ความรู้สึกการที่จิตใจขาดกำลังใจค่ะ

38สัปดาห์แล้วค่ะยืนทำกับข้าวนานๆปวดท้องน้อยเป็นระยะๆแต่ไม่รุนแรงเหมือนลูกดิ้นแล้วโก่งตัวแข็งมากฉี่ไหลเองนิดเดียวบ้างครั้งนั่งนานๆก็ปวดจี้ตๆท้องแข็งอีกลูกดิ้นจนฉี่ออกมาเองเป็นแบบนี้มาเกือบ2อาทิตย์แล้วคะเท้าบวมมากหายใจลำบากเหมือนหายใจไม่สุดปอดอึดอัดไปหมดจะเดินจะรุกไปไหนก็เหนื่อยง่ายลำบากใจอีกมากคือสามีเหมือนลำคานเราที่เรามีอาการแบบนี้แบบหายใจเสียงดังจะรุกจะนั่งเราก็จะมีเสียงร้องนิดเดียวแบบอึบๆโอ้ยๆแต่ไม่ดังมากเรารู้สึกเลยว่าสามีคงลำคานจิงๆไล่เราให้ไปหาหมอตรวจเช็กดูบ้างว่าเป็นอะไรทำไมหายใจแรงขนาดนั้นแต่ทั้งๆทีี่ตลอดเวลาที่อุ้มท้องมาไม่เคยคิดจะพาไปหาหมอตรวจครรภ์คือความรู้สึกว่าเป็นห่วงกันแบบจากใจที่ให้กันเป็นห่วงจิงๆจากใจมีบ้างไหมคือเราเสียใจมาตลอดไม่รู้คลอดแล้วจะมีชีวิตต่อไปขนาดไหนเพราะสามีไม่เคยสนใจและใส่ใจกับเรื่องความรุ้สึกอนาคตและวางแผนครอบครัวความเป็นหัวหน้าครอบคาัวแบบชัวส์ๆยังไม่มีเลยค่ะ*ท้องนี้กับการร้องไห้มาตลอดอาจจะร้องจนวันคลอดเลยเพราะทุกวันนี้จิตใจไม่มีดีไม่มีเลยกำลังใจค่ะ👩‍👦‍👦🤰🤱27นี้ก็คงถึงเวลาที่เจอกันอแล้วละลูกชายแม่