thought I was ready
Akala ko ready na ko to become a mom. Pero bat ganon? Kada iyak nya natatakot ako lalo na kung ang hirap mapatahan. Ramdam na ramdam ko na rin ang pagod at puyat. I really feel bad for my baby. Hindi nya deserve ang mom na katulad ko. Idagdag pa na yung asawa ko is far away from us. Pero mahal na mahal ko ang baby ko. Sobra. Nahihiya rin ako humingi ng tulong dito kasi nakatira ako sa family ng asawa ko. Feeling ko ang sama sama ko. Para kasing nagrereklamo ako eh. Naiinis ako sa sarili ko. Hindi dapat ganito ang isang nanay. I need some encouragement please. Wala akong mapagsabihan ng nararamdaman ko. ?