a second chance

Nung hinde ko pa naranasan ang pagtaksilan sinasabi ko din sa sarili ko na KAILAN MAN HINDE KO MATATANGGAP PAG PAGTAKSILAN AKO NG ASAWA KO KAHIT ANONG STAGE PA YAN NAG PAGCHECHEAT NIYA! Pero nung naranasan ko na walang mapaglagyan ng sakit ung gusto mong magpakamatay! 3 months na iyak ako ng iyak, hinde makatulog hinde makakain nangangayayat! Ung asawa ko halos lumuhod sa kakahengi ng tawad, umiiyak na huwag kung iwanan! Inaamin niyang nagkamali siya pero hinde daw ibig sabihen ay hinde niya ako mahal! Naging gago nga daw siya kaya deserve daw niya na huwag ko siya pakisamahan! Huwag respetohin tatanggapin daw niya lahat basta huwag ko lang iwan! Sabi niya kapag gagawin daw niya ulit ang ginawa niya siya naraw mismo ang pupunta sa kulungan! Wala akong pinaniwalaan sa mga salita niya dahil ang tingen ko sa kanya sinungaling! Mababang uri! Pero habang tumatagal naiisip ko nagpakasal ako sa kanya kahit saan ako magpunta dala dala ko na ang apilyido niya at inisip ko din ang haba na ng taon na kasama ko siya bumuo ng buhay kaya sabi ko sa sarili ko bakit ko ibibigay ang taong nanakit sa akin sa iba gayoy nagmamakaawa ito na huwag kung iwanan! I choose to stay hinde dahil hinde ko kayang mabuhay ng wala siya o tumayo sa sariling paa! I choose to stay para makita niya ung taong sinaktan niya! Nanatili ako pero wala na akong pakialam sa kanya pero syempre hinde ko ginagawa ang ginawa niya dahil may respeto ako sa sarili ko.. Siguro time will come na makalimot din ako at mabalik sa dati pero sa ngayon magsuffer mona siya.