Hi mommies! I just want to share my story and birthing experience.
I gave birth last march 8, 2020.
... I was 6 weeks pregnant nung nalaman ko na magkaka 2nd baby na kami. From week 6 to week 15 i experienced hyperemesis gravidarium. Bed rest ako whole duration. Almost 3 months ako naka sick leave sa office. Week 16 bumalik na energy ko and I was able to go back to work na din. Week 22, nag pa CAS ako, normal naman lahat and we found out that we'll be having a baby boy. ? Breech position pa si baby noon. Then week 36, cephalic na sya. Sa 1st baby ko, saktong 37 weeks sya lumabas via NSD so i thought ganon din sa 2nd baby namin but i was wrong. Iba iba talaga ang pagbubuntis. 9 yrs ang gap nila. Week 37 close pa din cervix ko. Nape- pressure na ako. Lakad ako ng lakad for 1 hr every day. Taking eveprim 3x a day, doing squats and household chores. Week39 and 5 days, 3:45am nag start ang contractions ko, it lasts for 1-2 mins with 4-10 mins intervals. Nag decide na ako na magpa admit since may admitting orders naman na ako from my OB. Pagka admit sakin 8:40am, 4cms na ako. I was already having an active labor. Sobrang sakit. Every 3 mins sya nag ko-contract. At 3:30pm, 8cms na ako so sabi ni OB mag push na ako. Nag 10cms ako at exactly 4pm so todo push na kami. With the help of 2 nurses and 1 jr. OB. Push kami ng push. We're really aiming for NSD.
4:45pm walang progress. Mataas pa din daw ang ulo ni baby at ayaw bumaba. Sabi ni OB hanggang 5pm lang kami pwede mag hintay. So we kept on trying pero wala talaga. Nakikita ko bumababa na ang heartbeat ni baby. From 150bpm down to 77bpm. OB decided to do a c-section. Ayoko talaga ma CS.
Reasons: matagal ang recovery at ang mahal. Almost 150k ang quote samin ni OB sa CS. Iyak ako ng iyak. Nakikiusap ako na baka pwede pa kami maghintay kahit 30 mins. Pero naaawa na din ako sa anak ko. So CS it is.
5:50pm, baby boy is out. Double cord coil sa tummy at meron din sa neck. Kaya pala ayaw nya bumaba. Kaya pala every time na mag pupush kami, bumababa ang heart beat nya. Nasasakal sya. I cried. I was so selfish. Pero thankful ako kay Lord, sa OB at sa family ko kasi di nila kami pinabayaan ni baby.
Buti na CS ako. Kung hindi, baka di ko na nakita ang anak ko.
Sa mga mommies na takot ma CS. Normal feeling po yan. Pero hindi natin mako control ang mga mangyayari. So long as healthy si baby, go na tayo don. Don't risk the life of our babies just for our convenience.
Sa mga malapit na manganak, kaya nyo yan. Super woman tayo!
????