my son, my angel
Masakit ang lokohin ng asawa. Masakit mawalan ng anak. Pero may mas sasakit paba na mawalan ng anak dahil d mu natanggap agad un panloloko ng asawa mu para pati pagbubuntis mu sobrang naapektuhan kaya d na kinaya ni baby. Galit na galit ako sa asawa ko. Galit na galit ako sa kabit nia. Pero galit na galit ako sa sarili ko dahil sana tinanggap ko na lang na niloko nila ko. Ginawa ko ang lahat para masurvive si baby. 1 month ako dinugo nagbedrest ako. Inum ng gamot at sinunod ang payo ng OB. Pero un emotional stress napakalala sakin. Gang sa natuyuan nko panubigan in 18weeks kaya d na kinaya ni baby. Un napakasakit maramdaman un unti unti lumalabas anak mu sa katawan mu ng wala ng buhay. Napakasakit. D ko alam panu ko kakayanin to. Kung kaya ki lang ibalik ang araw. Mas gugustuhin ko na tanggapin mawalan ng asawa. Dko akalain na bibitaw din sya sa dami ng pinagdaanan nmin magina. Daming dugong lumabas na nakayanan nia lagpasan. Napakasakit. Wala makakapantay sa sakit na mawalan ng anak
