สำหรับพี่คิดว่าบอกดีกว่าค่ะ ยังไงก็ลูกหลานท่าน อีกอย่างจะได้ให้คำแนะนำและทางออก การวางแผนอนาคตข้างหน้า ยังไงบ้าง บลาๆ วันนี้ท่านไม่รู้ แต่วันหน้าท่านก็ต้องรู้อยู่ดีค่ะ พ่อแม่ที่ให้อภัยลูกได้เสมอ ท่านอาจจะดุบ้างว่าบ้าง แต่เราก็ต้องยอมรับค่ะ เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ต้องเดินหน้าต่อ ถ้าเราเลี่ยงไม่บอก ความเครียด กดดันมันก็จะอยู่ที่ตัวเราไปเรื่อยๆ หลักๆแล้วเรารับผิดชอบได้ก็จริง แต่ยังไม่ได้หมดหรอกค่ะ ไหนจะเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่าไปหาหมอ,ค่าคลอด,ค่าซื้อของ,เลี้ยงน้อง อย่างน้อยถ้าทางบ้านทราบ ยังมีคนที่ใส่ใจน้องใจท้องเพิ่มอีกคนนะคะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ❤️
ตอนเราท้องเราปิดแม่ได้ยัน7เดือนค่ะ เพราะแม่พูดใส่หูเราทุกวัน ถ้าท้องไม่ต้องไปให้เค้าเห็นหน้าหรือเข้ามาเหยียบที่บ้านอีก เรากลัวมาก เราท้อง7เดือนแม่จับได้ค่ะ เพราะเราไม่กลับบ้านเลย เพราะท้องเราเริ่มโตแล้ว เราไม่ได้แต่งไม่ได้สมาเพราะบ้านแฟนไม่มีค่ะ เรายังรู้สึกผิดจนถึงตอนนี้ แต่พอพ่อแม่รุ้ว่าเราท้องกับตรงกันข้ามกับสิ่งที่เคยพูดไว้ค่ะ เอ้าแขนเราและเข้าใจเรา ผิดคาดมากไม่งั้นบอกตั้งนานแล้ว อย่ากังวลนะคะ อาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้ค่ะ
ขอบคุณนะคะ ❤️
ช้าเร็วยังไงก็ต้องบอกอยู่ดีค่ะ วันที่บอกพ่อกับแม่ ก็ให้ข้อมูลเข้าเพิ่มเติมด้วย ว่าแฟนพร้อมรับผิดชอบนะ บ้านแฟนก็ยอมรับ แฟนก็บวชแล้วพร้อมแต่งงาน ถ้าพ่อกับแม่น้องจะโกรธ ก็ต้องยอมรับค่ะ ให้เวลาเค้าปรับตัวหน่อย สู้ๆค่ะน้อง
ก็ไปฝากครรภ์นะคะ..แล้วให้แฟนบวช..บวชเสร็จก็บอกที่บ้านคะ..เรื่องมันเกิดแล้ว..จะอย่างไรก็ช่างโฟกัสที่น้องดีกว่าคะ..พ่อแม่อาจโกรธแต่ไม่นานหรอกคะ..อย่าคิดมากเลย..แฟนก็รับผิดชอบไม่หน้ามีปัญหาอะไรหรอกคะ
ไปฝากครรภ์ก่อนนะค่ะ จะได้ยามาบำรุงน้อง แร้วอย่าเครียดค่ะ รอแฟนบวชให้เสร็จแร้วไปคุยกับพ่อแม่ดูนะ เดวเห็นหน้าหลานก็ใจอ่อน แรกๆอาจจะใจเเข็งๆหน่อย.เดวก็ใจอ่อน สู้ๆค่ะ😂😂
ทำใจเลยค่ะยังไงก็โดนว่า เราเรียนจบทำงานแล้วรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ยังโดน แต่บอกแล้วโล่งค่ะไม่มีอะไรปิดบังให้ทุกข์ใจ
บอกดีกว่าคะ
Pa