ได้รับน้ำนมจากแม่ด้วยเพราะน้ำนมไม่ไหล ท้องน้องเลยว่าง ข้อหลังนี้เราสันนิฐานเอาเองนะค่ะ น้องอยู่ห้อง NICU ประมาณ6วัน ส่วนเราได้ออกจากโรงพยาบาลก่อนลูก กลับมาพักอยู่บ้าน ใจก็คิดถึงลูกมากแทบจะเป็นซึมเศร้าเครียดนอนไม่หลับ แต่ก็ถือว่ายังโชคดีที่อาการน้องดีขึ้นตามลำดับ วันที่5ที่น้องนอนอยู่ที่นั้น คุณหมอโทรมาหาเราอีก ทุกครั้งที่เบอร์โรงบาลโทรมา เราลุ้นตลอด แต่ครั้งนี้ถือว่าเป็นข่าวดีมากๆ คุณหมอบอกให้เราปั๊มนมแม่ไปให้ลูกกินได้แล้ว เรากับพ่อเค้ากอดกันร้องไห้เลย ด้วยความดีใจ เราดีใจที่ลูกจะได้กินนมเราสงสารเค้าเกิดมายังไม่ทันไดเกินนมแม่เลยสักหยด ช่วงที่กลับบ้านมาน้ำนมเราเริ่มไหลแล้วเราก็ปั๊มนมไว้ตามที่คุณหมอได้บอกไว้ก่อนออกจากโรงบาล เราก็รีบเอาไปให้ลูกบ้านเราไกลจากโรงบาล 80 กิโลแต่เราไม่เกี่ยงเลย ตอนที่ไปถึงห้องเอานมให้พยาบาล แกก็ใจดีสงสัยจะสงสารเรากับแฟนที่มาไกล มายืนมองลูกอยู่หน้าห้องเพราะเค้าไม่ให้เข้าเพราะโควิด19 แกให้เรากับแฟนเข้าไปดูลูก แกบอกแป็ปเดียวนะคุณพ่อคุณแม่ เรากับแฟนยกมือไหวพร้อมกันเลยด้วยความดีใจ พอไปเห็นลูกน้ำตาไหลทั้งคู่เลยค่ะ เพราะภาพที่เห็นเด็กตัวเล็กๆ นอนถอดเสื้อผ้ามีสายเต็มไปหมด ปากก็ทำท่าดูดเหมือนหิว บอกเลยค่ะวินาทีนั้นอยากเจ๋บแทนลูก อยากกอดอยากหอมเค้าอยากเอานมให้เค้าดูด แต่ทำได้แค่ยืนมองค่ะได้แค่จับมือน้อยๆของเค้า ออกมาเรากับแฟนกอดกันร้องไห้เลยค่ะ ยิ่งพ่อเค้านิร้องหนักมาก แต่ก็ให้กำลังใจกันคิดว่าก็ยังดีที่ลูกดีขึ้น อดทนอีกนิดเดียว คุณหมอบอกว้าน้องสู้มากค่ะ วันต่อมาเค้าก็ได้ย้ายลูกมาห้องเด็ก เค้าให้แม่ไปเฝ้าลูกได้เราไม่รอเลยค่ะเราให้แฟนเราไปส่งเย็นวันนั้นเลย ดีใจที่สุดได้ไปอยู่กับลูกทั้งๆที่ตัวเราเองแผลก็ยังไม่ดีเลย เดินก็ยังไม่คล่อง แต่เรายอมค่ะอะไรก็ได้ขอแค่ได้ไปหาลูก วันที่2ของการอยู่ห้องเด็กหมอเริ่มให่เราให้เอาลูกเข้าเต้า วินาทีที่ลูกดูดนมเราน้ำตาเราไหลอีกรอบเพราะรอวันนี้มานาน ลูกเองก็เหมือนเค้ารอเราเหมือนกัน ส่วนคนที่น่าสงสารอีกคนคือพ่อเค้าค่ะ เพราะพ่อยังเข้าเยี่ยมลูกไม่ได้ได้แต่โทรถามอาการ คอลหรือถ่ายรูปให้ดูก็ไม่ได้ แต่พ่อก็อดทนจนวันที่ได้รับลูกกลับบ้านค่ะ รวมๆแล้วอยู่ห้องNICU 6วัน ห้องเด็กอีก3วัน นับเป็น 9 วัน ที่ทำให้เรากับพ่อเค้าจดจำมันมาก คิดในใจเสมอว่าจะพยายามดูแลเค้าให้ดีที่สุด ไม่อยากให้ลูกเจ็บอีกแล้ว เชื่อไหมค่ะพอกลับมาบ้านมาดูร่างกายลูกมือและเท้าของเค้าทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยเข็มแทบจะทั่วมือทั่วเท้า สงสารลูกที่สุดไม่รู้เค้าจะเจ็บแค่ไหน #อยากฝากแม่ๆนะค่ะระหว่างตั้งครรภ์ดูแลสุขภาพร่างกายและจิตใจตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ เพราะมันมีผลกับลูกเรามากๆ ไม่อยากให้แม่ๆต้องมาเจอประสบการณ์แบบนี้เลยค่ะ #แต่เหตุการณ์นี้มันทำให้เรารู้ว่าเราควรใช้ทุกวันทุกเวลาให้ความสำคัญกับคนที่เรารักให้มากที่สุดเพราะช่วงเวลาที่เราเกือบจะสูญเสียมันทรมานมากที่สุดและอีกอย่างเราจะไม่เสียดายเวลาที่ผ่านไปว่าเรายังไม่ได้ทำอันนั้นอันนี้ให้กันเลย ♡♡ยาวหน่อยนะคะแต่อยากเล่าให้แม่ๆฟังค่ะเพื่อจะได้ ดูแลลูกน้อยที่มีค่าที่สุดให้ดีที่สุดค่ะ❤ตอนนี้น้อง 1เดือน 21วันแล้ว น้องก็โตตามวัยได้ดีค่ะ แต่พ่อกับแม่ก็จะต้องดูแลเป็นพิเศษหน่อยเพราะร่างกายเค้าผ่านการรักษามาเยอะค่ะ😊✌

แม่ได้คลอดน้องตอน40วีคตาม วันที่หมอนัดพอดี แต่ไปคลอดที่โรงพยาบาลประจำตำบล แม่มีมูกเลือดตรงกับวันอาทิตย์ ไปคลอดพยาบาลเป็นผู้ทำคลอด น้องสำลักน้ำคร่ำ แม่ตกเลือดมดลูกฉีกขาด น้องสายสะดือพันคอ ออกมาตัวเขียว หายใจอ่อนแรง ส่งตัวเข้าโรงพยาบาลจังหวัดระยะทางห่างกันขับรถไป3ชั่วโมงน้องต้องใส่ท่อเครื่องช่วยหายใจ ไปถึงโรงพยาบาลส่งตัวน้องเข้าnicu แม่แยกไปนอนตึกผู้ป่วยหลังคลอด นาทีนั้นทรมานมากหันไปมองเตียงข้างๆเค้ามีลูกกันหมดยกเว้นเรา พอเช้าหมอเข้ามาบอกอาการลูก หมอ: หมอจะมาบอกอาการของลูกของคุณแม่นะ น้องสำลักน้ำคร่ำ และเนื่องจากสำลักนานเกินทำให้ขี้เทาไปอุดปอดทำให้น้องหายใจเองไม่ได้ เลยต้องใส่เครื่องช่วยหายใจนะ หมอบอกเลยว่าน้องอาการหนักมาก 50/50อยากให้แม่ทำใจไว้นะ เพราะจะต้องรอดูอาการน้องจากที่ขี้เทาเข้าไปในปอดเพราะจะทำให้น้องปอดรั่วได้ แม่:ร้องค่ะ ถามหมอกลับไปว่าแล้วหนูจะต้องทำยังไงบ้างค่ะหมอช่วยลูกหนูด้วยนะค่ะ หมอ:ตอนนี้บอกอะไรไม่ได้นะต้องรอดูให้ผ่านไป72ชั่วโมงถ้าผ่าน72ชั่วโมงไม่มีอะไรก็น่าจะไปในทางที่ดี แม่:ไม่มีอะไรของหมอคือยังไงค่ะ หมอ:คือถ้าผ่าน72ชั้วโมงหร่อประมาณ3วันปอดไม่รั่วก็จะรักษาไปตามอาการ แม่:อ่อค่ะ แม่รอลุ้นให้ผ่าน3วันเพื่อจะได้ผ่านวิกฤติ แต่ผ่านไป3วันแม่ดีใจได้แค่ไม่ถึงครึ่งวันหมอมาบอกว่าให้แม่ทำใจนะน้องปอดรั่ว แม่เลยถามหมอว่าแล้วต้องทำยังไงต่อค่ะหมอ หมอบอกว่าเจาะปอดเพื่อเอาลมออกแม่ย้ายจากห้องหลังคลอดไปนอนเฝ้าลูกหน้าห้องnicu ผ่านไป1วัน วันที่2หมอเรียกเจ้าพบให้แม่ทำใจน้องมีฝ้าขาวดูจากแผ่นฟิล์มเอ็กซเรย์ น้องอาการไม่ดีขึ้นเลยนะแม่ แม่ทำใจนะน้องอยู่กับเราได้ประมาณ3วัน แม่ได้แต่รอปาฏิหาร แม่นับวันรอให้ผ่าน3วัน หมอบอกวันนี้น้องอาการดีขึ้น แม่ใจชื้นขึ้นมาค่ะแต่เผื่อใจไว้ครึ่งนึง หมอรักษาพยุงอาการเพื่อไม่ให้ปอดรั่วเพิ่ม ผ่านมา23วัน ตี2หมอปลุกแม่เข้าพบด่วน แจ้งว่าน้องค่าออกซิเจนต่ำเนื่องจากน้องปอดรั่วเพิ่มจากที่รั่วด้านซ้ายตอนนี้รั่วต่อด้านขวาหมาจะต้องเจาะปอดด้านขวาอีกนะค่ะแม่ ตอบหมอไปว่าค่ะทำไปเลยค่ะถ้าทำแล้วน้องดีขึ้น เจาะด้านซ้าย8วันปิดแผล เจาะด้านขวา1วันปิดแผลเจาะสังเกตอาการ รักษาตามอาการ หมอแจ้งว่า ยาที่รักษาน้องเป็นชนิดที่แรงและดีที่สุดแล้วถ้าร่างกายน้องสู้น้องก็จะดีขึ้นแต่ถ้าน้องรับยาสู้กับความแรงของตัวยาไม่ได้น้องก็จะเกิดภาวะช็อค น้องนอนโรงพยาบาล1เดือนกับ10วัน หายดีค่ะ แต่กลายเป็นมีโรคประจำตัวโรคปอด (หมอบอกว่าลูกของแม่อาการหนักมากนะ เท่าที่รักษามากเปอร์เซ็นต์รอดน้อยมาก)แต่น้องสู้เพราะเค้าอยากอยู่กับเรา แม่คนไหนเจอแบบนี้ให้มีสติและทำใจครึ่ง คนละครึ่งทางนะค่ะจะได้ไม่เครียด เข้าni ไม่ใช่ว่าลูกจะอาการร้ายแรงเพราะเค้าต้องการรักษาให้ลูกเราปกติเหมือนเด็กคนอื่นๆ

บ้านนี้คลอดตอน 38 สัปดาห์ 4 วันค่ะ คลอดตามกำหนดปกติ แต่น้องมีภาวะเกล็ดเลือดต่ำ เนื่องจากภูมิคุ้มกันของพ่อแม่ไปทำลายเกร็ดเลือดน้องค่ะ เหลือแค่ 8,000 เอง ปกติต้อง 3 แสนขึ้นไป ซึ่งเกล็ดเลือดต่ำจะมีผลทำให้เลือดไหลไม่หยุดค่ะถ้าเป็นในเด็กเล็กอันตรายมากค่ะ ความโชคดีบนความโชคร้ายของน้องคือคุณหมอตรวจเจอตั้งแต่วันแรกที่คลอดเลย น้องเลยได้อยู่กับแม่ช่วงเวลาสั้นๆแปบนึวก่อนเข้า NICU ค่ะ น้องอยู่ห้องนี้ประมาณ 5 วันค่ะ เนื่องจาก รพ.ที่แม่คลอดเค้าเน้นเรื่องน้ำนมแม่ค่ะเค้าเลยให้แม่อยู่รพ.ต่อเพื่อปั้มนมไว้ให้ลูก แม่เลยแอบเห็นหลายสิ่งอย่างในห้องนี้ บอกเลยต้องขอบคุณทีมแพทย์พยาบาลอย่างสุดซึ้ง เพราะเค้าดูแลลูกเราเหมือนเป็นพ่อแม่เองเลยคือดูแลดีมาก ทั้งอุ้ม ทั้งป้อนนม อาบน้ำ ไหนจะต้องเฝ้าดูอาการตบอด 24 ชม. ทุกครั้งที่ทีมแพทย์มาเค้าจะต้องประชุมคุยกันถึงความคืบหน้าอาการของเด็กแต่ละเคส ตรวจเช็คสารพัด แล้วห้องนี้มีเด็กแรกเกิดที่ภาวะอันตรายหนักมาก แม่เห็นแล้วสงสารแทนพ่อแม่ท่านอื่นเลยค่ะคือลูกเราเรื่องเล็กไปเลยเทียบกับเด็กคนอื่น แล้วถ้าน้องอาการทรงตัวหรือปลอดภัยพอ เค้าจะให้แม่ไปป้อนนมลูกด้วยตัวเองค่ะ คุณพยาบาลเค้าก็จะสอนแม่ไปในตัวเลย วิธีป้อนนมน้องด้วยแก้วหรือช้อน แล้วก็สอนแม่อาบน้ำน้องด้วย คือแม่อยู่ห้อง NICU กับลูกแม่เลี้ยงลูกเองได้เลยถ้ากลับบ้าน กลับมาต่อที่อาการน้องนะคะ น้องรับการรักษาด้วยยา IVIG ค่ะ ยาตัวนี้ใช้เวลาในการทำปฏิกิริยาและมีผลข้างเคียงเลยทำให้น้องต้องอยู่ดูอาการถึง 5 วันในห้อง NICU หลังจากอาการน้องดีขึ้นน้องถูกส่วไปอยู่ห้องปลอดเชื้อต่ออีก 4 วันค่ะ ด้วยความที่น้องแข็งแรงฟื้นตัวเร็วไม่มีภาวะแทรกซ้อนน้องจึงได้กลับบ้านเร็ว 10 วันสำหรับการอยู่ รพ. ยาวนานเหมือน 10 เดือน เพราะในแต่ละวันแม่ได้แต่เฝ้ามองดูลูกน้อยในตู้อบ โดนเจาะเลือดไม่รู้กี่รอบ และภาวนาทุกวันให้น้องหายดีแข็งแรงไวไว นมแม่คือยาวิเศษ คุณหมอบอกไว้ ถึงแม้นมแม่จะไม่ค่อยมีแต่แม่ก็พยายามเพื่อให้มีน้ำนมให้น้อง ทีมแพทย์ส่งแม่ไปคลินิกนมแม่เพื่อหาทางทำให้แม่มีนมให้ได้บอกเลยน้ำนมแม่มาเอาวันที่ 9 ของการอยู่ รพ. กว่าน้องจะได้นมแม่แบบเต็มๆจริงๆก็เกือบออกจาก รพ.แล้ว แต่!! แม่ภูมิใจในตัวเองที่พยายามปั้มนมให้ลูกถึงแม้จะน้อยนิด แต่ทุกหยดมีค่าสำหรับลูกเราจริงๆค่ะ พยาบาลไม่ละทิ้งเลยให้น้องได้กินนมเราทุกหยดจริงๆ ถึงแม้จะได้แค่ 1 - 2 ซีซี ก็ตาม .... ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกท่านนะคะ ไม่ใช่แม่อาจไม่เข้าใจความทรมานใจที่ต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้จริงๆค่ะ ขอให้หนูน้อยที่ต้องต่อสู้กับสภาวะต่างๆในห้องนี้หายไวไวค่ะ

บ้านนี้แตกตอน 34+4w ค่ะ น้ำหนัก 1,270 น้ำคร่ำแตกตอน 4 โมงเย็นไปถึงโรงพยาบาลตอน 2 ทุ่มครึ่ง ปากมดลูกเปิดได้ 3 เซน และคลอดตอน 23:12 น. ตอนคลอดแม่ความดันสูงมาก แถมวันที่ไปคลอดตู้อบเต็มด้วย (ถือเป็นเคสที่เสี่ยงมากตามที่หมอบอก)ถ้าตามแผนที่ทางโรงพยาบาลแจ้งมาในวันนั้นคือทางโรงพยาบาลจะต้องส่งตัวคุณแม่ไปโรงพยาบาลรามาก่อนเพื่อพบและปรึกษาแพทย์ที่ชำนาญ และส่งตัวไปคลอดที่โรงพยาบาลจุฬาเพราะประสานตู้อบได้ที่โรงพยบาลจุฬาค่ะ แต่ปากมดลูกเปิดเร็วมาก กว่าจะประสานงานได้แต่ละที่ไม่ทันค่ะ คลอดที่โรงพยาบาลแรกเลย คลอดเสร็จลูกก็ถูกส่งเข้าห้อง NICU เลยค่ะ 2 คืน ความรู้สึกตอนนั้นคือเป็นห่ใจแทบขาด ยากจะเข้าใจเจอ อยากกอด อยากหอมก็ทำไม่ได้ เอาแต่ร้องไห้ เป็นห่วงลูกมากๆ ด้วยความที่เรารู้ว่าลูกเราคลอดก่อนกำหนดและตัวเล็กมาก เขาต้องการตู้อบ แต่ตู้เต็มไงทีนี้ 2 คืนที่ลูกอยู่ในนั้นเราไม่รู้เลยว่าลูกเราเป็นยังไงบ้าง แล้วตอนที่คลอดเป็นช่วงที่โควิดระบาดด้วยสามีไม่สามารถเข้าเยี่ยมได้ มันทำให้สภาพจิตใจเราตอนนั้นมันแย่มากๆ เราทำได้แค่ส่งนมแม่เข้าไปให้ลูกเพราะเขาว่ากันว่าน้ำนมแม่เป็นวัคซีนที่ดีที่สุดและได้แต่หวังและภาวนาของให้ลูกปลอดภัย จนเช้าวันที่ 3 ลูกได้ออกมาสู่อ้อมอกเรา กำแพงความเศร้าที่ถาโถมมาใส่เราในตอนแรกได้พังทลายลง มันเป็นวันที่เรามีความสุขมากๆ นอนมองหน้าลูกแล้วถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมเราถึงรักเขาได้มากขนาดนี้ มันเป็นความรักที่เราไม่เคยสัมผัสที่ไหนมาก่อน เป็นความรักที่ทำให้เรามีความสุขมาก สุขใจที่สุด แต่ความสุขก็อยู่กับเราได้ไม่นาน เพราะช่วงเที่ยงๆพยาบาลสังเกตเห็นว่าน้องตัวเหลือง จึงได้ทำการเจาะเลือดน้องไปตรวจผลปรากฏว่าน้องมีภาวะตัวเหลือง และค่าสูงเกินมาตรฐานไปเยอะมากและเข้าสู่สภาวะเสี่ยงที่จะช็อกได้ทุกเมื่อ แล้วน้ำหนักน้องลดลงเยอะมากด้วย(น้ำหนักน้อยกว่าตอนคลอดอีกค่ะทีนี้)คุณหมอจึงพาน้องกลับไปอยู่ในห้อง NICU อีกครั้ง ทีนี้สภาพจิตใจแม่หนักกว่าเดิมอีกค่ะ เครียดจนเป็นลม เป็นห่วงลูกมากๆ วิตกกังวลไปหมด เครียดมากกว่าจะผ่านไปได้ละนาที พอน้องออกจากห้อง NICU ก็ถูกส่งตัวไปอยู่ห้องพักผู้ป่วยเด็กแรกเกิดทั้งแม่และลูกค่ะ(ช่วงนี้ก็ยังดีค่ะถึงลูกจะไม่ได้นอนด้วยเพราะยังต้องส่องไฟอยู่ แต่ก็ยังได้เห็นหน้าลูก) สุดท้ายนี้เรา 2 คนแม่ลูกก็ผ่านช่วงเวลาที่สุดแสนจะทรมานนี้มาได้ ตอนนี้ลูกชายได้ 3 เดือนแล้วค่ะ อ้วนกลมดิ๊ก สมบูรณ์ แข็งแรง และมีพัฒนาการที่ดีมาก และคุณแม่ก็เป็นสุขหัวใจมากๆค่ะตอนนี้

ลูกสาวคลอดครบกำหนดค่ะ แต่น้องออกมาน้ำหนักน้อยแค่ 1934 แข็งแรงดี แต่ต้องอยู่ห้องเด็ก หมอดูเรื่องระบบย่อยอาหาร แม่ก็อยู่เฝ้าด้วย ตื่นมาให้นมเอง เปลี่ยนแพมเพิสเอง ทำตามที่พยาบาลเค้าบอก เป็นเวลา แทบไม่ได้นอนเลยค่ะ เริ่มแรก น้องกินนมผง เพราะแม่น้องพักฟื้นหลังคลอด1วัน นมอกไม่ออก พอแม่ออกจากรพ ก็มาอยู่ห้องเด็กกับลูก มาอยุ่เราก็ไม่ค่อยรุ้เรื่องเท่าไหร่ลูกคนแรก ก็ให้นมน้อง ทำตามพยาบาลบอก ในนั้นเค้าให้กินนมตามจำนวนที่หมอสั่ง น้องกินขวด เราก็ให้ตามจำนวน แต่น้องกินแล้วอ้วก เพราะน้องตัวเล็ก กินมากไปก็อ้วก แต่พยาบาลก็บังคับป้อนให้หมด น้องอ้วกทุกมื้อนม เพราะมันเยอะไป หมอเลยให้นมทางสาย สงสารลูกมาก เพราะมีไรคาคอคาปากตลอด แม่ก็กังวล ยิ่งเครียดนมก็ไม่ออก แต่หมอบอกน้องแข็งแรงดี ไม่ต้องอบต้องอะไร แค่ตัวเล็กเฉยๆ อยู่ไปได้อาทิตนึง เริ่มเข้าเต้าได้ดี แต่นมแม่น้อยอีก หมอก็เอาสายออก กินนมแม่+นมผง คู่กันไป แต่ดั้นตอนเอาสายออกดันมีลิ้มเลือดติดมา หมอเลยให้น้องอดนม เจาะเลือด เจาะไขสันหลังดูว่าติดเชื้อไหม อีแม่นี่ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน นอนไม่หลับเลยค่ะ พ่อก็กังวล เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่ได้เห็นหน้าลูกเลย โควิดระบาด เค้าให้เข้าแค่แม่ เห้ออ ส่วนน้องอดนมก็ร้องทั้งวันทั้งคืน เพราะหิว เอาจุกหลอกให้ดูดก็ร้อง แม่นี่จิตตกเลย พยาบาลเลยบอกให้ไปพักเถอะเดี๋ยวอุ้มให้ พอเจาะอะไรเสร็จครบ หมด น้องก็ได้กินนม น้องดูดแรงมาก วินาทีนั้นแม่น้ำตาไหลพรากเลย คงหิวมาก สรุปผลเลือดออกไม่เป็นอะไร ปกติทุกอย่าง สงสัยอาจจะเป็นเพราะสายให้นมนั้นแหระค่ะ แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเค้าก็ตรวจละเอียด แม่ก็เบาใจอยู่ครบ15 วัน น้องน้ำหนัก2024 หมอก็ให้กลับบ้าน ตอนนี้4 เดือน 5 โล กินนมอกล้วนติดเต้าแม่มากกก จะดูดตลอดเวลา ก็ค่อยๆขุนกันไป ตอนนี้ลูกจั่มมั้มเท่านี้ก็ดีใจแล้ว เพราะแรกเกิดตัวเล็กกระตี๊ดนึง 🥰 แข็งแรงๆนะลูก

น้ำคล้ำเดินตอน 22.30 น. รีบไปโรงพยาบาล 23.15 ถึง ร.พ เกือบ 1 ชม. หมอบอกปากมดลูกเปิด 4 ซม. เด็กไม่กลับหัว ชีพจรเต้นอ่อนจนหาชีพจรไม่เจอ หมอต้องทำการผ่าตัดทันทีโดยที่ภรรยาผมไม่ต้องเปลี่ยนชุดของ ร.พ เลย ไปชุดไหนผ่าชุดนั้น ใช้เวลาผ่าตัด 25 นาที หัวใจผมแถบสลายตอนที่หมอบอก ลูกขาดออกซิเจน หมอพูดเหมือนไม่แน่ใจเลยว่าลูกของผมจะเป็นยังไงต่อ ผมรออยู่หน้าห้องผ่าตัดได้แต่อธิฐานให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายและผลบุญที่ขาพเจ้าได้ทำมาไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน ช่วยคุ้มครองลูกของผม ด้วยครับ ผ่าเสร็จคุณหมอก็ออกมาอธิบาย เกี่ยวกับลูกว่ามีอาการชัก เด็กตอนแรกเหมือนนิ่งๆไปแต่พอสักพักมีเสียงร้องแอะเบาๆออกมา แล้วเริ่มขยับตัวเล็กน้อย คุณหมอเลยช่วยให้ออกซิเจนทันทีแล้วเค้าก็ค่อยๆดีขึ้น คุณหมอบอกผมว่าตอนเช้าจะส่งตัวลูกผมไปที่ ร.พ ที่มีเครื่องพร้อมกว่านี้ คือ ร.พ รามาธิบดี ใกล้อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เช้ามาคุณหมอที่ ร.พ รามาโทรมาให้ผมไปทำเรื่องที่ ร.พ และผมก็ได้เข้าไปดู ลูกสาว ของผมที่ห้อง NICU เค้าใส่ท่อช่วยหายใจและรักษาโดยการทำอุณหภูมิในร่างกายให้เย็นลงเพื่องป้องกันเซลสมองไม่ให้เสียหายโดยอยู่ในเครื่องนี้ทั้งหมด 72 ชม.จนครบ ผมแถบน้ำตาไหลตอนเห็นสภาพลูกครั้งแรกเพราะสงสารเค้ามากเจ็บปวดมากๆ แม่เค้าคลอดยังไม่ได้เห็นหน้าของเค้าเลย ลูกผมรักษาอยู่ 2 อาทิตย์เต็ม แม่กับลูกอยู่คนละ ร.พ ผมได้แต่บอกอาการของลูกให้แม่เค้าฟัง จริงๆแล้วเรื่องราวเมื่อเยอะกว่านี้ผมขอเล่าประสบการณ์คร่าวไว้แค่นี้ครับ ขอแค่มีความศรัทธา ความเชื่อ และความดีที่เราได้สะสมมา ปัจจุบัน ลูกผมสาวผมอายุ 20 วันแล้ว ร้องไห้กินนมเก่งมากๆครับ

ลูกสาวคลอดตอน37วีคพอดีค่ะ แม่มีภาวะครรถ์เป็นพิษ ระดับกลางๆ คุณหมอเลยให้ยาเร่งคลอด ตั้งแต่7:00 -23:45 ของวันที่23กันยา63ค่ะ น้องคลอดออกมาปกติครบ32เลยค่ะจนคิดว่าลูกไม่หย้าเป็นอะไร ประมาณตี3:30 น้องได้กินนมมื้อแรกค่ะ พยาบาลเป็นคนป้อน น้องมีอาการท้องอืดไม่หายแล้วก็มีอาการอ็อกน้ำสีใสๆขุ่นออกมาจำนวนมาก แม่ก็บอกพยาบาลก็เฉยๆ จนเวลา20:30บอกพยาบาลว่าน้องอาการแบบนี้ แล้วท้องก็อืดจนท้องใส ไม่ถ่ายขี้เทาสุดท้ายพยาบาลก็ลูกไปเข้าตู้ค่ะอยู่ในicuเด็ก ประมาณ2วันก็ส่งตัวไปรักษากับหมอเฉพาะทางที่ รพ.ชลบุรี หมอที่เก่าบอกว่าน้องสำลักน้ำคล่ำเเละติดเชื้อทางเดินอาหาร พอย้าย รพ .ได้อยู่ในห้องNICU งดนม ได้สารอาหารทางสาย ให้น้ำเกลือ ให้ยาฆ่าเชื้อ อยู่เกือบเดือน รอคุณหมอวินิฉัยโรค และต้องสวนก้นเพื่อให้น้องถ่าย ทุกวัน ความรู้สึกตอนนั้นคือสงสารลูกมากๆอยากกอดที่สุด อาการ50/50เลยตอนนั้น รักษาได้แค่ตามอาการ แล้วก็ไม่มีวีแววว่าอาการจะดีขึ้นเลย มีแต่ติดเชื้อเพิ่มขึ้นมาคือเชื้อดื้อยา +กรวยไตอักเสบติดเชื้อทางเดินปัสว่ะ ต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ หายใจเองไม่ได้หายใจหอบเหนื่อย จนคุณหมอสงสัยว่าน้องอาจจะ เป็นโรคเกี่ยวกับลำไส้ ก็เลยทำการสวนแป้ง เอ็กซ์เลยดู ก็เลยรู้ว่าน้องเป็นโรคลำไส้ไม่มีปมประสาท ระหว่างรอวันผ่าตัด น้องทานนมได้แค่ครั้งล่ะ25cc. แล้วน้องก็อาการดีขึ้น ได้ย้ายไปอยู่ห้องเด็กป่วยแรกเกิด ก่อนผ่าตัดงดนมตอนตี2 และหลังผ่าตัดอีก14วัน และวันที่แม่รอคอยก็มาถึงวันที่จะได้กอดลูก วันที่ลูกได้กลับบ้าน คุณหมอและพยาบาลคือดูแลดีมากๆ เก่งมากๆ ❤ปัจจุบันน้อง7เดือน4วันแล้วค่ะแข็งแรงมากๆ #แชร์ประสบการณ์ #NICU #ทารกแรกเกิด

อยากแชร์ค่ะ หมอตรวจพบเชื้อ GBS ที่ปากช่องคลอดของแม่ ตอนช่วงท้องได้ 8 เดือน หมอเลยแจ้งว่าจะให้ยาฆ่าเชื้อก่อนที่จะผ่าคลอด เพราะถ้าเขื้อส่งถึงลูกมันจะค่อนข้างอันตราย พอเข้าเดือนที่ 9 แม่เลยนัดวันผ่าคลอดหมอ ตอนคลอด 39W2D พอน้องออกมา ตอนอยู่ในห้องคบอด หมอบอกลูกปกติทุกอย่าง ถ้ากุมารแพทย์รับมาตรวจแล้วไม่มีอาการอะไร จะรีบเอาลูกมาให้ที่ห้องพัก หลังจากคลอด 2-3 ชม. แม่ก้อกลับมาพักฟื้นที่ห้อง รอแล้วรอเล่า ตั้งแต่ 11 โมงเช้า จนกระทั่ง 4 โมงเย็น ลูกก็ยังไม่มา สักพักหมอกุมารแพทย์เดินมาแจ้งว่าน้องมีอาการหายใจเร็วผิดปกติ มีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ ซึ่งอาจจะเกี่ยวกับตัวเชื้อที่คุณแม่เป็น ถ้าอีกวันนึงน้องดีขึ้นแสดงว่าน้องไม่มีภาวะติดเชื้อ แต่ถ้าน้องยังไม่ดีขึ้นในวันพรุ่งนี่ อาจจะต้องเจาะเลือดไปหาสาเหตุ แม่นี่นั่งร้องไห้ อุส่าชะเง้อรอลูกมาหา แล้วแฟนก็ตามหมอไปดูลูก แฟนบอกว่าภาพแรกที่เห็นลูกในห้อง NICU คือน่าสงสารมาก มีทั้งสายน้ำเกลือ กับสายเครื่องช่วยหายใจ แล้วค่าที่วัดการหายใจก็ขึ้นสีแดงตลอด สงสารลูกมาก ปากคล้ำตัวแดงไปหมด พอมาเช้าอีกวันหมอก็ยังไม่ให้เจอ บอกว่าลูกยังฝึกดูดนมได้ไม่ดี เพราะเค้าไม่ได้ลองดูดตั้งแต่คลอด ยังติดสายน้ำเกลืออยู่ แต่สามารถหายใจเองได้แล้ว ถ้าดีขึ้นโดยรวมทั้งหมด ตอนเย็นจะเข็นมาให้คุณแม่ดูได้ ลูกสู้มากๆเลยค่ะ สุดท้ายน้องกลับมาแข็งแรงปกติ มาอยู่กับแม่ในห้องพัก วินาทีที่เห็นลูกสีผิวกลับมาปกติคือดีใจน้ำตาไหลมากๆ เอามาอุ้มไม่วางเลย กอดอยู่นั่นแหละ 😂

บ้านนี้คลอดเกินกำหนดน้ำคล่ำแตกตั้งแต่21:00เริ่มปวด21:10 ปวด5นาทีครั้ง 10นาทีครั้ง ของวันที่7เมษายน ปวดไปจนถึง10:00 ของวันที่8เมษายน ปากมดลูกเปิดแค่3เซ็น หมอบอก3เซ็นแรกจะนานหน่อย ก็นอนปวดไปจนไม่ไหว รพ.อำเภอส่งด่วนไปรพ.จังหวัดเนื่องจากในน้ำคล่ำมีขี้เทาไปรพ.จังหวัดก็ให้นอนปวดรอจนถึง16:00เย็นของวันที่8 ปากมดลูกเปิดอีกแค่เซ็นเดียวสรุปเปิด แค่4เซ็นนอนปวดไป19ชั่วโมงกว่าจนร่างกายไม่ไหวจะช็อคเลยบอกหมอว่าผ่าเถอะหมอนอนปวดไม่ไหวแล้ว ถึงได้ผ่า เข้าห้องผ่าตัด16:00 ออกจากห้องผ่าตัด17:00 ได้เห็นหน้าลูกไม่ถึงนาที เพราะลูกสำลักขี้เทาในน้ำคล่ำ กว่าจะได้เห็นหน้ากว่าจะได้กอดกว่าจะได้อุ้มก็ตอนเย็นของอีกวัน อยู่รพ.สี่วันไม่มีน้ำนมให้ลูกกินจนตัวเหลืองต้องส่องไฟกันอีกหนึ่งวัน พยาบาลก็เอาแต่บ่นว่าไม่เอาลูกเข้าเต้าบ่อยๆ เอาเข้าเต้าจนหัวนมแตกเลือดออกก็ยังไม่มาจนออกจาก รพ.น้ำนมก็ยังไม่มากว่าจะมาก็ผ่านไปตังอาทิตย์นึงแล้ว กินยากระตุ้นก็แล้วชาหัวปลีก็แล้วชาน้ำขิงก็แล้วต้มน้ำหัวปลีสดก็แล้ว อันไหนที่ว่าดีก็สันหามากินหมด ลูกร้องไห้แม่ก็ร้องไห้ตาม กว่าจะผ่านการกระตุ้นน้ำนมมาได้แสนทรมานหัวใจจริงๆ ตอนนี้คัดจนต้องปั้มทิ้งกันเลยทีเดียว ลูกกินไม่ทัน

บ้านนี้ 32 week ครับ เหมือนลูกกรอกเลย คลอด 28/10/61 น้ำหนักแรก 1,600 g เป็นน้องผู้ชาย ผ่านไป3วัน ลดเหลือ 1,300 g น้องอยู่ในตู้อบ 1เดือน กับอีก1อาทิตย์ ครั้งแรกที่เห็นน้อง น้ำตาไหลเลย เหมือนจะมองเห็นกระดูกน้องผ่านผิวหนังเลย ผิวหนังแดงเห็นเส้นเลือด ยังไม่มีตุ่มหัวนม เพราะยังสร้างไม่เสร็จ น้องมีอาการหายใจเร็ว ลำไส้ไม่ย่อย และมีอาการตัวเหลือง ฉายแสงประมาณ3อาทิตย์ ช่วงแรกๆพ่อกับแม่เป็นห่วงลูกมาก กินไม่อิ่ม นอนไม่หลับเลย หน้าที่ของเราคือ ช่วยกันปั๊มนม ไปให้ลูก เพราะคุณหมอบอกว่า น้ำนมแม่เป็นยาที่ดีที่สุด และถ้าน้ำหนักน้องถึง 2,000 g ถึงให้กลับบ้านได้ เข้าประมาณอาทิตย์ที่5 วันที่ 5ธันวาคม 2561 ค่าตัวเหลืองลดลง ระบบย้อยดีขึ้น คุณหมอให้เอาน้องออกมาจากตู้อบได้ ดีใจมากๆๆๆๆ วันที่ 6ธันวาคม 2561 น้ำหนัก 2,000 เป๊ะๆ คุณหมอให้น้องกลับบ้านได้ ตัดมาที่ภาพตอนนี้ ซนมากๆ สุขภาพแข็งแรงดี ซนมากๆ แต่ช่วงปีแรก คุณหมออาจจะนัดมาพบบ่อยหน่อย ต้องมีตรวจตา เพราะน้องมีการฉายแสงหลายวัน และตรวจสุขภาพ ฝากถึงคุณพ่อคุณแม่ ที่อยู่ในสถานการณ์ แบบนี้ให้ทำใจให้สบาย ไม่ต้องเครียด เพราะจะส่งผลต่อน้ำนมคุณแม่ ลูกอยู่ในมือหมอแล้ว ยังไงก็ปลอดภัยแน้นอน ✌️✌️✌️